Την ερχόμενη Τετάρτη, 23 Οκτώβρη, στις 10 το πρωί, εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο - σκούπα της κυβέρνησης της ΝΔ, με προγραμματισμό να ψηφιστεί το βράδυ της επομένης, 24 Οκτώβρη. Πρόκειται για το νομοσχέδιο «Επενδύω στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις», για το οποίο πανηγυρίζουν όλες οι Ενώσεις του κεφαλαίου, από τον ΣΕΒ και τα εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια μέχρι τον ΣΕΤΕ και την ΕΣΕΕ, καθώς ικανοποιεί σχεδόν κάθε απαίτησή τους την οποία δεν πρόλαβε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Με τα 213 άρθρα του, στο όνομα της «προσέλκυσης επενδύσεων», η κυβέρνηση θυσιάζει στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων εργασιακά, ασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, το ίδιο το δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση και δράση, μέχρι και δασικές εκτάσεις, αρχαιολογικούς χώρους. Παράλληλα τους προσφέρει απλόχερα κάθε είδους προνόμια, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές και πάει λέγοντας, στέλνοντας το λογαριασμό - όπως πάντα - στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.

Κατά τη χτεσινή συνεδρίαση των αρμόδιων Επιτροπών επί των άρθρων, ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης ξεκαθάρισε πως «είναι απολύτως προφανές ότι το νομοσχέδιο έχει φτιαχτεί για να κάνει τη ζωή των επενδυτών ευκολότερη και καλύτερη» και πως «ο κόσμος που θα ξεκινάει επιχειρηματική δράση στην Ελλάδα θα βρίσκει ένα περιβάλλον και ένα κράτος φιλικό προς αυτόν, και όχι απέναντι, όπως μέχρι τώρα». Δεν παρέλειψε ούτε αυτή τη φορά να χαρακτηρίσει το νομοσχέδιο «φιλεργατικό», προκαλώντας τους εργαζόμενους.

Η κριτική που άσκησαν τα άλλα αστικά κόμματα, τα οποία καταψήφισαν (με εξαίρεση το κόμμα Βελόπουλου που επιφυλάχθηκε για την Ολομέλεια), ήταν ξεκάθαρα από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παππάς, επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τα θεμέλια για να χτίσει τώρα η ΝΔ, εγκάλεσε την κυβέρνηση ότι «σας παραδώσαμε έτοιμα εργαλεία, όπως η Αναπτυξιακή Τράπεζα, που έχουν μπει στην άκρη, τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν το βασικό πρόβλημα των επιχειρήσεων που είναι η χρηματοδότηση» και ότι «ο αυτοχαρακτηρισμός περί φιλικής επενδυτικής πρωτοβουλίας» όσον αφορά το νομοσχέδιο «δεν μπορεί να κρύψει την ένδεια του έργου σας».

Ο ειδικός αγορητής του ΠΑΣΟΚ Μ. Κατρίνης παρατήρησε ότι το νομοσχέδιο «δεν διευκολύνει, δεν φέρνει εκείνες τις ριζικές αλλαγές που έχουν ανάγκη οι επενδύσεις». Από την Ελληνική Λύση ο Β. Βιλιάρδος εξέφρασε την ελπίδα «να έρθουν ξένες επενδύσεις στη χώρα, που ευελπιστώ ότι αυτό είναι ο στόχος της κυβέρνησης», ενώ από το ΜέΡΑ25 ο Κρ. Αρσένης πρότεινε ξανά την ενίσχυση της «πράσινης ανάπτυξης», πίσω από την οποία βρίσκονται άλλοι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Ο ειδικός αγορητής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, αναδεικνύοντας πόσο βαθιά ταξική είναι η πολιτική και της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως πριν του ΣΥΡΙΖΑ, διερωτήθηκε: «Πώς εξηγείται όλες οι κυβερνήσεις να υλοποιούν χωρίς αντίρρηση όλα τα αιτήματα των εργοδοτών, ενώ τα αιτήματα των εργαζόμενων να μην μπορούν, να τα χαρακτηρίζουν "μαξιμαλιστικά", να λένε "δεν αντέχει η οικονομία"; (...) Πώς γίνεται να "αντέχει η οικονομία" όταν μειώνετε τη φορολογία για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ή πώς αντέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία όταν μειώνετε τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, όταν διευρύνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης;».

Ανέφερε ότι τα όσα φέρνει η ΝΔ στηρίζονται στο οικοδόμημα που έχει στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, «γι' αυτό και η αμηχανία» του στην κριτική του, με τις αντιπαραθέσεις τους να αφορούν το «ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής μιας βαθιά ταξικής και αντιλαϊκής πολιτικής».

Παρέθεσε επιγραμματικά τις «αναπτυξιακές» ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, όπως π.χ. ότι διευκολύνει να ενταχθούν στις στρατηγικές επενδύσεις οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, «με αποτέλεσμα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων να "δένονται" όλο και περισσότερο με δομές κρατικές, είτε το κεντρικό κράτος, τα υπουργεία του και τις κεντρικές υπηρεσίες, είτε περιφερειακούς θεσμούς του κράτους, δηλαδή Περιφέρειες και δήμους. Ετσι, όχι μόνο ιδιωτικοποιούνται πλευρές, αλλά και εμπορευματοποιούνται, καθιστώντας πολύ πιο δύσκολη την ικανοποίηση μιας σειράς κοινωνικών αναγκών».

Ενώ για τις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις» σημείωσε ότι το νομοσχέδιο παρακάμπτει και τους όποιους χωροταξικούς, περιβαλλοντικούς, ακόμα και αρχαιολογικούς όρους, γι' αυτό άλλωστε υπήρξε και αντίδραση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Ταυτόχρονα υποθηκεύει για χρόνια το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στους σχεδιασμούς των επιχειρηματικών ομίλων, εξαλείφοντας κάθε πιθανότητα για έργα που να ικανοποιούν λαϊκές ανάγκες.

Σχετικά με τα εργασιακά δικαιώματα, ο Ν. Καραθανασόπουλος σημείωσε ότι με αυτά που προωθεί η κυβέρνηση, όπως το συντριπτικό πλήγμα στις κλαδικές ΣΣΕ, η υπερίσχυση επιχειρησιακών συμβάσεων σε περίπτωση πτώχευσης επιχείρησης, η ηλεκτρονική ψηφοφορία για αποφάσεις συνελεύσεων συνδικάτων, το ηλεκτρονικό φακέλωμα κ.ο.κ., «στρώνει το έδαφος στην ακόμα μεγαλύτερη υποταγή των εργαζομένων στις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων. Και μάλιστα με μια λογική που λέει ότι όταν μία επιχείρηση έχει οικονομικές δυσκολίες θα πρέπει οι εργαζόμενοι να αποδέχονται εθελοντικά τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους».