Κοντά έξι δεκαετίες μέλος του ΚΚΕ δεν είναι διόλου μικρό πράγμα. Ο Λεωνίδας Μυρουδιάς, 91 χρόνων σήμερα, εργάτης από πατέρα εργάτη, έμεινε ορφανός στα 10 του χρόνια. Μεγάλωσε σε ξένα χέρια και από πολύ νωρίς ένιωσε στο πετσί του την αδικία για τον ίδιο και την τάξη του. Μέλος του Κόμματος έγινε στα 1943. «Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να διαλέξω. Και διάλεξα. Διάλεξα το δρόμο του καθήκοντος και της τιμής. Το δρόμο του Οκτώβρη των εργατών της Ρωσίας. Το δρόμο της επανάστασης. Για το δίκιο του λαού και το δικό μου δίκιο». Με αυτά τα λόγια και με ολοφάνερη τη συγκίνηση ο παλιός επαναστάτης πήρε στα χέρια του την τιμητική πλακέτα που του έδωσε η ΚΟΒ «Νίκος Μπελογιάννης» της Κοκκινιάς.

«Πολλοί σύντροφοι έφυγαν και δεν έζησαν αυτή την τιμή. Αλλά εμείς πάντα τους θυμούμαστε», είπε, προσθέτοντας: «Μέχρι να φύγω από αυτό τον κόσμο θα συνεχίζω να δρω». Ο Λ. Μυρουδιάς στα 58 χρόνια ενεργής κομματικής ζωής τα έζησε όλα. Και τις ηρωικές μέρες και τις δύσκολες. Ποτέ όμως δεν έσκυψε το κεφάλι. Ούτε μια στιγμή δεν αμφιταλαντεύτηκε. Ηταν πάντα σίγουρος ότι ακολουθεί το σωστό δρόμο. Αυτό το δρόμο συνεχίζει να βαδίζει δείχνοντάς τον και στους νέους κομμουνιστές. Τους επαναστάτες του 21^ου αιώνα. Του αιώνα της οριστικής επικράτησης του σοσιαλισμού στον πλανήτη.