-- Τη χρονική αυτή περίοδο πραγματοποιούνται κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα μεγάλου στρατηγικού βάθους, όπως η Συμφωνία AUKUS μεταξύ Αυστραλίας, Ηνωμένου Βασιλείου και ΗΠΑ, η οποία προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις.

-- Πραγματικά, σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές υπάρχουν «θερμές εστίες», στον Ινδο-Ειρηνικό, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο και τη Μαύρη Θάλασσα. Η κούρσα των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Κίνα και τη Ρωσία, και των συμμαχιών τους, είναι σε εξέλιξη (...) Η συγκέντρωση της προσοχής στον Ινδο-Ειρηνικό δεν είναι τυχαία. Στην περιοχή αυτή παράγεται το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ και εκτιμάται ότι θα αντιπροσωπεύει το 70% της ζήτησης Ενέργειας τα επόμενα χρόνια, υπάρχουν στρατηγικής σημασίας δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων, Ενέργειας. Στη βάση αυτή, επί προεδρίας Ομπάμα, επιταχύνθηκε η μεταφορά ναυτικών και αεροπορικών στρατιωτικών δυνάμεων στον Ειρηνικό και συνεχίστηκε επί Τραμπ και Μπάιντεν (...)

Η στρατηγική «ΝΑΤΟ 2030» ενισχύει τον προσανατολισμό προς την Κίνα και σε αυτήν την κατεύθυνση προετοιμάζεται η νέα «στρατηγική αντίληψη» του ΝΑΤΟ τον επόμενο χρόνο. Είναι σε εξέλιξη αντιπαραθέσεις για τις θαλάσσιες ζώνες στη Νότια, αλλά και την Ανατολική Κινεζική Θάλασσα (...) και σ' αυτό το έδαφος συγκροτήθηκε η συμφωνία AUKUS ανάμεσα στην Αυστραλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ (...)

-- Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την αντίδραση της Γαλλίας...

-- Πράγματι, γιατί η Γαλλία έχει συμφέροντα στην περιοχή και απώλεσε μεγάλο συμβόλαιο δεκάδων δισ. δολαρίων με την Αυστραλία για την προμήθεια 12 συμβατικών υποβρυχίων. Ενώ η ΕΕ, που διατηρεί ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την Κίνα και είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, εξέφρασε δυσαρέσκεια για τις αμερικανικές κινήσεις, εμμένει στην ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων με την Κίνα και αυτό επιδρά στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και στην πορεία της λεγόμενης «διατλαντικής συνεργασίας» (...)

-- Στην ίδια ακριβώς χρονική συγκυρία έρχεται η σύναψη συμφωνίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ελλάδας - Γαλλίας που (...) είναι μια συμφωνία μεγαλύτερου βάθους από την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού.

-- Ακριβώς. Η συμφωνία AUKUS επιτάχυνε τις εξελίξεις και επέδρασε στην υπογραφή της ελληνογαλλικής συμφωνίας, την οποία προβάλλει η κυβέρνηση, προσπαθώντας να κρύψει την ουσία της και τις συνέπειές της. Γιατί η συμφωνία αυτή δεν υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά επιδιώξεις της γαλλικής και ελληνικής αστικής τάξης στον γενικότερο ανταγωνισμό στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και ευρύτερα.

Αναγνωρίζει τον ρόλο και στηρίζει τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ για την ενδυνάμωση της πολιτικο-στρατιωτικής του παρουσίας στην Ανατ. Μεσόγειο και σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Στηρίζει τις επιδιώξεις της ΕΕ να προωθήσει τη λεγόμενη «στρατιωτική αυτονομία» - σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ - για να αναβαθμίσει τον ρόλο της στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και τις ΗΠΑ, με τη δημιουργία Ευρωστρατού. Προβλέπει την εγκατάσταση γαλλικών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, υιοθετεί τα ΝΑΤΟικά προσχήματα που χρησιμοποιήθηκαν στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία και τη Λιβύη, που ρημάξανε τους λαούς. Προετοιμάζει την αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Σαχέλ της Αφρικής, για να συνδράμουν τα γαλλικά εκστρατευτικά σώματα, που πολεμούν ήδη εκεί.

(...) Καλλιεργούνται σκοπίμως συγχύσεις για γαλλική παρέμβαση σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, διαμορφώνεται επικίνδυνο κλίμα πολεμικής υστερίας. Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Μπορεί ο λαός να προσδοκά στη γαλλική βοήθεια για την εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας; Αυτό έχει διαψευστεί με πλήθος ιστορικών στοιχείων. Αυτό που καθορίζει τη στάση των αποκαλούμενων «προστατών» είναι τα συμφέροντά τους. Η Γαλλία, ως ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη, διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, ευθύνεται για δεκάδες πολέμους, πρωτοστάτησε στη ΝΑΤΟική επέμβαση για τη διάλυση της Λιβύης, επιχειρεί στις μέρες μας στο Μάλι, σε πολλές περιοχές της Αφρικής. Οπως και άλλα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, αντιπαρατίθεται και συνεργάζεται με την Τουρκία, αναπτύσσει οικονομικές δραστηριότητες, παζαρεύει, και ο λαός μας δεν μπορεί να τη χρίσει φύλακα της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Οι παρεμβάσεις αυτές περιπλέκουν τα προβλήματα και οξύνουν τις αντιθέσεις στην περιοχή.

Η πείρα για τον ρόλο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι οδυνηρή. Αποσκοπούν να κρατήσουν την Τουρκία στο «δυτικό στρατόπεδο», να αποδυναμώσουν τις σχέσεις που αναπτύσσει με τη Ρωσία ή ακόμα να αξιοποιηθεί ο τουρκικός στρατός σε ΝΑΤΟικές αποστολές, να πουλάνε οπλικά συστήματα. Αυτά τροφοδοτούν την επιθετικότητα της κυρίαρχης τάξης της Τουρκίας και είναι γνωστό ότι όλα τα χρόνια οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού ανέχονται την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, την κατοχή στην Κύπρο και δουλεύουν για τη διχοτόμηση του νησιού. Αυτό που θα μείνει από τη συμφωνία «αμυντικής συνδρομής» Ελλάδας - Γαλλίας είναι η αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Μάλι της Αφρικής, γενικότερα στην περιοχή του Σαχέλ, που κρίνονται γαλλικά συμφέροντα και ο λαός επιβάλλεται να αντιδράσει αποφασιστικά.

-- Η συμφωνία περιλαμβάνει και την αγορά γαλλικών φρεγατών. Δεν είναι αναγκαίες για την άμυνα της χώρας;

-- Η κυβέρνηση της ΝΔ και άλλες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν ως «πανάκεια» την αγορά των φρεγατών «Μπελαρά» και των μαχητικών «Ραφάλ» και θέτουν ένα ψεύτικο δίλημμα. Λένε: «Στρατιωτικοί εξοπλισμοί ή θα μείνει απροστάτευτη η χώρα;». Σκιαμαχούν, γιατί το βασικό ερώτημα είναι τι υπηρετούν οι εξοπλισμοί, τον λαό και την άμυνα της χώρας ή τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, όπως γίνεται όλα τα χρόνια; Η εργατική τάξη, οι βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν πολύ οξυμένα προβλήματα, υποφέρουν, σηκώνουν αβάσταχτα φορολογικά βάρη, πληρώνουν 4 και πάνω δισ. ευρώ τον χρόνο για ΝΑΤΟικές ανάγκες (...)

Το ΚΚΕ κατέθεσε καθαρά και τεκμηριωμένα τις θέσεις του και καταψήφισε την ελληνογαλλική συμφωνία στη Βουλή. Το ΚΙΝΑΛ ψήφισε υπέρ, μαζί με τη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι η ελληνογαλλική συμφωνία είναι «στρατηγικά ορθή», «ξέπλυνε» τις κυβερνητικές ευθύνες. Η καταψήφισή του στη Βουλή δεν εκφράζει όλη την αλήθεια. Οι ενστάσεις που κατέθεσε για την αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Σαχέλ της Αφρική είναι παραπλανητικές, γιατί ταυτόχρονα υποστήριξε προκλητικά ότι συμφωνεί με αυτήν την αποστολή, με την «ομπρέλα» της ΕΕ.

-- Παράλληλα, υπεγράφη και η επέκταση της Συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ.

-- Πρόκειται για πολύ αρνητική και επικίνδυνη εξέλιξη. Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναβάθμισε τη βάση της Σούδας και εγκατέστησε αμερικανικές βάσεις στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο, στην Αλεξανδρούπολη, που εκπληρώνουν ιδιαίτερο ρόλο στα ΝΑΤΟικά σχέδια για την περικύκλωση της Ρωσίας και άλλες επικίνδυνες αποστολές. Σήμερα, ανανεώνει τη συμφωνία, με ισχύ 5ετίας, και τη μετατροπή της σε αορίστου διαρκείας, αλλά και την εγκατάσταση κι άλλων στρατιωτικών βάσεων και υποδομών, όπως στο Λιτόχωρο, τη στάθμευση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε ελληνικές μονάδες κ.ά. Η χώρα είναι ορμητήριο ιμπεριαλιστικών πολέμων και στόχος αντιποίνων, όπως έχουν προειδοποιήσει η Ρωσία και το Ιράν. Αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα.

Ο ισχυρισμός ότι με τη συμφωνία αυτή «θωρακίζεται η ασφάλεια της χώρας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας» δεν έχει καμία βάση. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν ξεκινούν σήμερα, οι βάσεις των ΗΠΑ μετρούν πολλά χρόνια στην Ελλάδα, η συμφωνία που ανανεώθηκε προχτές, υπογράφηκε το 1990 αλλά όλη αυτή την περίοδο οι ελληνοτουρκικές σχέσεις οξύνθηκαν, ζήσαμε κρίσεις, όπως αυτή των Ιμίων, το 1996. Το ΝΑΤΟ, τα σχέδια του οποίου υπηρετεί η συμφωνία, δεν αναγνωρίζει τα σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο. Η κυβέρνηση κρύβει αυτά τα γεγονότα και προσπαθεί να παραπλανήσει τον λαό. Κι αυτό ισχύει και με τη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Αντ. Μπλίνκεν. Παρόμοια τοποθέτηση έκανε και ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μ. Πομπέο το 2019, αλλά π.χ. τα επικίνδυνα γεγονότα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το 2020, καταρρίπτουν τους μύθους των υποστηριχτών των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.

Η περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» των συμφερόντων των ελληνικών οικονομικών ομίλων και η διεκδίκηση μεριδίου της λείας από επεμβάσεις κατά άλλων λαών προκαλούν τεράστιους κινδύνους για τον λαό μας. Σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία η ενίσχυση της πάλης ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, την επιστροφή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από το εξωτερικό, το ξήλωμα των αμερικανικών βάσεων. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμία δουλειά στον Περσικό Κόλπο, ατην Αφρική, σε καμία αποστολή εκτός συνόρων (...)

-- Πώς επιδρά αυτή η κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε σύνδεση με τον νέο γύρο διερευνητικών επαφών;

-- Από όλα αυτά μπορούν να βγουν σημαντικά συμπεράσματα. Η χρόνια εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η παρουσία ξένων στρατιωτικών βάσεων όχι μόνο δεν προστατεύουν τη χώρα και τον λαό, όπως ισχυρίζονται οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά προσθέτουν νέα στοιχεία και κάνουν πιο επικίνδυνη την κατάσταση στην περιοχή. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι σε πορεία χειροτέρευσης. Ο ανταγωνισμός της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης εκδηλώνεται με πολλές μορφές. Ενισχύονται οι τουρκικές διεκδικήσεις με αμφισβήτηση της κυριαρχίας ελληνικών νησιών και των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), την αποστρατικοποίησή τους, τις παρεμβάσεις στη Θράκη κ.ά. Η κατάσταση περικλείει κινδύνους. Το ίδιο ισχύει και στο Κυπριακό (...)

Σε αυτό το περιβάλλον πραγματοποιήθηκε ο 63ος γύρος των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας - Τουρκίας, στις οποίες πρέπει να σημειώσουμε ότι η τουρκική πλευρά θέτει το σύνολο των διεκδικήσεών της και είναι μετέωρη η θέση της ελληνικής κυβέρνησης ότι εκεί συζητιούνται μόνο τα θέματα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Την προηγούμενη περίοδο είχε τεθεί σε συζήτηση ακόμα και το θέμα των χωρικών υδάτων, δηλαδή κυριαρχίας. Εκτιμούμε πως μέσα από αυτήν τη διαδικασία, τις παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ στο όνομα της αποφυγής κρίσεων και τις γενικότερες βλέψεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, διαμορφώνεται το έδαφος για «κεντρικό συμβιβασμό», για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, προς όφελος μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Ενέργειας, πυροδοτώντας νέο κύκλο αναμετρήσεων. Η θέση του ΚΚΕ για καμία αλλαγή των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν αποκτά μεγάλη σημασία (...)

-- Μέσα από αυτές τις πυκνές εξελίξεις ποιο είναι το κύριο, κατά την άποψή σας, που αναδεικνύεται; Τι προτείνει το ΚΚΕ στον ελληνικό λαό ως κατεύθυνση για την πορεία της χώρας;

-- Είναι γνωστό πως η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική είναι «νύχι - κρέας». Η στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων κι επιβάλλει συνεχώς πιο σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, είναι επόμενο ότι δεν μπορεί να σεβαστεί τα δικαιώματα άλλων λαών (...)

Σε αυτές τις συνθήκες είναι πολύ σημαντική η συμπόρευση πλατιών εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με το ΚΚΕ, που παλεύει μπροστά στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, υπερασπίζεται τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών και επαγγελματιών, της νεολαίας, συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Μέσα σ' αυτόν τον αγώνα θα χτίζεται και θα δυναμώνει μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που θα δώσει ώθηση στην υπόθεση της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με φάρο την πραγματική διέξοδο για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Με γερές βάσεις. Η εξουσία στα χέρια του λαού, κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στα οικονομικά εργαλεία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Σε αυτές τις συνθήκες, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, να εξασφαλιστεί η ειρηνική πορεία της χώρας, να αναπτύξει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με άλλα κράτη και λαούς.