Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, η χρονιάτικη σύναξη των πολιτικών και φυσικών εκπροσώπων του κεφαλαίου στο θέρετρο της Ελβετίας, έχει το «μανιφέστο» του. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τον «νέο», «συμμετοχικό καπιταλισμό» (stakeholder capitalism), τον οποίο ο Κλάους Σουάμπ, ιδρυτής του Φόρουμ, περιγράφει ως «τον καπιταλισμό που θέλουμε», όπου «η επιχείρηση (βλέπε ο μονοπωλιακός όμιλος) θα νοιάζεται όχι μόνο για τα κέρδη της, αλλά και για τους εργαζόμενους, τους πελάτες, τους προμηθευτές, τις τοπικές κοινωνίες, το περιβάλλον, συνολικά την κοινωνία». Μάλιστα, στο «μανιφέστο Νταβός 2020» αναφέρεται ως ο καπιταλισμός της «περιβαλλοντικής ευαισθησίας» και της «μείωσης των ανισοτήτων», που έρχεται στο προσκήνιο και με το «φαινόμενο Γκρέτα Τούνμπεργκ». Τέτοιες απόψεις, βέβαια, έχουν από καιρό χρεοκοπήσει. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση βαθαίνει και οι ταξικές αντιθέσεις μεγαλώνουν, όσες αναλογίες κι αν δοκιμάσουν στο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού. Η ανάγκη τους όμως να εφευρίσκουν διαρκώς κάτι «νέο» και να παρουσιάζουν ως «αναγκαίο» έναν «πιο ανθρώπινο» καπιταλισμό, προκύπτει αφενός από τα αδιέξοδα του συστήματος που μεγαλώνουν προκαλώντας δυσαρέσκεια στα λαϊκά στρώματα και αφετέρου από την ανάγκη να αποσπάσουν ενεργή λαϊκή στήριξη στο άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης για το κεφάλαιο, όπως γίνεται τώρα με την «πράσινη» οικονομία, στο όνομα της προστασίας από την κλιματική αλλαγή. Το γεγονός εξάλλου ότι οι κάθε είδους ακτιβιστές έχουν γίνει οι καλύτεροι «πελάτες» του Φόρουμ στο Νταβός, συμμετέχοντας στις εργασίες και στα «πάνελ», επιβεβαιώνει ότι ο καλός ο μύλος ξέρει να τα αλέθει όλα, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου.