Η «αντίφαση» βγάζει μάτι: Την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ ειδικά στην Αττική είναι στα όριά τους, που οι χώροι δουλειάς «βράζουν» από κρούσματα και τα ΜΜΜ παραμένουν εστίες υπερμετάδοσης, η κυβέρνηση, αντί για μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, επίταξη τώρα του ιδιωτικού τομέα, μαζικούς ελέγχους στους χώρους δουλειάς, ενίσχυση των ΜΜΜ και όλα όσα αρνείται εδώ κι ένα χρόνο, ξαναπαίζει το έργο της «νίκης ενάντια στην πανδημία», που είναι - όπως λέει - «ορατή στον ορίζοντα», αρκεί ο λαός να κρατήσει την ανάσα του λίγο ακόμα, «τηρώντας τη συμφωνία κράτους - πολιτών», όπως γράφονταν τις προάλλες στον Τύπο, σε μια νέα προσπάθεια να κάνουν τον λαό συνένοχο στα αδιέξοδα της πολιτικής τους. Από πού προκύπτει όμως αυτή η «αντίφαση»; Μήπως από τον «ανύπαρκτο σχεδιασμό» και τη «μηδενική προσπάθεια», από το γεγονός πως για την κυβέρνηση «όλα είναι επικοινωνία και ανεμελιά», όπως της καταλογίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν λέμε, βολική εξήγηση για να κρύβεται ο ορατός εχθρός, τα συμφέροντα δηλαδή των καπιταλιστών, που αποτελούν ακόμα πιο φανερά τον τελευταίο χρόνο το «ζύγι» με το οποίο μετράνε τα πάντα: Από τους ελέγχους που σταματάνε έξω από τις πύλες των επιχειρήσεων έως τα «μπαλώματα» στο σύστημα Υγείας. Ειδικά γι' αυτό το τελευταίο, το σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ» που παρουσίασε τις προάλλες ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί τρανή επιβεβαίωση της σύμπλευσης με τη ΝΔ στην ευρωπαϊκή στρατηγική για την Υγεία, όπου ακρογωνιαίος λίθος είναι το «κόστος - όφελος» για το κεφάλαιο, οι ελάχιστες παροχές για τον λαό, η αύξηση των πληρωμών και οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα. Ολα αυτά δηλαδή που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι...