Τελικά, υπήρξε ή όχι δέσμευση των ΗΠΑ για «ενεργότερη εμπλοκή στην αποκλιμάκωση της έντασης» ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον; Αυτό το ...υπαρξιακό ερώτημα κυριαρχεί στην πολιτική αντιπαράθεση για τα αποτελέσματα της συνάντησης, με όλες τις πλευρές να προεξοφλούν ότι μια ενεργότερη ανάμειξη των ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά θα ήταν «θετική» για την Ελλάδα. Αλήθεια, όμως, πότε έπαψαν οι ΗΠΑ να χώνουν τη μύτη τους στα Ελληνοτουρκικά; Ποτέ. Στις σχέσεις των «συμμάχων» Ελλάδας και Τουρκίας επιδρούσαν πάντα ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός και οι «προτεραιότητές» του στην περιοχή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου και οι τουρκικές αμφισβητήσεις είχαν πάντα την κάλυψη του ΝΑΤΟ, το οποίο θεωρεί «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» το Αιγαίο και συνολικά την Ανατ. Μεσόγειο. Υπάρχει επομένως πολύ άσχημη πείρα για την αμερικανική ανάμειξη στην περιοχή, όπως άλλωστε και στο Κυπριακό. Οσο για την «αποκλιμάκωση της έντασης», αποδείχθηκε και στο παρελθόν ότι οδηγεί σε κατοχύρωση και διεύρυνση των αμφισβητήσεων, περιέχοντας το σπέρμα της επόμενης κλιμάκωσης, όπως έγινε με τα Ιμια το 1996 και το «ευχαριστώ» της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στους Αμερικανούς. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Σήμερα, η όποια «ενεργότερη ανάμειξη» των ΗΠΑ μοναδικό σκοπό έχει την επιτάχυνση προδιαγεγραμμένων συμβιβασμών, σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτό πρέπει να έχει στο νου του ο λαός κάθε φορά που ακούει ότι οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν κάποια «πρωτοβουλία».