Σύμφωνα με στοιχεία στον Τύπο, το 20% όσων εργάζονται ως «ντελιβεράδες» είναι άνω των 50 ετών. Στην πλειοψηφία τους αναζητούν σ' αυτήν τη δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά «καταφύγιο» από την ανεργία, ειδικά σε τέτοια ηλικία, που είναι «απαγορευτική» για άλλα επαγγέλματα. Η επιβίωση τους αναγκάζει να παίζουν «κορόνα - γράμματα» τη ζωή τους, σε συνθήκες σωματικής και ψυχικής εξάντλησης, ενώ θα έπρεπε να κάνουν σχέδια για το πώς θα περάσουν τα χρόνια της σύνταξης. Αλλά και για τους νεότερους, η κατάσταση στον κλάδο γίνεται όλο και πιο ασφυκτική. Ευθύνεται γι' αυτό η «κανονικότητα» που έχουν διαμορφώσει με τους νόμους τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, διευρύνοντας διαρκώς την «ευελιξία» και την «ανταγωνιστικότητα» στην αγορά εργασίας. Αυτούς τους νόμους βάζουν στο στόχαστρο οι ντελιβεράδες και τα σωματεία τους, όπως έγινε με τις μεγάλες κινητοποιήσεις στην «e-food», στη «Wolt» κ.α. Για τους εργαζόμενους αυτούς, νεότερους και μεγαλύτερους, δεν αρκεί μόνο ο σεβασμός «πελατών και εργοδοσίας», όπως αναφέρει γλαφυρά το δημοσίευμα, επειδή διακινδυνεύουν την ασφάλειά τους για να μπορούν οι υπόλοιποι «να απολαμβάνουν μια μικρή πολυτέλεια». Διεκδικούν πάνω απ' όλα να δουλεύουν με ασφάλεια και αυτή να μη θεωρείται «κόστος» για την εργοδοσία. Να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και να μην πέφτουν διαρκώς στις νάρκες των νόμων που δίνουν το «ελεύθερο» να τους εκμεταλλεύονται όσο, όπως και όποτε βολεύει τα κέρδη της επιχείρησης. Ο αγώνας τους λοιπόν είναι αυτός που απαιτεί σεβασμό. Και προπάντων στήριξη και αλληλεγγύη, για να γυρνούν σώοι και αβλαβείς στο σπίτι τους.