Ο Π. Ανδροβιτσανέας αναφέρθηκε στη «διπλή επίθεση» που δέχονται οι φυσικές επιστήμες, τόσο από την πλευρά της εμπορευματοποίησης όσο και από την αντίληψη ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε σε θέση να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας, ενώ κάλεσε τους νέους επιστήμονες να καταπολεμήσουν φιλοσοφικές ιδέες που υπονομεύουν τη φύση της επιστήμης.

Ως προς την εμπορευματοποίηση της έρευνας, σημείωσε ότι επειδή «ο φυσικός απέχει αρκετά από το τι θα μπορούσε να είναι ένα τελικό εμπορικό προϊόν», η ανάμειξη των εταιρειών εστιάζεται περισσότερο στην προσπάθειά τους για καινοτομία. Για παράδειγμα - είπε - έρευνα σε αφηρημένα θέματα της κβαντικής οπτικής σε ερευνητικά τμήματα σημαντικών εταιρειών, όπως η «Toshiba» ή η «Hitachi», είναι συχνά για θετική δημοσιότητα και για να έχουν κάποια σύνδεση με έναν τομέα, που δυνητικά μπορεί να προσφέρει μεγάλη κερδοφορία, όπως π.χ. ο τομέας της κβαντικής φυσικής.

Παρ' όλα αυτά, «πρόσφατα υπάρχει μια τάση ακόμα και στη βασική έρευνα να χρησιμοποιούνται επενδυτικά κεφάλαια. Πολλά κεφάλαια από επενδυτικά ιδρύματα έχουν δοθεί στην έρευνα για την πυρηνική σύντηξη ή έχουν γίνει προσπάθειες χρήσης επενδύσεων επιχειρηματικού κεφαλαίου για τους κβαντικούς υπολογιστές, προσπαθώντας να μεταφέρουν την ευθύνη από το κράτος στον ιδιωτικό τομέα» και για λόγους όπως ότι «οι επιστροφές στις επενδύσεις γίνονται χειρότερες και χειρότερες καθώς ο καπιταλισμός πέφτει σε βαθύτερη κρίση».

Σημείωσε ακόμη πως «το πιο ανησυχητικό είναι το φαινόμενο να ασκείται πίεση για τη δημιουργία εταιρειών spin-out ώστε τα πανεπιστήμια να εμπορευματοποιήσουν την έρευνά τους. Αυτό έχει επηρεάσει τη θεμελιώδη έρευνα, αλλά στο βαθμό που η συνεργασία μεταξύ ιδρυμάτων αντικαθίσταται από εμπορικές συμφωνίες με εταιρείες spin-out. Αυτό δημιουργεί την περίεργη κατάσταση, όπου για να αποκτήσει κάποιος δείγματα για βασική έρευνα, δεν έχεις πια έναν συνεργάτη, αλλά είσαι πελάτης στον πρώην συνεργάτη σου», κάτι που «πραγματικά δηλητηριάζει το ερευνητικό περιβάλλον» με «εμπορικά μυστικά», αντί «για την ύπαρξη ειλικρινών επιστημονικών συνεργασιών».

«Οι πρακτικές αυτές είναι σχετικά πρόσφατες και οι περισσότερες από αυτές δεν έχουν καρποφορήσει, αλλά αντανακλούν τη γενική κατεύθυνση των ερευνητικών φορέων εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο να εμπορευματοποιήσουν κάθε πτυχή της εσωτερικής δραστηριότητας στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα», υπογράμμισε.

Ιδιαίτερα στάθηκε στη λεγόμενη «κβαντική τυχαιότητα» και τις προσπάθειες να παρουσιαστεί «ότι δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε πραγματικά τον κόσμο γύρω μας, λόγω της κβαντικής μηχανικής ή το "φαινόμενο της πεταλούδας" λόγω της θεωρίας του χάους ή ότι "όλα είναι σχετικά" λόγω της θεωρίας της σχετικότητας. Ολα αυτά είναι χοντροκομμένες προσπάθειες να εισαχθούν δεισιδαιμονίες του χειρότερου είδους στην αντίληψη του κόσμου», δηλαδή ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον κόσμο.

«Αυτό είναι ένδειξη μιας υποκείμενης σύγκρουσης που υπάρχει στις φυσικές επιστήμες. Ειδικά στη φυσική υπάρχουν δύο αντικρουόμενες προσεγγίσεις, που προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτές τις προσπάθειες να εισαχθεί μια διεστραμμένη φιλοσοφική ερμηνεία σε αποδεκτές φυσικές θεωρίες, όπως η κβαντική μηχανική.

Η πρώτη ομάδα υποστηρίζει τη χρήση φιλοσοφικών ιδεών για την κατανόηση των επιστημονικών θεωριών, όπως συνέβαινε πάντα με τη φυσική, όπου μια φιλοσοφική αντίληψη καθοδηγεί τον φυσικό προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να στοχεύσει τις επιδιώξεις του και κατευθύνει προς τη σωστή κατεύθυνση ή την πιο μηχανιστική προσέγγιση, η οποία συνοψίζεται ως "σκάσε και υπολόγισε".

Η μηχανιστική προσέγγιση προέρχεται περισσότερο από το γεγονός ότι η πιο κυρίαρχη στάση, γνωστή και ως ερμηνεία της κβαντικής μηχανικής της Σχολής της Κοπεγχάγης, η οποία απορρίπτει την ανεξάρτητη ύπαρξη του κόσμου ή θεωρεί ότι όλα είναι τυχαία, δεν "κάθεται καλά" στους περισσότερους φυσικούς και καθώς δεν έχει υπάρξει ισχυρή αντιπαράθεση σε αυτή την τάση, αυτό είναι το τελευταίο καταφύγιο για τους περισσότερους φυσικούς που διαφωνούν. Οσον αφορά την πρώτη προσέγγιση, δεν είμαι σίγουρος σε ποια κατεύθυνση κάποιος κατευθύνει τον εαυτό του με την πεποίθηση ότι τα πάντα γύρω μας είναι τυχαία ή χαοτικά ή δεν υπάρχουν ανεξάρτητα από την αντίληψή μας», ανέφερε.

«Η προαναφερθείσα φιλοσοφική προσέγγιση σε σχέση με την πραγματικότητα και την επιστήμη, με τον πιο γνωστό εκπρόσωπό της τη Σχολή της Κοπεγχάγης, όπου πιστεύεται ότι η φύση δίνει ως επί το πλείστον τυχαία αποτελέσματα και στις πιο ακραίες εκδόσεις αυτής της φιλοσοφικής προσέγγισης, η πραγματικότητα που υπάρχει έξω από τη συνείδηση του παρατηρητή και δεν υπάρχει πριν από την πραγματοποίηση της παρατήρησης.

Αυτή είναι μια πολύ ύπουλη επίθεση προς τις βασικές πτυχές της σύγχρονης φυσικής που έχει να κάνει με τον ντετερμινισμό και την υλική φύση του κόσμου. Ο κύριος στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα παραλυτικό κλίμα σε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα και να αμφισβητήσει τη φύση της αντικειμενικής αλήθειας. Ως ερευνητές και εκπαιδευτικοί αυτό πρέπει να το καταπολεμήσουμε και να δείξουμε ότι η ανθρωπότητα έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει σε βάθος τη φύση και να θέσει αυτούς τους νόμους στην υπηρεσία της ανθρωπότητας για τη βελτίωσή της», κατέληξε.