Σχέδιο δράσης για τη λεγόμενη «Στρατιωτική Κινητικότητα 2.0» και ένα κοινό ανακοινωθέν για μια πολιτική κυβερνοάμυνας της ΕΕ «για την αντιμετώπιση του επιδεινούμενου περιβάλλοντος ασφαλείας», με το βλέμμα στην κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, υπέβαλαν χθες η Κομισιόν και ο ύπατος εκπρόσωπος Ζ. Μπορέλ.

Στόχος τους, όπως αναφέρεται επισήμως, να συνδράμουν τις ευρωενωσιακές Ενοπλες Δυνάμεις ώστε «να ανταποκρίνονται καλύτερα, ταχύτερα και σε επαρκή κλίμακα σε κρίσεις που ξεσπούν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και πέρα από αυτήν», προαναγγέλλοντας μετακινήσεις και διεκπεραιώσεις για αποστολές όπου Γης, όπου κρίνονται τα συμφέροντα ευρωενωσιακών επιχειρηματικών ομίλων στις συγκρούσεις με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, εξ ου και επιδιώκουν την ταχύτερη δυνατή μετακίνηση αξιόμαχων στρατιωτικών δυνάμεων.

Οι ίδιοι άλλωστε λένε ότι το Σχέδιο Δράσης «θα ενισχύσει την ικανότητα της ΕΕ να υποστηρίζει τα κράτη - μέλη και τους εταίρους όσον αφορά τη μεταφορά στρατευμάτων και του εξοπλισμού τους. Λειτουργεί στην κατεύθυνση για καλύτερα συνδεδεμένες και προστατευμένες υποδομές», «ενισχύει τη συνεργασία με το ΝΑΤΟ» και «προωθεί τη συνδεσιμότητα και τον διάλογο με βασικούς εταίρους» της ΕΕ.

Θυμίζουμε ότι το πρώτο τέτοιο Σχέδιο Δράσης ξεκίνησε το 2018, με στόχο να διασφαλίσει «την ταχεία και απρόσκοπτη κυκλοφορία στρατιωτικού προσωπικού, υλικού και μέσων σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε μεγάλη κλίμακα εντός και εκτός της ΕΕ», με ένα «καλά συνδεδεμένο δίκτυο» υποδομών και αρτηριών, π.χ. λιμάνια, αυτοκινητόδρομους, σιδηροδρομικές γραμμές, εγκαθιδρύοντας την ανάπτυξη και χρήση υποδομών διττής χρήσης, στρατιωτικής και πολιτικής, βάζοντας ανοιχτά προϋποθέσεις στην κατασκευή τους ώστε να μπορούν να «σηκώσουν» και στρατιωτικά μέσα.

Οπως τονίζεται αρμοδίως, το νέο Σχέδιο Δράσης για τη στρατιωτική κινητικότητα ανταποκρίνεται στην έκκληση της λεγόμενης «Στρατηγικής Πυξίδας» (κείμενο - δόγμα της ΕΕ, αντίστοιχο της Στρατηγικής Αντίληψης του ΝΑΤΟ, για την αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα) για ενίσχυση της στρατιωτικής κινητικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΕ «εντός και εκτός της Ενωσης», με στόχους όπως:

Ο «εντοπισμός πιθανών κενών στις υποδομές», η «ενσωμάτωση των απαιτήσεων της αλυσίδας εφοδιασμού καυσίμων, για την υποστήριξη βραχυπρόθεσμων κινήσεων μεγάλης κλίμακας στρατιωτικών δυνάμεων», η «ψηφιοποίηση των διοικητικών διαδικασιών που σχετίζονται με την τελωνειακή επιμελητεία και τα συστήματα στρατιωτικής κινητικότητας» και «μέτρα για την προστασία υποδομών μεταφορών από επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και άλλες υβριδικές απειλές». Αλλα και η «ενίσχυση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ και βασικούς στρατηγικούς εταίρους, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Νορβηγία, με ταυτόχρονη προώθηση της συνδεσιμότητας και του διαλόγου με περιφερειακούς εταίρους και χώρες της διεύρυνσης, όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία και τα Δυτικά Βαλκάνια».