Η παρέμβασή μας στη νεολαία από τη μία έχει αντικειμενικά μεγάλη δυσκολία, λόγω της συνθετότητας της παρέμβασης του αντιπάλου, των ιδεολογημάτων που καλλιεργούνται, αλλά και της μεγάλης απόστασης που έχουμε από μεγάλους αγώνες, έλλειψη δηλαδή κοινωνικής και πολιτικής πείρας. Από την άλλη, αυτή η ρευστότητα που υπάρχει στις συνειδήσεις γίνεται πολλαπλάσια στη νεολαία, αφού συνυπάρχει με τη νεανική ορμή, την αμφισβήτηση, το «κάτι πρέπει να γίνει». Η επίδραση λοιπόν των εξελίξεων δημιουργεί το έδαφος της ανεβασμένης απαίτησης από όλα τα Οργανα και τα στελέχη, ώστε να αναδεικνύουμε το «φως» που πηγάζει από τις ρωγμές που δημιουργούνται αντικειμενικά σε κάτι που φαινομενικά είναι ακλόνητο, και ταυτόχρονα στο να συγκροτούμε μαχητικό σχέδιο δράσης, που να δυναμώνει αυτά τα ρήγματα, την αμφισβήτηση, να απαντά στα ερωτήματα «τι πρέπει να γίνει», «πώς θα το κάνουμε».

Εχει ιδιαίτερη σημασία να κατανοηθεί το βασικό στοιχείο που θέτουν οι Θέσεις: Η καθοδηγητική λειτουργία και η πρωτοπόρα δράση αντικειμενικά ξεκινούν από τη στρατηγική μας, από το ανέβασμα της αφομοιωτικής ικανότητας των Οργάνων και των στελεχών. Μπορούμε να πούμε ότι όπου έχουμε δουλέψει με εύστοχο και διεισδυτικό τρόπο, ήταν απόρροια της κατανόησης της γραμμής μας.

Είναι καθοριστικό τα Οργανα να αντλήσουν συμπεράσματα, δουλεύοντας την πείρα, ώστε αυτή να μένει στο Οργανο, να γίνεται συλλογική, να αντιμετωπίζουμε ζητήματα αποσπασματικότητας, να μην ξεκινάμε από το μηδέν κάθε φορά που προκύπτει ένα καινούργιο ζήτημα στην επικαιρότητα, στη διαπάλη. Στην προσπάθειά μας να αποτιμήσουμε ζωντανά, να ξεφύγουμε από το να στεκόμαστε σε «τεχνικές πλευρές» χειρισμών, μορφών, αιτημάτων, και να επιμείνουμε να μένει η ουσία, ο τρόπος επεξεργασίας και διαμόρφωσής τους, δηλαδή να κατανοείται η γραμμή που σε κάθε φάση μάς οδηγεί σε ορατά αποτελέσματα, με θετική χροιά. Η πείρα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις και στην Οργάνωση Περιοχής, όπου ξεπεράσαμε μια δουλειά γενικά παρακολούθησης και εκτίμησης των διαθέσεων, είναι απόρροια της έγκαιρης και καλά σχεδιασμένης δουλειάς από το Γραφείο Περιοχής, με συζήτηση και κατανόηση των αιχμών μας, της γραμμής μας, με σταθερή παρακολούθηση της διαπάλης, των επιχειρημάτων μας, της συνεχούς τροφοδότησής τους, των αντανακλαστικών μας, πλευρές που δεν κατακτώνται έξω από τη συλλογική εξέταση και συζήτηση.

Με τη μελέτη και αξιοποίηση των συλλογικών επεξεργασιών μας, να ξεπεράσουμε μια αμηχανία που συχνά συναντάμε, «τι να πούμε» για ζητήματα που δεν είναι σταθερά στην παρέμβασή μας, όπως για το περιβάλλον, σύγχρονες πλευρές γυναικείας καταπίεσης, τον Πολιτισμό, τον αθλητισμό κ.ά. Τα Οργανα και τα στελέχη μας μπορούμε να μετρηθούμε σε πρώτη φάση στη μελέτη αυτών των επεξεργασιών, πράγμα που παραμένει πολύ πίσω, με αποτέλεσμα να μην αναβαθμίζεται το περιεχόμενο παρέμβασης και δράσης μας.

Οσο λοιπόν ενισχύεται η ιδεολογικοπολιτική και μορφωτική ικανότητα των στελεχών και των Οργάνων, τόσο θα επιλύουμε ζητήματα όπως τον μακρόπνοο σχεδιασμό, να μην κυνηγάμε τις εξελίξεις και την επικαιρότητα, να μην αποσπόμαστε από τους βασικούς άξονες που καθορίζουμε, να επιτελούν τα Οργανα τον ρόλο τους, να αντιμετωπίζονται μαχητικά οι δυσκολίες.

Είναι σημαντικό τα στελέχη να τραβούν μπροστά, μαχητικά, με όρους υπεροχής, στην προσπάθεια αντιμετώπισης των δυσκολιών. Αντιλήψεις όπως «είμαστε λίγοι», «τόσα μπορούμε να κάνουμε», ο συμβιβασμός και η παραίτηση μπροστά στις δυσκολίες, σε υπαρκτά ζητήματα φόρτου και όγκου πρακτικής δουλειάς, περιορισμένου χρόνου, ειδικά σε χώρους και περιοχές με ιδιαίτερα αρνητικό συσχετισμό, με λίγες και διάσπαρτες δυνάμεις, αποτυπώνουν στρεβλή κατανόηση της στρατηγικής μας, της γραμμής μας, μη κατανόηση των αντικειμενικών δυσκολιών, όχι καλή γνώση του χώρου, του αντιπάλου και της παρέμβασής του. Σίγουρα δεν μπορούμε να το δούμε ξεκομμένα από τη συνολική καθοδηγητική λειτουργία και από το πώς αποτυπώνεται αυτή στην αναβαθμισμένη δράση μας. Εχει όμως και την αυτοτέλειά του, μπορεί να δίνει ώθηση στο ξεπέρασμα δυσκολιών και αδυναμιών, να βαδίζουμε σταθερά προς την κατάκτηση νέων πλευρών της επαναστατικής πάλης και ζωής.

Η συμβολή και η στάση των στελεχών συμβάλλουν:

Στον παραδειγματισμό, στο να εμπνέεις, να δίνεις τον τόνο, να εκπαιδεύεις τους νέους επαναστάτες, νέα Οργανα, στελέχη που αναδεικνύονται. Η ζωντανή πείρα ειδικά επαρχιακών Οργανώσεων δείχνει ότι ο ρόλος των στελεχών είναι καθοριστικός για την αντιμετώπιση ζητημάτων με πρακτικό και μαχητικό πνεύμα, χωρίς να μας δημιουργεί αμηχανία ή ακόμα και θεωρητικοποίηση των δυσκολιών. Μόνο το να φτάνεις μια φορά τη βδομάδα σε ένα χωριό όπου έχουμε έναν σύντροφο, ή να σταθεροποιείς την επίσκεψη στο σπίτι ενός συντρόφου μαθητή, αντιμετωπίζοντας δυσκολίες μετακίνησης, πρακτικών ζητημάτων, είναι στοιχείο που ενισχύει τη σχέση εμπιστοσύνης και θαυμασμού ανάμεσα στον καθοδηγητή και στο μέλος.

Στην προσπάθεια διαμόρφωσης μιας σημαντικής και κρίσιμης μάζας στελεχών, ικανών να επανδρώσουν το Κόμμα σε στρατηγικούς κλάδους και τομείς της δουλειάς μας. Περισσότερο να μας απασχολήσει το πώς μέσα στη δύσκολη, αργή και βασανιστική επαναστατική δουλειά υπάρχουν και διαπαιδαγωγούνται στελέχη ικανά, μάχιμα, όσο γίνεται έτοιμα να ανταποκριθούν σε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα κατακτάμε τη στρατηγική μας, τη γραμμή μας, θα εκπαιδευόμαστε σε χειρισμούς καταστάσεων, θα οξύνουμε το πολιτικό κριτήριο, την ικανότητα πρόβλεψης και ερμηνείας των εξελίξεων, τα επαναστατικά χαρακτηριστικά τόλμης, αντοχής, την ικανότητα να ανταποκριθούμε στις πιο δύσκολες συνθήκες, αλλά και τις αρετές της αφοβίας, της αποφασιστικότητας και της πειθαρχίας, και εντέλει θα αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της στασιμότητας στελεχών, πλευρές ρουτίνας και δεδομένου τρόπου δουλειάς, συνήθειες και «βαρίδια» που έχουμε εκτιμήσει ότι δεν βοηθάνε.

Η μαχητικοποίηση και η υπεροχή των δυνάμεών μας δεν μπορεί να έρθει έξω από τη δράση. Μέσα σε αυτήν, όπου τα στελέχη θα πρωτοστατούν με αυταπάρνηση και σιγουριά, θα προχωρούν η διαπαιδαγώγηση, η εξαγωγή συμπερασμάτων, η αφομοίωση των δυνάμεών μας, η κατανόηση της γραμμής και της στρατηγικής μας. Ειδικά για επαρχιακές Οργανώσεις αυτή η προσπάθεια έχει δυσκολίες, αντικειμενικά η πολύ χαμηλή συμμετοχή - ειδικά της νεολαίας - στο κίνημα, οι λιγοστοί αγώνες, εδραιωμένες αντιλήψεις κ.ά. δημιουργούν αμηχανία, ακόμα και πολλές φορές φόβο στις δυνάμεις μας. Υπεροχή και μαχητικότητα, λοιπόν, που στηρίζεται στην ολόπλευρη και βαθιά κατανόηση της γραμμής και της στρατηγικής μας, και κατ' επέκταση να εκφράζεται στον μαχητικό τρόπο δουλειάς, στη μαχητική και πρωτοπόρα αντιμετώπιση δυσκολιών, στο σχέδιο δράσης που θα ταράζει τα νερά, θα κατοχυρώνεται η ύπαρξη και η δράση της ΚΝΕ.