Σύμφωνα με στοιχεία ΜΚΟ στην Ιταλία, από τις περίπου 250.000 γυναίκες που έχασαν τη δουλειά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας στη χώρα, οι 96.000 (περίπου μια στις 5) είναι μητέρες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία με παιδιά κάτω των πέντε ετών. Οι εργαζόμενες αυτές είτε απολύθηκαν, είτε αναγκάστηκαν να παραιτηθούν την περίοδο που έκλεισαν οι παιδικοί σταθμοί, τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, μην έχοντας προφανώς άλλη επιλογή για να φροντίσουν τα παιδιά τους που έμεναν στο σπίτι. Η περίπτωσή τους αποκαλύπτει τη σκληρή πραγματικότητα κάτω από τα ωραία λόγια και τις διακηρύξεις όλων των κυβερνήσεων περί δήθεν «προστασίας της μητρότητας», ειδικά στη δύσκολη φάση της πανδημίας. Οι «άδειες ειδικού σκοπού» και τα άλλα μέτρα, που διαφήμιζε και η κυβέρνηση στη χώρα μας, πέρα από το ότι αποδείχτηκαν ανεπαρκή, γίνονται σκουπιδόχαρτα στα χέρια της εργοδοσίας, όταν η εργαζόμενη γίνεται «βάρος» εξαιτίας της μητρότητας. Το γεγονός εξάλλου ότι τέτοια στοιχεία συγκεντρώνονται και δημοσιοποιούνται από ΜΚΟ και όχι από κάποιον κρατικό φορέα, δείχνει την πλήρη απουσία του κράτους και των ελεγκτικών μηχανισμών, που λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια της εργοδοσίας να κάνει το καλύτερο για την κερδοφορία της μέσα στις συνθήκες της πανδημίας.