Αυτές τις μέρες πριν από δέκα χρόνια, ξεκινούσε η «κοσμογονία» της «Αραβικής Ανοιξης», όπως χαρακτηρίστηκε το ντόμινο των μαζικών κινητοποιήσεων σε χώρες της Β. Αφρικής, του Περσικού Κόλπου και της Μέσης Ανατολής, που με τόση θέρμη «αγκάλιασαν» οι «δυτικές» κυβερνήσεις και τα αστικά επιτελεία. Με αφετηρία την Τυνησία, οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν στη γειτονική Λιβύη, στην Αίγυπτο, φτάνοντας μέχρι τη Συρία και το Ιράν. Το αίτημα που κυριάρχησε ήταν ο «εκδημοκρατισμός των καθεστώτων». Προβάλλοντας τον «αυθόρμητο» χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, οι οπορτουνιστές στην Ελλάδα έφτασαν να τις παρουσιάζουν ακόμα και ως επανάσταση! Το Facebook και τα άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των διαδηλώσεων και στο συντονισμό τους, πατώντας σ' ένα υπαρκτό κλίμα μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας όχι μόνο για τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών αλλά συνολικά για το «διεφθαρμένο και αυταρχικό» πολιτικό σύστημα, στο οποίο οι λαοί απέδιδαν την ευθύνη για την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου. Αυτήν τη δυσαρέσκεια αξιοποίησαν διάφορα κέντρα ως «εργαλείο» για να προωθήσουν στόχους και σχεδιασμούς σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα και τις δίκαιες προσδοκίες των λαών.