Πριν από τον Μαρξ αρκετοί φιλόσοφοι πίστευαν ή έκαναν πως πίστευαν, ότι η γνώση - από μόνη της - θα διώξει όλα τα σκοτάδια από τους ανθρώπους και θα τους ελευθερώσει από τη θρησκεία! Το ίδιο πιστεύουν ή κάνουν πως πιστεύουν, ακόμα και σήμερα, διάφοροι «φιλελεύθεροι» φιλόσοφοι και νεοφιλελεύθεροι ψευτοφιλόσοφοι. Τα πράγματα, όμως, απέδειξαν πως δε φτάνει - από μόνη της - η γνώση.

Και θα πολεμούν... αν ο καθένας - που ξέρει - δεν εντάξει στον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα του και το ζήτημα της θρησκείας. «Δε φτάνει να καταγγέλλεις τον κλήρο» ότι «συντηρεί τη θρησκεία», πρέπει «να αποδείξεις πως οι ρίζες της θρησκείας είναι βαθιές» και «εμφανίζονται - σχεδόν - ταυτόχρονα με την εκμετάλλευση». Πως σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία «η θρησκεία ταυτίστηκε - πάντα - με τις εκμεταλλεύτριες τάξεις». Και πως θα ξεριζωθεί ολοκληρωτικά όταν ολοκληρωτικά ξεριζωθεί και η ταξική κοινωνία.

Η θρησκεία είναι «ένα μέσον για την πνευματική υποδούλωση των ανθρώπων». Κανένας, λοιπόν, δεν επιτρέπεται να κλείνει τα μάτια. Σε «συγκεκριμένες» συνθήκες αυτοί που τραγούδαγαν θρησκευτικούς ύμνους στο Σύνταγμα, κάτω από τη ρασοφορεμένη εξέδρα, μπορεί να (τους) φτάσουν στα άκρα. Η θρησκευτική υποδούλωση έχει δυο όψεις. Την παθητική που λέει «χτύπα με αγά μου να αγιάσω» και την ενεργητική που παίζει το ρόλο του αγά και χτυπάει τον άλλον για να αγιάσει (Με το ζόρι). Κανένας δεν ξέρει ποια από τις δυο είναι η επικινδυνότερη!