Τον σύντροφο Πέτρο Ταχματζίδη, που «έφυγε» από τη ζωή την Κυριακή, αποχαιρέτησαν με ανείπωτη θλίψη χτες στο Νεκροταφείο Καβάλας η οικογένειά του, η Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ, το Τομεακό Συμβούλιο Καβάλας της ΚΝΕ, σωματεία και συνδικαλιστές, συνάδελφοί του, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της πόλης.

Τον συνόδεψαν μέχρι την τελευταία του κατοικία η σημαία του Κόμματος και ο «Ριζοσπάστης», ο καθημερινός του σύντροφος.

Επικήδειο εκφώνησε εκ μέρους της ΕΠ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης ο Γραμματέας της, Διονύσης Κλάδης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, ενώ για την προσφορά και τη ζωή του Πέτρου Ταχματζίδη μίλησε ο Απόστολος Σοφιανός εκ μέρους της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ και του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ ν. Καβάλας.

Τιμητική φρουρά παραστάθηκαν μέλη της ΕΠ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης, της ΤΕ Καβάλας και της ΚΟΒ Κεντροανατολικών Συνοικιών Καβάλας του Κόμματος, του Τομεακού Συμβουλίου Καβάλας της ΚΝΕ, συνταξιουχικών σωματείων, του Σωματείου Οικοδόμων και του Συλλόγου Γυναικών Καβάλας.

Το τελευταίο κατευόδιο στον σύντροφο ήρθε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα και την υπόσχεση συντρόφων και συναγωνιστών ότι θα συνεχίσουν στα χνάρια του.

Ο Δ. Κλάδης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι τον σύντροφο Πέτρο αποχαιρετά, μαζί με την οικογένειά του, τους φίλους του, τα σωματεία και το Κόμμα του, «ολόκληρη η Καβάλα, ο λαός της περιοχής, που στο πρόσωπό του αναγνωρίζει την ανιδιοτέλεια του αγωνιστή, την τιμιότητα του συνδικαλιστή που έχει τάξει τη ζωή του στην υπηρεσία της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης, στον αγώνα για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων, των κατατρεγμένων, αυτών που παράγουν τα πάντα και δικαιούνται τα πάντα».

Ο σύντροφος Πέτρος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα στα δύσκολα χρόνια των διώξεων και της παρανομίας για το ΚΚΕ.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1979 από τη Γερμανία, όπου είχε μεταναστεύσει σε νεαρή ηλικία, είχε καθοριστική συμβολή στη δημιουργία πολλών νέων σωματείων. Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος στάθηκε πραγματικός βράχος, δίνοντας τη μάχη ενάντια στις προσπάθειες οπορτουνιστικής μετάλλαξης και διάλυσης του ΚΚΕ. Μαζί με άλλους συντρόφους πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων, ως Γραμματέας πλέον της Νομαρχιακής Επιτροπής Καβάλας του Κόμματος. Τις επόμενες δεκαετίες ανέλαβε πολλά καθήκοντα ως μέλος της ΕΠ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης.

Παρά τα προβλήματα της υγείας του - συνέχισε ο Δ. Κλάδης - με τα οποία έδινε παλικαρίσια μάχη, ο σύντροφος Πέτρος δεν έλειψε από κανέναν από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα στην Καβάλα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παγωμένη βραδιά απέναντι από το εργοστάσιο των Πετρελαίων. Οταν αστυνομία και ΜΑΤ για ώρες προσπαθούσαν να καταστείλουν τους αγωνιζόμενους εργάτες, ο ίδιος παρέμεινε εκεί, «γιατί ένιωθες βαρύτερο το χρέος να είσαι παρών, να μη λείπεις από καμία μάχη».

Ο Απ. Σοφιανός επεσήμανε ότι ο σύντροφος Πέτρος υπήρξε ένας από τους «αρχιτέκτονες» στη συγκρότηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα των συνταξιουχικών σωματείων στον νομό, και πρόσθεσε: «Το παράδειγμά σου, η πολύχρονη και πολυκύμαντη αγωνιστική ζωή σου, το έργο σου μένουν μια μεγάλη παρακαταθήκη για άντληση πείρας, γνώσης, δύναμης, αισιοδοξίας και αντοχής στη σκληρότητα της ταξικής πάλης».