Χέρι βοήθειας απλώνει στην κυβέρνηση η επίτροπος της Κομισιόν Αννα Διαμαντοπούλου, εκφράζοντας τους φόβους του μεγάλου κεφαλαίου για το ενδεχόμενο «ελαφρών» ασφαλιστικών αλλαγών και προειδοποιώντας ότι οι «15» θα είναι αυστηροί στην αξιολόγησή τους για το αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης σε κάθε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Στη συνέντευξή της χτες, στα «ΝΕΑ», η Αννα Διαμαντοπούλου τονίζει παράλληλα - θέτοντας ένα ακόμη εκβιαστικό δίλημμα - ότι οι χώρες που δε θα αποτολμήσουν βαθιές τομές στο Ασφαλιστικό θα υποστούν σημαντικές οικονομικές συνέπειες!

Σημαντική είναι και η ξεκάθαρη θέση της - και της Κομισιόν φυσικά - ότι η όποια μεταρρύθμιση είναι «πακέτο» ρυθμίσεων που επιτάσσει μέτρα και σε άλλους τομείς, όπως στην απασχόληση, στη φορολογική πολιτική.

Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση δε χρειάζεται ανάλογες παραινέσεις για να «συμμορφωθεί» με τα όσα προστάζει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Τα μέτρα που έχει καταθέσει, όσο και το νομοθετικό της έργο τα τελευταία χρόνια, καθώς και η τακτική της και οι παρεμβάσεις της στις Συνόδους Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου έχει συζητηθεί το θέμα και έχουν παρθεί αποφάσεις, αναδεικνύουν την προσήλωσή της σε αλλαγές που ανατρέπουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Ετσι, η παρέμβαση της επιτρόπου έχει να κάνει περισσότερο με τη στήριξη μιας πολιτικής που εφαρμόζεται και όχι με τη διόρθωση μιας ήπιας αντιμετώπισης δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων. Σε αυτό το σημείο έχει σημασία η εξής επισήμανση: Με απόλυτο τρόπο η Αννα Διαμαντοπούλου έχει δηλώσει, με δημόσιες τοποθετήσεις της, παλαιότερα πως η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν καθορίζει, ούτε παρεμβαίνει στις αλλαγές στα ασφαλιστικά συστήματα των κρατών - μελών της. Τότε βεβαίως ήταν μια εποχή που η κυβέρνηση υλοποιούσε την αντιασφαλιστική πολιτική της με σημαντικές, αλλά σταδιακές και τμηματικές παρεμβάσεις. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ενωση διατυμπάνιζε τις κατευθύνσεις της φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους ντόπιους εκφραστές τους.

Στην ίδια συνέντευξη, η Ελληνίδα επίτροπος παρεμβαίνει και στο θέμα της χρηματοδότησης, δηλώνοντας ότι το ζητούμενο δεν είναι το «ξόδεμα» κάποιων τρισ.! Τα οποία κατά τη γνώμη της θα αφαιρεθούν από άλλους τομείς κοινωνικής πολιτικής εάν δοθούν για τις συντάξεις, καθώς ο πλούτος της χώρας είναι συγκεκριμένος. Το γεγονός ότι αυτός ο πλούτος δημιουργείται από τους εργαζόμενους και καταλήγει στο μεγαλύτερο μέρος του στις τσέπες του κεφαλαίου καθόλου δεν επηρεάζει την επίτροπο.

Τέλος, δίνει έμφαση στην ανάγκη συναίνεσης και στη συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων στο διάλογο, ο οποίος κατά τη γνώμη της πρέπει να είναι απόλυτα «τεχνοκρατικός», με λίγα λόγια να παρουσιάζει στοιχεία που να δικαιολογούν το πετσόκομμα των ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων στο όνομα της ανάπτυξης και της αύξησης των επενδύσεων, δηλαδή των κερδών του κεφαλαίου!

Ενα δείγμα των συνεπειών της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το Ασφαλιστικό και το συσχετισμό του με άλλους τομείς είναι η ιταλική περίπτωση του «άρθρου 18», που ξεσήκωσε εκατομμύρια Ιταλών εργαζομένων. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι επιδιώκει να καταργήσει συνολικά τις ρυθμίσεις που ισχύουν για τις εργασιακές σχέσεις στην Ιταλία, ως αποτέλεσμα των αγώνων των εργαζομένων. Την ανατροπή αυτή την ξεκινάει με την κατάργηση του άρθρου 18, το οποίο απαγορεύει τις αδικαιολόγητες απολύσεις εργαζομένων σε επιχειρήσεις με περισσότερους από 15 εργαζόμενους! Το γεγονός ότι το Σεπτέμβρη η ΕΕ περιμένει εκθέσεις από τα κράτη - μέλη για την... πρόοδό τους στις αντιασφαλιστικές ανατροπές, δεν είναι άσχετο με τη βιασύνη και την επιμονή της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι.