Είναι η περίοδος που έβγαλε με μεγαλύτερη σφοδρότητα στην επιφάνεια το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στο πώς θα μπορούσαν να ζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και στην πραγματικότητα που βιώνουν. Αποδείχθηκε ότι απέναντί του ο λαός έχει ένα σύστημα που για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων θυσιάζει τις πιο στοιχειώδεις του ανάγκες, βλέπει ακόμα και τον ιό σαν «ευκαιρία» για να προχωρήσουν αντιδραστικά μέτρα στα Εργασιακά, στην Υγεία, στην Παιδεία, για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος κ.ο.κ.

Απέναντί του ο λαός έχει μια στρατηγική που παρά τις διαφορές τους υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και οι κυβερνήσεις τους, γι' αυτό και αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής».

Αυτήν τη μέρα επιλέγουν τα συνδικάτα να διαδηλώσουν για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, μέσα από τη διαπραγμάτευση και την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, κόντρα στα ψίχουλα που ετοιμάζεται να μοιράσει ξανά η κυβέρνηση, ενεργοποιώντας τον μνημονιακό νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτατο μισθό. Ψίχουλα που ήδη η εργατική τάξη τα χρωστάει, στους απλήρωτους λογαριασμούς και σε έναν σωρό υποχρεώσεις.

Αυτή η μέρα θα είναι άλλος ένας σταθμός διεκδίκησης ουσιαστικών μέτρων προστασίας από την πανδημία, γιατί ένα ακόμα «τελευταίο μίλι» φέρνει εκατόμβες νεκρών, με τα μαύρα ρεκόρ να σπάνε το ένα μετά το άλλο, θυσίες κι αυτά για τη θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων.

Και, βέβαια, δεν ξεκινούν από το μηδέν. Το μεγάλο συλλαλητήριο το Σάββατο 29 Γενάρη στο Σύνταγμα, εκατοντάδων σωματείων από την Αττική και την Πάτρα, για την προστασία του λαού και των δικαιωμάτων του, στον απόηχο της κακοκαιρίας, φανέρωσε νέες δυνατότητες για την οργάνωση της πάλης.

Σε εξέλιξη είναι άλλωστε μια σειρά από κρίσιμες κλαδικές κινητοποιήσεις για το μεροκάματο, τους μισθούς και τις συμβάσεις, ενάντια σε απολύσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για τα δεδουλευμένα, για να μείνουν οι αγρότες στα χωράφια τους κ.ο.κ. Μάχες που όλες μαζί φωτίζουν την ανάγκη οργάνωσης της πάλης δίχως αναβολή, κόντρα στην αναμονή που καλλιεργείται για «καλύτερες μέρες», είτε μέσα από μια κυβερνητική εναλλαγή είτε μέσα από «σωτήριες λύσεις» που στηρίζονται στο «ευαγγέλιο» των αστικών κομμάτων: Την καπιταλιστική ανάπτυξη, τη θωράκιση των ομίλων, τα «πράσινα» ενεργειακά σχέδια κ.ο.κ.

Τέτοια κρίσιμη μάχη είναι αυτή που δίνουν οι λιμενεργάτες της COSCO, με την απεργία τους την ερχόμενη Δευτέρα για τη ΣΣΕ, τα ΒΑΕ και τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, αποκαλύπτοντας από τι «υλικά» είναι φτιαγμένες εμβληματικές επενδύσεις σαν αυτή που μετατρέπει τον Πειραιά σε ένα από τα πιο ανταγωνιστικά λιμάνια της Ευρώπης: Εντατικοποίηση, εργατικά «ατυχήματα», μισθούς στα τάρταρα.

Αντίστοιχους αγώνες δίνουν οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές και φοιτητές για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία και σχολές, για σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα.

Σε θέσεις μάχης είναι και οι υγειονομικοί, μαζί με εκατοντάδες σωματεία και φορείς σε όλη τη χώρα, για ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, μόνιμες προσλήψεις, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, μέτρα προστασίας του λαού, ενάντια στο «νέο ΕΣΥ» της επιχειρηματικής λειτουργίας, των λουκέτων και των συγχωνεύσεων.

Ενώ από την περασμένη Παρασκευή μπαίνει σε νέα φάση η πάλη των βιοπαλαιστών αγροτών, με τα αγωνιστικά τους μπλόκα ενάντια σε μια πολιτική που για να ενισχύσει τα μονοπώλια τους ξεριζώνει από τα χωράφια τους, εκτοξεύει το κόστος παραγωγής, κάνει ασύμφορη την καλλιέργεια, έχει θύμα συνολικά τον λαό, που πληρώνει πανάκριβα τη διατροφή του.