Πρώτοι και καλύτεροι έσπευσαν να συμμορφωθούν προς τα κελεύσματα των Αμερικανών οι εταίροι της ΕΕ. Βρήκαν την ευκαιρία να επιταχύνουν μέτρα που ήδη είχαν στη γενική τους κατεύθυνση δρομολογήσει και πριν τις 11 του Σεπτέμβρη.

Ανάμεσα στις κινήσεις που έγιναν προς την κατεύθυνση αυτή ξεχωριστή θέση κατέχει η πρόταση απόφασης του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εκπόνησε η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και υποβλήθηκε στις 19/9/2001 προς έγκριση και εφαρμογή, με πρόβλεψη μάλιστα να συμμορφωθούν τα κράτη- μέλη προς τις επιταγές της μέχρι 31/12/2002.

Διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση και τις διατάξεις του σχεδίου απόφασης, δε δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει πως ο πραγματικός στόχος των μέτρων, που προβλέπονται δήθεν για να προστατεύσουν την ασφάλεια των πολιτών από τον κίνδυνο τρομοκρατικών πράξεων, κατευθύνεται αλλού: Στο χτύπημα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, των λαϊκών αγώνων και στην αντιμετώπιση των αντιστάσεων που δημιουργούνται και δυναμώνουν ολοένα στις αντιλαϊκές πολιτικές των χωρών της ΕΕ και στις επιδιώξεις για την προώθηση των διαδικασιών της «παγκοσμιοποίησης» και της «νέας τάξης πραγμάτων». Αυτό γίνεται αντιληπτό ευθύς αμέσως από τον ορισμό της τρομοκρατίας που προτείνει να υιοθετηθεί.

Η έννοια της «τρομοκρατίας» διευρύνεται τόσο ώστε να χωρά τους πάντες και τα πάντα. Ετσι επιδιώκεται να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατία κάθε δραστηριότητα που επιδιώκει «τη σοβαρή προσβολή ή την καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών» των χωρών της ΕΕ. Και να ενισχυθούν τα μέτρα ποινικού δικαίου για την καταπολέμηση αυτών των δραστηριοτήτων.

Για να μη μείνει δε καμία αμφιβολία για το τι εννοούν, απαριθμείται σαν πράξη που αποβλέπει στην προσβολή των δομών των κρατών-μελών «η παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημοσίων χώρων και άλλων αγαθών».

Και είναι μεν αλήθεια ότι το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, που συνήλθε στις Βρυξέλλες στις 16/11/2001, επέφερε ορισμένες «βελτιώσεις» στον ορισμό της τρομοκρατίας και του τρομοκράτη - από φόβο πρόκλησης έντονων αντιδράσεων - και μετά τις βελτιώσεις αυτές όμως η ουσία είναι ότι οποιοσδήποτε Ελληνας υπήκοος-κάτοικος «πράττει» με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό, «να αποσταθεροποιήσει ή να καταστρέψει τις πολιτικές, συνταγματικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού», «να προσβάλει κατά της ζωής προσώπου, η οποία είναι δυνατό να επιφέρει το θάνατο», ή απλά «απειλεί να τελέσει» κάτι από τα παραπάνω, είναι πλέον «τρομοκράτης» και μπορεί να συλληφθεί και να εκδοθεί σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος της ΕΕ και στις ΗΠΑ («Ρ» 17/11/2001).

Πρόκειται για έναν βελτιωτικό ελιγμό, αφού οι πραγματικές προθέσεις και επιδιώξεις φαίνονται καθαρά στο αρχικό κείμενο και από αυτές δεν πρόκειται να παραιτηθούν, αλλά απλά τις κλιμακώνουν για να περάσουν πιο εύκολα.

Στα πλαίσια αυτών των ξεκάθαρων στόχων επιδιώκεται:

1. Να θεωρούνται ως ανεξάρτητα αξιόποινα γεγονότα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τρομοκρατικά αδικήματα, η διεύθυνση, η δημιουργία, ή η υποστήριξη ή η συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα. Και σαν τρομοκρατική ομάδα θεωρείται «η εγκαθιστάμενη επί ένα χρονικό διάστημα και διαρθρωμένη οργάνωση περισσότερων των δύο προσώπων που δρουν από κοινού προκειμένου να διαπράξουν τρομοκρατικές πράξεις».

