Τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι δήλωσε πως θα απελευθερώσει ποινικούς που έχουν εμπειρία σε μάχες, προκειμένου να πάρουν μέρος στον πόλεμο. Διευκρίνισε μάλιστα ότι γι' αυτόν ήταν «μια δύσκολη ηθικά απόφαση, όμως αναγκαία για την άμυνα της χώρας». Δεν πέρασαν λίγες μέρες και η κυβέρνηση της Ουκρανίας προχώρησε στην απαράδεκτη και αναίτια σύλληψη, στον ξυλοδαρμό και την κράτηση δύο νεολαίων κομμουνιστών, στελεχών της Λενινιστικής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας της Ουκρανίας και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, το οποίο έχει τεθεί εκτός νόμου στη χώρα, με βάση την αντικομμουνιστική νομοθεσία του 2014. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η αστική τάξη θα κάνει τα πάντα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της απέναντι στους ανταγωνιστές της, σε ειρήνη και πόλεμο. Την ίδια ώρα, όμως, δεν παύει ποτέ να ξεχωρίζει τον βασικό αντίπαλο που βρίσκεται μέσα στην ίδια τη χώρα: Τον λαό που αγωνίζεται και την πρωτοπόρα ιδεολογία και δράση των κομμουνιστών. Αλλωστε, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι την ώρα που περισσεύουν τα προσχήματα περί υπεράσπισης της δημοκρατίας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ή περί «αποναζιστικοποίησης» από τη Ρωσία, τόσο δυναμώνει ο αντικομμουνισμός και στα δυο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.