Ανοίγουν οι «ασκοί» της υποτέλειας | Στο στόχαστρο οι λαοί

Στο στόχαστρο οι λαοί

Ανοίγουν οι «ασκοί» της υποτέλειας

Οι «ασκοί του Αιόλου», που επί τόσα χρόνια φούσκωνε, και συνεχίζει να φουσκώνει, η υποτελής κυβερνητική πολιτική της υποταγής στα ιμπεριαλιστικά κελεύσματα, της πλήρους ταύτισης του εθνικού συμφέροντος με τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, έχουν ήδη αρχίσει να ανοίγουν στο Αιγαίο Πέλαγος και απειλούν να παρασύρουν στο βυθό τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας αλλά και την ίδια την υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή μας.

Πράγματι, επικρατεί ανησυχία τόσο στους κύκλους του κυβερνητικού κόμματος και της ΝΔ, όσο και σε στρατιωτικά κλιμάκια, με αφορμή το τελευταίο σύμπτωμα αυτής της κατάστασης, που είναι η απάλειψη της θαλάσσιας συνοριακής γραμμής στο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, από τους νέους ψηφιακούς χάρτες των Αμερικανών, τους οποίους συνέταξαν κατόπιν... συνεννόησης και με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν είναι όμως κεραυνός εν αιθρία. Το ΚΚΕ, εξάλλου, έγκαιρα και με κάθε ευκαιρία είχε επισημάνει τους κινδύνους.

Το καθεστώς αυτό της αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων κεφαλαιοποιείται εδώ και αρκετό καιρό και αναμένεται να τροφοδοτήσει νέες εντάσεις, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε παραπέρα εδραίωση της αμερικανοΝΑΤΟικής επικυριαρχίας στην περιοχή.

Ομως, η διαδικασία του εθνικού αποχρωματισμού του Αιγαίου και της υποβάθμισης-κατάργησης των υφισταμένων θαλασσίων συνόρων, τα οποία στηρίζονται σε διεθνείς συνθήκες (Λοζάνης, Μοντρέ, Δίκαιο της Θάλασσας) αλλά και διμερείς (Τουρκίας - Ιταλίας για τα Δωδεκάνησα), έχει ήδη δρομολογηθεί με την αποδοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Ορισμένα από τα σημαντικότερα βήματα, των τελευταίων χρόνων, σε αυτή την κατεύθυνση είναι:

α) Η Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997, όπου η Ελλάδα μετά και τα νέα τετελεσμένα που δημιουργήθηκαν στα Ιμια, αναγνωρίζει - πέραν των νομίμων - και τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.

β) Αποδοχή από την Ελλάδα της νέας δομής του ΝΑΤΟ, βάσει της οποίας καταργούνται τα εθνικά όρια επιχειρησιακής ευθύνης και τον πρώτο λόγο πλέον για το Αιγαίο τον έχει το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης. Η Ελλάδα από το 1999 λειτουργεί στο ΝΑΤΟ με βάση τη νέα δομή και το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Λάρισας δεν έχει ως όρια ευθύνης του την ελληνική επικράτεια.

γ) Συμμετοχή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στο Αιγαίο, όπου είτε εξαιρούνται ολόκληρες περιοχές ελληνικής επικράτειας (νησιά, θάλασσα, αέρας) ως «γκρίζες ζώνες» είτε η ευθύνη της άσκησης και μαζί περιοχών ελληνικής κυριαρχίας ανατίθεται στην Τουρκία.

δ) Νέο κύμα τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο με κύριο χαρακτηριστικό την επιμονή σε συγκεκριμένες περιοχές και τη μεγάλη διάρκεια της παραβίασης.

ε) Στα παραπάνω να προστεθεί και η υπόθεση του λεγόμενου ευρωστρατού, όπου, με βάση την προωθούμενη αγγλοτουρκική συμφωνία, θεσμοθετείται και σε ευρωπαϊκό επίπεδο η αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και η επικυριαρχία της Τουρκίας.

Απ' όλα αυτά προκύπτει ότι οι «ασκοί» που ανοίγουν στο Αιγαίο δεν είναι του Αιόλου αλλά προϊόν συγκεκριμένης πολιτικής που ασκείται. Γι' αυτό χρειάζεται αποκάλυψη και καταγγελία αυτής της πολιτικής για να μη χρειαστεί να θερίζουμε θύελλες.

Κ. Ζ.