Νερό στο μύλο της κυβέρνησης και της εκποίησης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (ΤΤ) ρίχνουν, με τη στάση τους, συνδικαλιστικές ηγεσίες του χώρου. Προσφέροντας έτσι τις χειρότερες υπηρεσίες στους υπαλλήλους και στους πελάτες του ιδρύματος.

Η κυβέρνηση, με νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών - Εποικοινωνιών, προετοιμάζει την ιδιωτικοποίηση του ιδρύματος. Ειδικά για τους εργαζόμενους, προωθείται - μεταξύ άλλων - η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου του δημοσίου, σε ιδιωτικού δικαίου. Η διοίκηση θα καταστρώσει νέο οργανόγραμμα και θα κάνει ανακατατάξεις προσωπικού, καθορίζοντας ποιος θα δουλεύει πού, με γνώμονα τις ανάγκες της ΑΕ. Το προσωπικό παύει να έχει ασφάλιση δημοσίου και «υπάγεται στην ασφάλιση του κλάδου συντάξεων και του κλάδου ασθενείας του ΙΚΑ και διέπεται από τις διατάξεις της οικείας νομοθεσίας για το προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου». Για την αναγνώριση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που απορρέουν από την προϋπηρεσία στο δημόσιο, η κυβέρνηση παραπέμπει σε νέο νόμο.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ δεν οργανώνουν την αγωνιστική αντιπαράθεση για την υπεράσπιση του ιδρύματος, των δικαιωμάτων των υπαλλήλων του και των καταθετών που θα χάσουν τις υψηλότοκες καταθέσεις και τα χαμηλότοκα δάνεια, όταν το ΤΤ ξεκινήσει να λειτουργεί ως ΑΕ, με μόνο γνώμονα το κέρδος.

Κατά πληροφορίες, ορθώνουν το... ανάστημά τους σε δευτερεύοντα ζητήματα, όπως το γεγονός ότι το οργανόγραμμα για την ΑΕ «στήθηκε» από τη διοίκηση, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του Συλλόγου Εργαζομένων. Στο αίτημα πολλών εργαζομένων να παλέψουν για να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας του ιδρύματος, προβάλλουν την άποψη ότι «δεν είναι του παρόντος να ασχοληθούμε με τέτοια ζητήματα». Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν από τις 4/1/01 να οργανώσουν κινητοποίηση.

Από την πλευρά της, η ΕΣΑΚ - ΤΤ επανειλημμένα έχει τονίσει την ανάγκη αγώνα για να διατηρήσει το ΤΤ το δημόσιο χαρακτήρα του. Πολύ περισσότερο, μέσα από την ένταση της λαϊκής πάλης, να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες, που με μια άλλη, λαϊκή εξουσία, να έχει το Ιδρυμα το δημόσιο και λαϊκό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένα πιστωτικό ίδρυμα, σε μια δημόσια οικονομία.