2. Να διευρυνθούν οι περιπτώσεις έκδοσης, ώστε τα κράτη-μέλη να είναι υποχρεωμένα να εκδίδουν και τους δικούς τους υπηκόους που κατηγορούνται για τρομοκρατικές πράξεις με την παραπάνω έννοια.

3. Να καταργηθεί η διαδικασία έκδοσης σε περίπτωση που κάποιος έχει καταδικαστεί σε μια χώρα και να αντικατασταθεί από απλή μεταγωγή αυτού του ατόμου.

4. Να εγκαθιδρυθεί πιο στενή συνεργασία μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων, των τελωνειακών αρχών και άλλων αρμοδίων αρχών, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπόλ.

5. Να καθιερωθεί το κοινό ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, με αποκαλυπτική των προθέσεών τους βιασύνη. Ηδη στη συνεδρίαση της 15/11/2001 καταρτίστηκε κατάλογος 29 αδικημάτων για τα οποία θα ισχύει το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και προβλέπεται δυνατότητα διεύρυνσης του καταλόγου.

Και όλα αυτά είναι μόνον η αρχή. Αν τα μέτρα αυτά περάσουν χωρίς σοβαρή αντίσταση και ενσωματωθούν στις νομοθεσίες των κρατών-μελών, τότε ασφαλώς θα επακολουθήσουν και άλλα πιο σκληρά και απροκάλυπτα.

Οπως η παραπέρα διεύρυνση της έννοιας της τρομοκρατίας και του τρομοκράτη, ώστε να χωρά κάθε δραστηριότητα που αντιτάσσεται στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και κάθε προσώπου που αντιτάσσεται στα σχέδια και στα συμφέροντά τους, η ολοκληρωτική κατάργηση της διαδικασίας έκδοσης για να φτάσουν ακόμη ως την επίσημη θεσμοθέτηση των βασανιστηρίων για την απόσπαση ομολογιών και πληροφοριών σχετικά με τις δραστηριότητες που θεωρούνται τρομοκρατικές.

Πράγματι, όπως μαθαίνουμε από διαδοχικά δημοσιεύματα της «Ουάσιγκτον Ποστ», των «Τάιμς του Λονδίνου» και των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οι αρχές των ΗΠΑ μελετούν σοβαρά το ενδεχόμενο «να βάλουν στην άκρη τις παραδοσιακές ελευθερίες προκειμένου να αποσπάσουν πληροφορίες για τα σχέδια των τρομοκρατών».

Ηδη, ο νέος αντιτρομοκρατικός νόμος των ΗΠΑ, που ονομάζεται «Ηλιοβασίλεμα», περιορίζει δραστικά τις ελευθερίες, τα συνταγματικά δικαιώματα και τις δικαστικές εγγυήσεις, αφού επιτρέπει την προληπτική σύλληψη για τρομοκρατία για εφτά συνεχείς μέρες, χωρίς την απαγγελία κατηγοριών. Ο Πρόεδρος Μπους, μάλιστα, είχε ζητήσει την απεριόριστη κράτηση των υπόπτων χωρίς απαγγελία κατηγοριών και παρεμβάσεων από τις δικαστικές αρχές, αλλά ύστερα από συμβιβασμό με το Κοινοβούλιο η κράτηση περιορίστηκε σε εφτά μέρες.

Στην πρώτη ευκαιρία όμως είναι σίγουρο ότι ο Πρόεδρος θα επανέλθει και θα περάσει τα σχέδιά του. Και ασφαλώς θα θελήσει να τα επιβάλει και στις άλλες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και τη δική μας. Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται επίσημα εναντίον της Ελλάδας, ότι δε συλλαμβάνει υπόπτους που στις ΗΠΑ θα είχαν συλληφθεί, είναι σαφής ένδειξη του τι σχεδιάζουν να μας επιβάλουν. Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ θα μπορεί να φρενάρει κάθε οικονομική δραστηριότητα με εταιρίες που σχετίζονται με την τρομοκρατία και να διενεργεί ουσιαστικά ανεξέλεγκτους ελέγχους στο τραπεζικό και χρηματοοικονομικό σύστημα, ενώ το υπουργείο Εσωτερικών θα μπορεί να παρακολουθεί κάθε είδους τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, συμπεριλαμβανομένου και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, χωρίς την παραμικρή αίτηση στις δικαστικές αρχές. Αμφιβάλλει κανείς ότι όλα αυτά είναι ένα είδος προς εξαγωγή; Και το συμπέρασμα: Αλίμονό μας αν μείνουμε αδρανείς και δεν εμποδίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την υλοποίηση αυτών των σχεδίων.