EUROKINISSI

Ενδεικτικά ήταν τα όσα έγραφε μέσα στη βδομάδα στην «Αυγή» ο Γ. Κυρίτσης, ο οποίος καταδίκαζε την «υπερέκθεση της Ελλάδας», με ευθύνη της κυβέρνησης, στις εξελίξεις στην Ουκρανία, την ώρα που, όπως έλεγε, «η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον πόλεμο της Ουκρανίας, ούτε η ίδια ούτε οι υπερεθνικές ολοκληρώσεις, ΕΕ και ΝΑΤΟ, στις οποίες μετέχει»!

Εκατόν σαράντα χιλιάδες ΝΑΤΟικοί στρατιώτες στην Ανατ. Ευρώπη με το δάχτυλο στη σκανδάλη, απειλές γενικευμένου πολέμου, αλλαγή «δογμάτων» και εξοπλισμοί «ως τα δόντια», δύο αεροπλανοφόρα στο Αιγαίο με ελληνική συνοδεία και 130 ΝΑΤΟικά αεροσκάφη, μια απόβαση χιλιάδων ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην Αλεξανδρούπολη, ελικόπτερα που απογειώνονται από το Στεφανοβίκειο για την Πολωνία, κατασκοπευτικά αεροσκάφη από τη Σούδα στη Μαύρη Θάλασσα, «τα κάνει όλα αόρατα» η προσπάθεια να πειστεί ο λαός ότι υπάρχει και «ολίγον εμπλοκή» στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Για να πειστεί ο λαός ότι μπορεί όλα αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράφει με δυο χέρια ως «συμβατικές συμμαχικές υποχρεώσεις» να είναι σε ισχύ, αλλά ταυτόχρονα ο λαός να μη γίνεται και στόχος των ανταγωνισμών, να υπάρχει «ολίγον έκθεση» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Οτι μπορείς και στις ΝΑΤΟικές συμφωνίες να έχεις βάλει την τζίφρα σου, και στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς να έχεις δώσει πράσινο φως, και τον Ζελένσκι να χειροκροτείς στη Βουλή, και με τον Πάιατ να τα λες πίσω από τις κλειστές πόρτες, και τις συμφωνίες για αποστολές στρατευμάτων στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να ψηφίζεις, αλλά να «καθαρίζεις» με μερικά αντιπολεμικά τραγούδια. `Η - γιατί όχι; - να πουλάς «φιλειρηνική» «τρέλα με κορδέλα», δεσμεύσεις ότι θα τηρήσεις τις συμμαχικές σου υποχρεώσεις σε ΝΑΤΟ - ΕΕ και καλώντας σε «αντιπολεμικό κίνημα» που «θα κρατάει το φανάρι» της εμπλοκής, για να μην... το παρακάνουν οι κυβερνήσεις. Οι γνωστές «ΠΑΣΟΚιές», δηλαδή, τότε που το πρωί οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έδιναν βάσεις και υποδομές σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για την εισβολή σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, και το βράδυ... διαδήλωναν κατά του πολέμου.

Τι λένε;

-- Οτι το «πράσινο New Deal» είναι στόχος αδιαπραγμάτευτος, η πολιτική της «απελευθέρωσης» και η επιδίωξη για τη μετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» το ίδιο, επομένως «ενεργές» όλες οι αιτίες του προβλήματος και δεδομένες οι αυξήσεις που «ήρθαν για να μείνουν». Αλλά ότι ο λαός μπορεί να επιλέξει... μείγμα ενεργειακής φτώχειας: Αν θα πληρώσει τα «σπασμένα» ως καταναλωτής ή ως φορολογούμενος, με «ρήτρες» και «πράσινα» χαράτσια ή καλύπτοντας τις «τρύπες» στους κρατικούς προϋπολογισμούς, όπως στα «παραδείγματα» που επικαλείται από Ισπανία και Πορτογαλία. Ενώ την ώρα που θα παραμένει άθικτο το «βασίλειο της κερδοσκοπίας» του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, εκείνοι τάχα θα «μοιράζουν δίκαια» τα υπερκέρδη του, καλώντας τον λαό να διαλέξει είτε από την «εργαλειοθήκη» της ΝΔ είτε από το «σχέδιο έκτακτης ανάγκης» του ΣΥΡΙΖΑ, από ποια τσέπη θα χάσει.

-- Οτι και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ «θα ζει και θα βασιλεύει», «διασφαλίζοντας» τα συμφέροντα των εμποροβιομηχάνων, τις καλλιέργειες με κριτήριο τις εξαγωγές, εκτοξεύοντας το κόστος για αγρότες και κτηνοτρόφους, αλλά ότι μπορεί παράλληλα να διασφαλιστούν επαρκή, φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για τον λαό, επαρκές εισόδημα για τους αγρότες, να μειωθεί αποφασιστικά το κόστος παραγωγής, να αξιοποιούνται οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας προς όφελος του λαού.

Κοροϊδεύουν ότι γίνεται και να είσαι αναφανδόν «με τις πιο αυστηρές κυρώσεις» της ΕΕ, αυτές που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και στηρίζει από την πρώτη στιγμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι τάχα μπορεί και να μην πληρώνει ο λαός τις συνέπειές τους, όπως π.χ. πλήρωσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια χιλιάδες αγρότες την απαγόρευση εξαγωγών στη Ρωσία.

-- Λένε ότι μπορεί και τα κέρδη και την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου να θωρακίζουν με νόμους, όπως π.χ. ο νόμος Βρούτση-Αχτσιόγλου, και τη «δημοσιονομική σταθερότητα» - που «είναι αδιαπραγμάτευτη» - να διασφαλίσουν καλύτερα απ' τη ΝΔ, και παράλληλα το λαϊκό εισόδημα να ενισχύεται, οι μισθοί και οι συντάξεις να ανεβαίνουν, το εισόδημα ΕΒΕ και αγροτών να στηρίζεται ουσιαστικά.

Γι' αυτό, ό,τι κι αν προτείνουν, ακόμα και με διαφορές μεταξύ τους, ο λαός δεν μπορεί να πάρει ανάσα ούτε να βρει πραγματική ανακούφιση από την ακρίβεια.

«Παλιά τους τέχνη κόσκινο» η εξαπάτηση. Κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τα διαπιστευτήριά του προς την αστική τάξη, θυμίζοντας - τώρα που στα γεμάτα ανοίγει η κουβέντα για το ποια κυβέρνηση μπορεί να διασφαλίσει την αντιλαϊκή «σταθερότητα» μπροστά στα «ζόρια» - ότι «η πιο σταθερή κυβέρνηση» για τη βρώμικη δουλειά στις προηγούμενες κρίσεις ήταν η δικιά του.

Ο λαός έχει όμως πείρα που μπορεί να αξιοποιήσει: Δεν έχει να περιμένει τίποτα από «σωτήρες», παλιούς και νέους, από τη «σταθερότητα» αυτή που αποτελεί «θηλιά στον λαιμό» του.

Το πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμενους και τον λαό δεν είναι να διαλέγουν διαρκώς πόσα περισσότερα θα χάσουν κι από πού, με δεδομένη την πολιτική που τους καταδικάζει στη φτώχεια, για τα κέρδη των ομίλων και, από την άλλη, τους πετάει ένα ξεροκόμματο για την ακρίβεια, ενώ το καρβέλι πάει ατόφιο στις μεγάλες επιχειρήσεις, με το Ταμείο Ανάκαμψης, τους επενδυτικούς νόμους και πάει λέγοντας.

Μπορεί να ελπίζει μόνο στη δική του πάλη, απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, στην εμπλοκή και τις συνέπειές της. Οχι να διαλέγει από «πού θα του 'ρθει» ο βαρύς λογαριασμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κρίσης, της εμπλοκής, αλλά να κλείσει τους δικούς του «ανοιχτούς λογαριασμούς» με την πολιτική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην αντεπίθεση για τις δικές του ανάγκες.