Τι αποδεικνύεται λοιπόν; Οτι όσο περισσότερα εργαλεία αποκτά το κεφάλαιο για να μεγιστοποιεί την κερδοφορία του, με τους νόμους όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, τόσο χειροτερεύουν οι όροι δουλειάς για τους εργαζόμενους, τόσο η ζωή τους παίζεται κορόνα - γράμματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο εργοστάσιο της Πάτρας, όπου έγινε το πρόσφατο εργατικό «ατύχημα», λίγο καιρό πριν η εργοδοσία είχε απολύσει συνδικαλιστή που διεκδικούσε μέτρα προστασίας, δείχνοντας το μένος της για τη συλλογική οργάνωση και δράση. Γι' αυτό ο «λογαριασμός» πρέπει να πάει από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στο κράτος και τα επιτελεία τους, στους πραγματικούς υπαίτιους για το γεγονός ότι οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε «κρεματόρια». Τα σημερινά συλλαλητήρια, οι απεργίες και οι άλλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες προτάσσουν εκτός των άλλων και τη ζωτική ανάγκη για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, που είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη σταθερότητα στα ωράρια, με τις ΣΣΕ, με την κατάργηση του αίσχους των δουλεμπορικών και των εργολαβικών κ.ο.κ. Ολοι στους δρόμους λοιπόν και για να επιστρέφουν ζωντανοί οι εργαζόμενοι από το μεροκάματο!