Το παρόν τεύχος επιχειρεί να φωτίσει την ιστορική επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, με βάση τόσο τις νέες δυνατότητες και τις διευρυνόμενες ανάγκες της σύγχρονης εποχής όσο και την πλούσια θετική και αρνητική πείρα του 20ού αιώνα. Γι' αυτό και η αρθρογραφία του καλύπτει ένα εύρος ζητημάτων που αφορούν τη μελέτη της ιστορικής πείρας, τα καθήκοντα της θεωρητικής διερεύνησης και τη διαπάλη με σύγχρονα αστικά ρεύματα, όπως, για παράδειγμα, του μεταμοντερνισμού.

Το κείμενο με τίτλο «Ποια χαρακτηριστικά θα έχει ο σοσιαλισμός τον 21ο αιώνα;» παρουσιάζει καταρχάς τη μεθοδολογία με την οποία πρέπει να προσεγγιστεί το θέμα. Στη συνέχεια, αναδεικνύει τα μεγάλα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες κατά τον 20ό αιώνα, αλλά και τις προκλήσεις και δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πορεία. Παράλληλα, αναδεικνύει και τη θεωρητική συζήτηση που λάμβανε χώρα γύρω από μια σειρά πολύ σημαντικά ζητήματα για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Τα βασικά συμπεράσματα που απορρέουν από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των νέων μεγάλων δυνατοτήτων που απορρέουν από το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, αποτελούν τους πυλώνες στη βάση των οποίων προσδιορίζονται οι σημερινές δυνατότητες των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και, πρώτα απ' όλα, για την ανάπτυξη και ευημερία της βασικότερης παραγωγικής δύναμης, του εργαζόμενου ανθρώπου.

Το άρθρο με τίτλο «Η αντεπαναστατική δράση στον 20ό αιώνα» αναδεικνύει το ρόλο του αντεπαναστατικού ρεύματος σε όλες τις συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των σημερινών συνθηκών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τη σημαντική υποχώρηση του επαναστατικού κινήματος. Αφού προσδιορίζει το περιεχόμενο τόσο της κοινωνικής επανάστασης όσο και της αντεπανάστασης, προχωρά με βάση την πείρα του 20ού αιώνα στην ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της αντεπαναστατικής δράσης στην περίοδο που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα επαναστατική κατάσταση, στην περίοδο που το καθήκον της εξέγερσης βρίσκεται αντικειμενικά στην ημερήσια διάταξη και στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Στην ενότητα «Οικονομία - Πολιτική» περιλαμβάνεται το κείμενο «Για τις θέσεις του ΜέΡΑ25», το οποίο ακτινογραφεί το συγκεκριμένο κόμμα στο πλαίσιο του σημερινού αστικού πολιτικού συστήματος. Η ιδιαίτερη αποστολή και ο ρόλος του συγκεκριμένου κόμματος στο αστικό πολιτικό σύστημα αναδεικνύονται τόσο μέσω της συγκεκριμένης παρουσίασης των διασυνδέσεών του με μηχανισμούς κορυφαίων εκπροσώπων του χρηματιστικού κεφαλαίου, όπως ο Σόρος, όσο και μέσα από την κριτική παρουσίαση των θέσεών του για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», την υποτιθέμενη «χρεοδουλοπαροικία» της Ελλάδας, τον λεγόμενο «ριζοσπαστικό ευρωπαϊσμό», τη Συνταγματική Αναθεώρηση, τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και τις θέσεις του οικονομικού προγράμματός του. Παράλληλα, προβάλλεται και ο ραφιναρισμένος αντικομμουνισμός του. Επίσης, μέσα από την παρουσίαση των πεπραγμένων του Γ. Βαρουφάκη πριν από την αποχώρηση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης «σκληρής διαπραγμάτευσης», αποδομείται και η προπαγανδιστική προσπάθεια του κόμματος να παρουσιάσει τον υπουργικό ρόλο του, αλλά και συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από το 2015, με φιλολαϊκό πρόσημο.

Στην ενότητα «Πολιτισμός» περιλαμβάνεται το κείμενο με τίτλο «Ο μεταμοντερνισμός και η τέχνη του». Το κείμενο ανοίγει μια συζήτηση για το ζήτημα του μεταμοντερνισμού ξεκινώντας από μία ειδική πλευρά του, αυτή της τέχνης. Αφού παρουσιαστούν κάποια βασικά χαρακτηριστικά του, το κείμενο παρουσιάζει και εμπλέκεται στη συζήτηση για τις ερμηνείες, αλλά και τις αιτίες γέννησης της μεταμοντέρνας θεωρίας. Τόσο μέσα από την κριτική σε βασικές αποδοχές του όσο και μέσα από την παρουσίαση συγκεκριμένων παραδειγμάτων, αναδεικνύονται ο αντιδραστικός χαρακτήρας του συγκεκριμένου ρεύματος, ενός ιδεαλιστικού ρεύματος που στην ουσία αρνείται τον αντικειμενικό χαρακτήρα της αλήθειας, καθώς και η συμβολή του στη διαιώνιση της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αφαιρώντας του το ψευδο-ριζοσπαστικό προσωπείο.

Στην ενότητα «200 χρόνια Μαρξ - Ενγκελς» περιλαμβάνεται η συνέντευξη δύο Ρωσίδων μαρξιστριών επιστημόνων που ασχολούνται με την έρευνα γύρω από το έργο του Καρλ Μαρξ, με τίτλο «Καρλ Μαρξ - Η μεγάλη εικόνα». Μέσα από τη συνέντευξη παρουσιάζεται η στάση του σημερινού ρωσικού κράτους απέναντι στον μεγάλο διανοητή επαναστάτη, απαντιούνται μια σειρά συκοφαντικές κατηγορίες που έχουν εκτοξευτεί εναντίον του, αλλά και διαστρεβλώσεις των θέσεών του. Μέσα από τη συνέντευξη αναδεικνύονται οι πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες έζησε και δημιούργησε ο Κ. Μαρξ, αλλά και η αδελφική σχέση φιλίας και συνεργασίας που ανέπτυξε με τον Φρ. Ενγκελς.