Τη δράση τους για την επιτυχία της απεργίας και των κινητοποιήσεων προετοιμάζουν εδώ και καιρό οι οργανώσεις που συσπειρώνονται στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ), αποκαλύπτοντας τις οδυνηρές επιπτώσεις της μεταρρύθμισης και την ανάγκη οι εργαζόμενοι να ξεσηκωθούν.
«Μας αφορά όλους, πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι», τονίζουν σε κοινό τους απεργιακό κάλεσμα η οργάνωση των σιδηροδρομικών στην περιοχή των Βερσαλλιών (στα προάστια του Παρισιού) CGT Cheminots de Versaille και το συνδικάτο της περιοχής της CGT στην Ενέργεια (CGT Energie), σημειώνοντας: «Με την κοινωνική οπισθοδρόμηση δεν γίνεται να διαπραγματευτεί κανείς, μόνο να την αντιπαλέψει».
Στη Μασσαλία, το Εργατικό Κέντρο καλεί σε συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στο παλιό λιμάνι. Μάλιστα, ήδη έχει προγραμματίσει νέα κινητοποίηση και για το Σάββατο, 7 Δεκέμβρη, στο σταθμό «Σαν Μισέλ» της Μασσαλίας. Γύρω στις 190 απεργιακές συγκεντρώσεις έχουν προγραμματιστεί σε όλη τη χώρα.
Στο πλευρό της εργατικής τάξης της Γαλλίας στέκεται και η ΠΣΟ, που σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι «τώρα οι εργαζόμενοι της Γαλλίας μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω την αντίσταση των λαών της Ευρώπης ενάντια στα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται σε κάθε γωνιά της ηπείρου, παραλύοντας και μπλοκάροντας την παραγωγή...».
Η ΠΣΟ «δεσμεύεται να παραμείνει αποφασιστικά στο πλευρό της εργατικής τάξης της Γαλλίας, στηρίζοντας τους δίκαιους αγώνες της, για τον τερματισμό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».
Η ΠΣΟ καλεί όλους τους Γάλλους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, ανεξάρτητα από το συνδικάτο στο οποίο ανήκουν, όπως και να αψηφήσουν τη συμβιβαστική στάση της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC) που σταθερά ευθυγραμμίζεται με την ευρωπαϊκή αστική τάξη.
Ενδεικτική του υπονομευτικού ρόλου που παίζει η ETUC είναι συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα ο πρόεδρός της, Λούκα Βισεντίνι, με αφορμή την αλλαγή προσώπων στα επιτελεία της ΕΕ (Κομισιόν, ΕΚΤ κ.τ.λ.). «Προσπερνώντας» προκλητικά την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης που η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της προετοιμάζουν, εξέφρασε την ανησυχία του για την «ανοικοδόμηση» του «Κοινωνικού Συμβολαίου» που «αποτελούσε (πάντα) τη βάση της ευρωπαϊκής κοινωνικής οικονομίας και που διαλύθηκε την τελευταία δεκαετία...» και επέμεινε στην αξία που έχει «μόνο μια ισχυρή συμμαχία κυβερνήσεων, εργοδοτών, συνδικάτων και κοινωνίας των πολιτών». Τι άλλο να πει ο εν λόγω εργατοπατέρας...