Στο επίσημο επιστημονικό περιοδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ένα άρθρο γραμμένο το 2017 επιχειρηματολογεί υπέρ της λήψης μέτρων από τις κυβερνήσεις για τις επιδημίες, με το εξής σκεπτικό: «Τα επιχειρήματα υπέρ μιας τέτοιας επένδυσης (σ.σ. σε μέτρα πρόληψης και προστασίας), βασίζονται κυρίως στις εκτιμήσεις από τις ζημιές στα εθνικά εισοδήματα που μπορούν να προκαλέσουν οι επιδημίες. Πρόσφατα, επεκτείναμε τις εκτιμήσεις ώστε να συμπεριλάβουν την αποτίμηση των χαμένων ζωών από μια αύξηση της θνησιμότητας λόγω πανδημιών (...) Οι προηγούμενες μελέτες εστίασαν στην απώλεια εισοδημάτων μέσω τη μείωσης του μεγέθους του εργατικού δυναμικού και της παραγωγικότητας, της αύξησης των απουσιών και κυρίως των αποτελεσμάτων των ατομικών και κοινωνικών μέτρων που διακόπτουν τη μετάδοση, αλλά διαταράσσουν την οικονομική δραστηριότητα». Μπορεί η γλώσσα να ξενίζει κάπως τον αναγνώστη, αλλά μεταξύ κατεργαραίων είναι γνωστή η «διάλεκτος» που χρησιμοποιεί ο ΠΟΥ. Στην προκειμένη περίπτωση εξηγεί γιατί το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του έχουν συμφέρον από ορισμένα επιπλέον μέτρα πρόληψης των μεγάλων επιδημιών, αποθεώνοντας τη λογική του «κόστους - οφέλους». Λέει δηλαδή ότι αφού δεν μπορούν να τις αποφύγουν τα επόμενα χρόνια, είναι προτιμότερο να «επενδύσουν» προληπτικά στην αντιμετώπιση των συνεπειών τους, παρά να «πληρώσουν» όταν αυτές αρχίσουν να εκδηλώνονται. Μάλιστα, στον υπολογισμό του σχετικού «κόστους» προσμετράται και η «απώλεια εθνικού εισοδήματος» από τους αναμενόμενους θανάτους, δείχνοντας τον κυνισμό της αστικής τάξης και των διεθνών οργανισμών της, όπως είναι και ο ΠΟΥ.