Εναν χρόνο μετά, ο μύθος έχει καταρρεύσει με πάταγο. Τι αποδείχτηκε;

• Οτι τα σχέδια των Ευρωατλαντικών - που είναι οι «πρώτοι διδάξαντες» των επεμβάσεων και των αλλαγών συνόρων - αποτελούν παράγοντα κινδύνου για τον λαό, πρώτα απ' όλα μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο ο πόλεμος να γενικευτεί και η φωτιά του να εξαπλωθεί στην περιοχή μας.
• Οι ΝΑΤΟικές βάσεις αποτελούν κόμβο μεταφοράς πολεμικού υλικού και στρατιωτικών δυνάμεων προς την Ουκρανία και την Ανατ. Ευρώπη, μετατρέποντας τον λαό σε στόχο. Οι απειλές που εκτοξεύει η Ρωσία το επιβεβαιώνουν.
• Στο όνομα της «διευκόλυνσης» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και της μεγαλύτερης υποστήριξης των ουκρανικών δυνάμεων, νέες στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές μετατρέπονται σε βάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, ενώ από αυτές μεταφέρονται και επικίνδυνα για τον λαό υλικά, όπως είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης».
• Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία βαθαίνει ακόμα περισσότερο την εμπλοκή και προκαλεί τεράστια ερωτήματα για «παράλληλα σχέδια», όπως για παράδειγμα με τη μετακίνηση κρίσιμου αμυντικού υλικού από τα νησιά στο μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
• Με τη συμμετοχή της στον πόλεμο η χώρα μας πλήττεται από τις ευρωατλαντικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας σε μια σειρά τομείς, όπως η ακριβότερη Ενέργεια, η εξαγωγή αγροτικών προϊόντων κ.ά. Τις συνέπειες αυτές τις πληρώνουν κατά βάση οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, αφού για τα μονοπώλια η κρατική στήριξη εργάζεται ...υπερωρίες.
• Η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο αυξάνει και άλλο τον προϋπολογισμό για τα εξοπλιστικά, ματώνοντας τον λαό στη φορολογία, που μετατρέπεται σε κέρδη δισ. ευρώ για την αμερικάνικη και ευρωπαϊκή βιομηχανία των όπλων, για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι για την άμυνα της χώρας.

Η σύγκρουση με τη Ρωσία έφερε πιο επιθετικά στο προσκήνιο την «ανάγκη» της διεύρυνσης και συνοχής του ΝΑΤΟ, με την είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας, αλλά κυρίως με τη διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Σ' αυτόν τον στόχο συναινούν χωρίς δεύτερη σκέψη και αναλαμβάνουν ρόλο η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου.

Ως αποτέλεσμα, ο πόλεμος όχι μόνο δεν άμβλυνε την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, αλλά φύσηξε και νέο αέρα στα πανιά της, λόγω και του ρόλου που παίζει η Τουρκία στην πολεμική σύγκρουση και των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Οξυνε ταυτόχρονα τον ανταγωνισμό Τουρκίας - Ελλάδας, στο έδαφος των σχεδιασμών για διευθετήσεις με ΝΑΤΟική «ομπρέλα» που επιταχύνονται, στο όνομα της «ενεργειακής ασφάλειας» της Ευρώπης και της «θωράκισης της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ».

Δεν είναι τυχαίο ότι την ώρα που συζητιέται η αναθέρμανση του παζαριού Ελλάδας - Τουρκίας, ο Μπλίνκεν αναγνωρίζει την προοπτική να αποτελέσει η γείτονα ενεργειακό κόμβο, ρόλο που διεκδικεί και η ελληνική αστική τάξη.

Οτι δεν πρέπει να δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα, που έχουν στρατηγικές δεσμεύσεις με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και εμπλέκουν τη χώρα στα πολεμικά τους σχέδια.

Μόνο με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ και πιο αδύναμα τα κόμματα που υπογράφουν την εμπλοκή και τα ευρωατλαντικά σχέδια, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική και διαρκή ειρήνη, τις αμοιβαία επωφελείς σχέσεις προς όφελος των λαών, σε σύγκρουση και όχι με συμβιβασμό απέναντι στον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων.

Με την κοινή δράση απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για καμία αλλαγή συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν. Για αποδέσμευση από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με τον λαό στην εξουσία. Σε αυτόν τον δρόμο, που έχει ανάγκη ο λαός, πρωτοστατεί και θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί ένα πιο ενισχυμένο ΚΚΕ την επόμενη μέρα!