Κατεβαίναμε τη Μεσογείων για τη δουλειά. Και γέμισε ο δρόμος από την αντίθετη μεριά, προς τα πάνω, με τα μπλε μπουφάν και τα μηχανάκια του μεροκάματου. Αποφασιστικά με ενθουσιασμό και αγωνιστικό παλμό κι ο κόσμος γύρω να κορνάρει, να χαιρετά και να χαίρεται.

Κι έμοιασε ξαφνικά η Μεσογείων σαν ποτάμι που πηγαίνει ανάποδα. Το λέει και το τραγούδι, έτσι δεν είναι; «Σαν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Εμπρός στον δρόμο που χαράζουν οι απεργοί για τα δίκια τους. Χτες οι εργαζόμενοι στην «e-food», στην COSCO, οι ένδοξοι οικοδόμοι, με λίγα λόγια η περήφανη εργατιά με την αλληλεγγύη της όπου Γης, η πολύχρωμη και διεθνιστική.

Μηνύματα από τη Γερμανία, τη Γεωργία δυναμώνουν την πίστη στον Αγώνα και την ελπίδα για «αύριο πιο καλό απ' το χθες» για όλους. Δύναμη και καλούς αγώνες.