Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να αποκαλυφθεί ότι η «Αραβική Ανοιξη» καθοδηγήθηκε από αμερικανικά και ευρωπαϊκά κέντρα και υπηρεσίες, σε συνεργασία με τμήματα της αστικής τάξης στις χώρες αυτές, προκειμένου να απαλλαγούν από «μη συνεργάσιμες» κυβερνήσεις και να επιταχυνθεί το ιμπεριαλιστικό σχέδιο της νέας Μέσης Ανατολής. Σε περιπτώσεις όπως η Λιβύη και η Συρία, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι σχέσεις των κυβερνήσεων που ανατράπηκαν με τη Ρωσία και την Κίνα, τους βασικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ - ΕΕ. Δέκα χρόνια μετά, μια ματιά στις χώρες που πρωταγωνίστησαν στη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» είναι αρκετή για να αποδείξει τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για τον λαό η ενσωμάτωση των προσδοκιών του για μια καλύτερη ζωή στους αστικούς - ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις αντιθέσεις, που είναι ξένα προς τα συμφέροντά του. Φάνηκε επίσης καθαρά ο ρόλος του διαδικτύου και αποκαλύφθηκε το εντελώς κάλπικο και επικίνδυνο επιχείρημα ότι τα ελεγχόμενα από πολυεθνικούς ομίλους Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης μπορούν να αξιοποιηθούν από το λαϊκό κίνημα προς όφελός του, σε βάρος δηλαδή της εξουσίας που στηρίζει τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Αυτοί είναι οι λόγοι που η «άνοιξη» σκόρπισε ...βαρυχειμωνιά στους λαούς και διαμόρφωσε το έδαφος για νέα όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή.