Το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μικρομεσαίοι αγρότες είναι οι απαράδεκτα χαμηλές τιμές των προϊόντων και οι ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή -το χαμηλό όριο παραγωγής αγροτικών προϊόντων, που επιβάλλει η ΕΕ με συμφωνία της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ, για όλες -μα όλες!- τις καλλιέργειες στη χώρα μας. Με τους δραστικούς περιορισμούς στην αγροτική παραγωγή, τα τελευταία χρόνια, έχουν βγει, εντελώς, από την καλλιέργεια (μένουν χέρσες) μεγάλες εκτάσεις. Και κοντά στις, έτσι κι αλλιώς, χαμηλές, για να στηρίξουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες, τιμές των προϊόντων, προβλέπονται και μεγάλα πρόστιμα συνυπευθυνότητας όταν ξεπερνιούνται τα πλαφόν παραγωγής.

Για παράδειγμα: Στο λάδι, στο στάρι, στο καλαμπόκι οι αγρότες πληρώνονται με εξευτελιστικές τιμές -πολύ μικρότερες από εκείνες που πληρώνονταν πριν μια δεκαετία, ενώ έχουν μειωθεί και οι εκτάσεις που καλλιεργούνταν με αποφάσεις ΕΕ - κυβερνήσεων. Οι όποιες ενισχύσεις - επιδοτήσεις που δίνονται σαν μερικό αντιστάθμισμα για το χαμένο εισόδημα από τις μικρές τιμές, χρόνο το χρόνο περιορίζονται σχετικά. Ενώ, όταν τύχει και αυξηθεί η παραγωγή κάποια χρονιά, μειώνονται επιδοτήσεις και τιμές με το πρόστιμο συνυπευθυνότητας, όπως γίνεται, τώρα, με το βαμβάκι...

Πρόκειται πραγματικά για μια σχιζοφρενική κατάσταση. Είναι, χαρακτηριστικό ότι οι αρμόδιοι της κυβέρνησης που επιβάλλουν τους περιορισμούς της ΕΕ στις καλλιέργειες, ποτέ δεν προτείνουν στους αγρότες με τι συγκεκριμένα, θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις καλλιέργειες που περιορίζονται. Και είναι αδύνατον, φυσικά, να προτείνουν κάτι άλλο, αφού όλες οι καλλιέργειες περιορίζονται στα πλαίσια της αντιαγροτικής πολιτικής. Από την άλλη, όταν η παραγωγή είναι μικρή, αν και δεν μπαίνει πρόστιμο, είναι το εισόδημα μικρό λόγω χαμηλών τιμών. Και, όταν μια στα τόσα, ο παραγωγός έχει αυξημένη παραγωγή (όπως π.χ. φέτος στο βαμβάκι) με τα πρόστιμα που μπαίνουν λόγω υπέρβασης του πλαφόν, η τιμή πέφτει πολύ περισσότερο και το εισόδημα μειώνεται, πάλι, και ποτέ δεν μπορεί να ανασάνει ο μικρομεσαίος αγρότης. Ετσι, μεθοδευμένα και αναγκαστικά οδηγείται στο ξεκλήρισμα...

Την ευθύνη για την κατάσταση στην αγροτική οικονομία έχουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, που ουσιαστικά στηρίζει την αντιαγροτική πολιτική. Με αυτές τις πολιτικές, «αναδιάρθρωση καλλιεργειών» σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει. Ο μόνος δρόμος για τους φτωχούς αγρότες είναι ο συντονισμένος, ενωτικός και έντονος αγώνας για την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Κι αυτός ο αγώνας, δε μπορεί παρά να επιδιώκει μια άλλη πολιτική που θα ευνοεί την παραγωγή κλίμακας (με αξιοποίηση των σύγχρονων μέσων παραγωγής και μείωση του κόστους) στη βάση των δυνατοτήτων της χώρας και τις ανάγκες των μικρομεσαίων αγροτών που μπορούν να ικανοποιηθούν, μόνο μέσω των παραγωγικών αγροτικών συνεταιρισμών. Ο άλλος δρόμος, αυτός δηλαδή που ακολουθείται μέχρι σήμερα, είναι ο αποτυχημένος και ξεπερασμένος δρόμος των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων των μεγάλων...