Εκδήλωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ πραγματοποίησαν οι Κομματικές Οργανώσεις Κύπρου του ΚΚΕ, το απόγευμα της Κυριακής 16 Δεκέμβρη, στη Δημοσιογραφική Εστία Λευκωσίας. Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό εκ μέρους των Κομματικών Οργανώσεων ο Ακης Πούλος, στέλεχος του ΚΚΕ στην Κύπρο. Αναφέρθηκε στη δράση που ανέπτυξαν το προηγούμενο διάστημα οι Κομματικές Οργανώσεις στην Κύπρο, ενώ στάθηκε και σε σημαντικές ιστορικές στιγμές από την 100χρονη πορεία του ΚΚΕ.

Μετά την ομιλία ακολούθησε η βράβευση της Γιούλης Μπάχρεχ (1ο βραβείο στην κατηγορία Παιδικό Διήγημα - 2ο βραβείο στην κατηγορία Διήγημα) από τη συμμετοχή της στον Διαγωνισμό Πρωτότυπου Λογοτεχνικού Εργου που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ προς τιμήν των 100χρονων. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία - αφιέρωμα με τη συμμετοχή της Ρίτας Αντωνοπούλου, του Μανώλη Ανδρουλιδάκη και του Θύμιου Παπαδόπουλου, που ξεσήκωσε τους παρευρισκόμενους.

Μιλώντας στην εκδήλωση ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε αρχικά: «Είμαστε περήφανοι για την Ιστορία που έγραψε το Κόμμα μας αυτόν τον αιώνα, έναν αιώνα επαναστατικής δράσης για την κατάργηση της κοινωνικής αδικίας και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, βάζοντας τη σφραγίδα του σε κάθε κοινωνική κατάκτηση, εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, που έχει κατακτήσει με σκληρούς αγώνες η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα.

(...) Χαιρετίζουμε όλους αυτούς που δεν λύγισαν το 1991, όταν κατέβαιναν τα σύμβολα του αγώνα μας από το Κρεμλίνο και συνέχισαν την πάλη, κρατώντας ψηλά την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, ενάντια "στου Δυνάστη το ραβδί" και "στα δεσμά του Εργάτη"».

Ο Ελ. Βαγενάς αναφέρθηκε εκτενώς στις εξελίξεις στην Ελλάδα, στις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων αστικών κομμάτων για τη βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή, που φέρνει το λαό μπροστά σε νέους κινδύνους και περιπέτειες.

Εστίασε επίσης στις θέσεις του Κόμματος για την Κύπρο και το κυπριακό ζήτημα, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Το ΚΚΕ διαχρονικά έχει σταθεί στο πλευρό του λαού της Κύπρου. Συνέβαλε από τα πρώτα χρόνια του στην εμφάνιση και ενίσχυση του εργατικού, κομμουνιστικού κινήματος στην Κύπρο, στην αλληλεγγύη για την αποτίναξη της αγγλικής ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας.

Υπάρχει μια ολόκληρη διαχρονική εξέλιξη της θέσης του ΚΚΕ για την Κύπρο, από τις δεκαετίες του '40 και του '50, του περασμένου αιώνα, για "Μια Κύπρο λεύτερη μέσα σε μια λεύτερη Ελλάδα". Το Κόμμα μας στην πορεία, λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές εξελίξεις, άλλαξε τη θέση του υπέρ μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης Κύπρου και επιπλέον κατήγγειλε τις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που οδήγησαν στη δημιουργία της τυπικά ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Κύπρου και με τις οποίες τρία κράτη (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) γίνονταν "εγγυητές" της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας.

Εχουμε εκτιμήσει πως "η ίδρυση του κυπριακού κράτους, ως προϊόν ενδοκαπιταλιστικών συμβιβασμών, με την παρουσία των βρετανικών βάσεων, στρατευμάτων τριών κρατών και το διαχωρισμό στα τοπικά όργανα των Ελληνοκυπρίων από τους Τουρκοκυπρίους, ουσιαστικά υπονόμευε από την αρχή την ενότητα της Κύπρου, δημιουργούσε, δηλαδή, προϋποθέσεις διχοτόμησης, ακόμα και διπλής ένωσης".

Επιπλέον, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καυτηρίασε τις εγκληματικές ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης, που μέσα από το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο, έστρωσε το δρόμο στη δολοφονική στρατιωτική εισβολή της αστικής τάξης της Τουρκίας, υπογραμμίζοντας πως και οι δύο ενέργειες ήταν πράξεις που απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση του ίδιου σχεδίου του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών, του διαμελισμού της Κύπρου και της μετατροπής της σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Το Κόμμα μας ανέδειξε στη συνέχεια με κάθε μέσο πως το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές πρόβλημα, εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία.

Διαχρονικά τασσόμαστε υπέρ της αποχώρησης των κατοχικών και όλων των άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και βάσεων από την Κύπρο και γενικότερα υποστηρίζουμε την εξάλειψη των συνεπειών της τουρκικής κατοχής, το σταμάτημα του εποικισμού, το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στις εστίες τους και την αποχώρηση εποίκων παίρνοντας υπόψη κοινωνικά, ανθρωπιστικά κριτήρια. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στο πρόσφατο παρελθόν ενάντια στο διχοτομικό "σχέδιο Ανάν", που όχι μόνο δεν ήταν δίκαιο, μα ούτε βιώσιμο, και ενέπλεκε σε μεγάλες περιπέτειες τους λαούς της Κύπρου, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Σήμερα το ΚΚΕ, εκφράζοντας τη θέση του για τη λύση στην Κύπρο, δεν κάνει αναφορά στη θέση περί "δικοινοτικής - διζωνικής ομοσπονδίας", που αξιοποιείται για την προώθηση της διχοτομικής λύσης, σε δύο συνιστώντα κράτη, ή με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της "αποκεντρωμένης" ομοσπονδίας, που στην πράξη οδηγεί στη διατήρηση και νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της τουρκικής κατοχής, στη διατήρηση των ξένων στρατευμάτων και βάσεων, με "εγγυητή" της λύσης είτε την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που απ' άκρη σ' άκρη στην επικράτειά της κατακρεουργεί τα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα, ή μέσω της ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου, που θα είναι εξέλιξη σε βάρος των εργαζομένων της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Να θυμίσω πως πριν από 15 χρόνια υπήρχε η συζήτηση πως μέσω της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ θα επιλυθεί το Κυπριακό. Το ΚΚΕ αντέκρουσε αυτήν την επιχειρηματολογία, ψήφισε στην ελληνική Βουλή ενάντια σ' αυτήν την εξέλιξη, αποκαλύπτοντας τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, που άπλωσε τα δίχτυα της και στην Κύπρο. Η ζωή επιβεβαίωσε ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο, η ΕΕ στο παραμικρό δεν συνέβαλε σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, αντίθετα φόρτωσε με νέα προβλήματα τους εργαζόμενους της Κύπρου.

Σήμερα τα "πλοκάμια" του προς την Κύπρο απλώνει το ΝΑΤΟ και έχουμε μια παρόμοια επιχειρηματολογία. Οτι δήθεν το ΝΑΤΟ μπορεί να γίνει ο "εγγυητής της λύσης". Εκείνο που στην πραγματικότητα μπορεί να εγγυηθεί το ΝΑΤΟ στον κυπριακό λαό είναι νέες επικίνδυνες περιπέτειες.

Βεβαίως η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της παρουσιάζουν στο λαό τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως "άοσμες" και "άγευστες", δήθεν "καθαρές" διακρατικές ενώσεις, αποσπασμένες από την ταξική φύση τους, ως εργαλείων του ευρωατλαντικού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Οι εργαζόμενοι, όμως, πρέπει να βάλουν τα ταξικά "γυαλιά" τους και τότε θα διαπιστώσουν πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι οι "αδέκαστοι δικαστές", αλλά ο "λύκος" και το "τσακάλι", που τα καλούν να εγγυηθούν την ασφάλεια των "αμνών".

Το ΚΚΕ ανυποχώρητα θεωρεί πως η πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρο Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.

Απαιτείται η ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού και του συντονισμού της πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και των άλλων χωρών της περιοχής, ιδιαίτερα σήμερα, μπροστά στις σύνθετες συνθήκες των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων στην περιοχή μας.

Σε σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, θέτοντας στόχους πάλης που υπηρετούν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ενάντια στα μονοπώλια και το εκμεταλλευτικό σύστημα, για την εργατική - λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση του πλούτου, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με το λαό κυρίαρχο στον τόπο του.

Αυτοί θα πρέπει να είναι κοινοί στόχοι για τα Κομμουνιστικά, Εργατικά Κόμματα, για τα κόμματα που ηγούνται της λαϊκής πάλης ενάντια στα μονοπώλια και στον καπιταλισμό.

Γιατί, σύντροφοι και φίλοι, αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται στην Ελλάδα, σίγουρα η άλλη μισή βρίσκεται στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στη Γαλλία, στη Ρωσία, στη Λατινική Αμερική, παντού όπου η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα υποφέρουν από τον ιμπεριαλισμό και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης».

Ο Ελ. Βαγενάς αναφέρθηκε και στην πρόσφατη διοργάνωση της 20ής Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από το ΚΚΕ, αλλά και στις άλλες πρωτοβουλίες του Κόμματος για την ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, καθώς και στη μοναδική φιλολαϊκή λύση, που είναι η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Οπως είπε: «Οσο κι αν θέλουν οι ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα να σπείρουν στο λαό την υποταγή στο σύστημα, δεν θα τα καταφέρουν! Το σύστημα αυτό έχει φάει τα ψωμιά του. Εχουν πια δημιουργηθεί οι υλικές προϋποθέσεις για να βάλει ο λαός ρότα για μια άλλη κοινωνία. Χωρίς κηφήνες! Χωρίς ταξική εκμετάλλευση! Οπου τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, εργατικός - λαϊκός έλεγχος.

Αυτό το αύριο, που θα εξασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών σε Υγεία, Παιδεία, στέγαση, αξιοπρεπή ζωή για εμάς και τα παιδιά μας, μπορούμε να το φέρουμε πιο κοντά. Είναι στο χέρι μας! Εξαρτάται από το πόσο καλά θα οργανώσουμε την πάλη μας, την πάλη του λαού, για την αποκατάσταση των απωλειών του λαϊκού εισοδήματος! Για κάθε πρόβλημα που ταλαιπωρεί τη ζωή του λαού! Για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας της εργατικής τάξης με την εργαζόμενη αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα της πόλης, κόντρα στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, στη σαπίλα του συστήματος, στα πολιτικά κόμματα και στις ηγεσίες που το διαχειρίζονται.

Τα τελευταία εκατό χρόνια απέδειξαν πως προϋπόθεση για κάθε θετικό βήμα στην κοινωνία είναι το ισχυρό ΚΚΕ, ο κυματοθραύστης κάθε αντιλαϊκής φουρτούνας, όσο άγριος κι αν είναι ο καιρός. Στο κατώφλι του νέου αιώνα δράσης του ΚΚΕ, να το κάνουμε πιο ισχυρό, για να δυναμώσει και το εργατικό κίνημα, να γίνουν βήματα στην Κοινωνική Συμμαχία, για να ανοίξει διέξοδος προς όφελος του λαού».