Αίμα και δάκρυα στις όχθες του Ιορδάνη | Στο στόχαστρο οι λαοί

Στο στόχαστρο οι λαοί

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

Αίμα και δάκρυα στις όχθες του Ιορδάνη

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε. Σε ποια ματωμένα νερά το βάπτισμα, σε ποια Ιερουσαλήμ, σε ποια ιστορικά χώματα, εκεί που σφαγιάζεται ένας λαός, που διεκδικεί το δικαίωμα να έχει πατρίδα.

Ποιος κλαίει άραγε και για ποιους εκεί, στο τείχος των δακρύων; Για τους θύτες ή για τα θύματα που αφορούν και τα δικά τους παιδιά και το δικό τους λαό;

Εκεί στην Παλαιστίνη, εκεί στην Ιερουσαλήμ, με πιτσιλισμένες τις πόρτες από το αίμα παιδιών και γυναικών και γερόντων. Οπως τότε που ήταν σημαδεμένα τα σπίτια, στα χρόνια του Ηρώδη με το σημάδι-προγραφή θανάτου.

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε», στο αίμα και στα δάκρυα.

Σ' αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών, στην Παλαιστίνη, αίμα και χαλασμός.

Παιδιά με τη σφεντόνα του αγώνα. Νεκρά παιδιά - νεκρά πουλιά, στα δόκανα των συρματοπλεγμάτων. Λαός της προσφυγιάς στο χώμα του, στα δόκανα των ξένων συμφερόντων και του πλανητικού πολέμου.

Μια διχάλα, μια σφεντόνα απόμεινε στα χέρια των νεκρών παιδιών με τα λαμπερά ολόμαυρα σαν κάρβουνα μάτια που πέφτουν νεκρά στην άγρια ανθρωποσφαγή.

Μια σφεντόνα, μια πέτρα. Και απέναντί τους ερπυστριοφόρα θηρία, διόπτρες κατόπτευσης, με λέιζερ για να σκοτώνουν και στο σκοτάδι. Απέναντί τους υπερσύγχρονα όπλα με συντεταγμένες δορυφόρων και με πληροφόρηση της κατασκοπευτικής αράχνης «Εσελον».

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε», εκεί στα νερά της ανθρωποσφαγής αυτών που ζητάνε το δικαίωμα να έχουν πατρίδα. Ποιος άραγε κλαίει στο τείχος των δακρύων, τη στιγμή που ο μπεζαχτάς των ισχυρών μετράει το αίμα των λαών στα σκοτεινά τα άδυτα των χρηματιστηρίων του πολέμου;

του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