Από την χτεσινή κινητοποίηση στην Ρώμη

Με συγκεντρώσεις με όλα τα μέτρα προστασίας, σε πλατείες στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, όπως Ρώμη, Μιλάνο, Νάπολη, Γένοβα, Μπολόνια, Βενετία, Πίζα, η USB μετέφερε το μήνυμα του αγώνα, κάλεσε τους Ιταλούς εργαζόμενους να μη συμβιβαστούν και να υψώσουν κάτω από τις μάσκες τη φωνή τους ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, των υπηρετών του καπιταλιστικού συστήματος και των βιομηχάνων.

Οι ομιλητές στις απεργιακές συγκεντρώσεις (όπου η USB είχε ανταποκρίσεις με δίωρη ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή) σημείωσαν ότι η πανδημία απέδειξε στην πράξη την αδυναμία του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος να προστατέψει τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, την εργασία και τα δικαιώματα. Υπογράμμισαν ακόμα ότι η πολιτική της υποχρηματοδότησης και των ιδιωτικοποιήσεων των πάντων που εφαρμόστηκε από όλες τις κυβερνήσεις και προϋπήρχε της πανδημίας, το γεγονός ότι κοινωνικά αγαθά όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι δημόσιες μεταφορές θεωρούνται κόστος, οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση της εξάπλωσης του κορονοϊού με σχεδόν 1,5 εκατ. επιβεβαιωμένα κρούσματα και πάνω από 51.300 νεκρούς. Κατήγγειλαν επίσης - κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει στη χώρα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο - ότι οι κυβερνώντες μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την ασφαλή λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, την ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και τη διατήρηση των απαραίτητων αποστάσεων, ενώ οι μεγάλοι χώροι δουλειάς, για να μη θιγούν τα κέρδη του κεφαλαίου, είναι ακόμα εστίες μετάδοσης του ιού.

Μιλώντας υγειονομικοί κατήγγειλαν ότι σε πολλά νοσοκομεία τα μέσα προστασίας είναι ανεπαρκή, τα ωράρια εξαντλητικά και οι διοικήσεις προσπαθούν να καταστείλουν τις διαμαρτυρίες των αγωνιστών υγειονομικών. Ταυτόχρονα, αναφέρθηκαν στις άθλιες συνθήκες εργασίας σε κρίσιμους τομείς, όπως υπηρεσίες πρώτων βοηθειών (κάτι σαν το δικό μας ΕΚΑΒ) όπου η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι, με πολύ χαμηλές αποδοχές.

Στη Ρώμη πραγματοποιήθηκε συμβολική κατάληψη του πρώην Νοσοκομείου Forlanini, ενός από τα δεκάδες νοσοκομεία που κλείσανε τα προηγούμενα χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ιταλία τα τελευταία δέκα χρόνια μειώθηκαν κατά 70.000 τα κρεβάτια στα νοσοκομεία και έκλεισαν 359 δομές του δημόσιου συστήματος Υγείας. Αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε όχι μόνο από το κεντρικό κράτος αλλά και από τις τοπικές διοικήσεις σε περιφερειακό επίπεδο με βάση τις αρμοδιότητες που τους έχουν δοθεί. Για παράδειγμα, η Περιφέρεια του Λάτσιο έκλεισε 16 νοσοκομεία από το 2011 έως το 2017. Επίσης, σε ακόμα μία συμβολική κίνηση οι γιατροί και νοσηλευτές του Νοσοκομείου της Μπρέσια στη Λομβαρδία «γύρισαν την πλάτη» σε αυτό το μοντέλο Υγείας, όπως αναφέρουν.

Επίσης, εκπαιδευτικοί, που διαδήλωσαν μαζί με μαθητές και φοιτητές σε κάποιες πόλεις, υπογράμμισαν την υποβάθμιση σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης λόγω της επιλογής της κυβέρνησης να κλείσει όλες τις δομές και να λειτουργήσουν με τηλεκπαίδευση που επίσης δεν εξασφαλίζεται ισότιμα σε όλους. Τόνισαν τις συνέπειες στη μόρφωση των νέων γενιών γιατί λόγω της αντιλαϊκής πολιτικής δεν εξασφαλίζονται τα απαραίτητα κονδύλια για ασφαλή λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων, με λιγότερους μαθητές ανά τάξη για να διατηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις, με το απαραίτητο προσωπικό για καθαριότητα και παροχή βοήθειας.

Στα προβλήματα στα μέσα μαζικής μεταφοράς αναφέρθηκαν αγωνιστές συνδικαλιστές από τον κλάδο, επισημαίνοντας ότι και σε αυτό τον τομέα καταστροφική είναι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης σε πολλές περιοχές, ενώ προτεραιότητα έχουν τα κέρδη των λίγων παρά η προστασία της ζωής των εργαζομένων.

Με τη χτεσινή απεργία και τη μαχητική παρουσία στις πλατείες η USB κατέγραψε άλλον ένα σταθμό στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που κάνει όλο αυτόν τον καιρό και δηλώνει ότι θα συνεχίσει την πάλη όχι μόνο για μέτρα προστασίας από την πανδημία, αλλά και για να ανατραπεί το σημερινό βάρβαρο σύστημα και ο λαός να μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του για μια ζωή με αξιοπρέπεια που του αξίζει στη σημερινή εποχή.

Αλληλεγγύη στον κοινό αγώνα των εργατών είχε εκφράσει με μήνυμά του και το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.