Για πάνω από μια δεκαετία, σημαντικότατες κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων απεμπολήθηκαν βίαια στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς, σε ένταση και κυνισμό, καπιταλιστικής αναδιοργάνωσης της οικονομίας, της παραγωγής και των κοινωνικών σχέσεων.

Ο συνδικαλισμός (η δυνατότητα και το δικαίωμα δηλαδή της εργατικής τάξης να οργανώνεται αυτόνομα ώστε να αναπτύσσει δράσεις διεκδίκησης και αλληλεγγύης) αλλά και η κοινωνική πολιτική (ως κεντρικά οργανωμένη έκφραση θεσμικής αλληλεγγύης και αναδιανομής πλούτου) αποτέλεσαν τους κύριους στόχους αυτής της διαδικασίας υπονόμευσης του, έτσι και αλλιώς εύθραυστου και αντιφατικού, «κοινωνικού συμβολαίου».

Ολοι και όλες εμείς που διδάσκουμε, ερευνούμε και εργαζόμαστε στον τομέα της Πρόνοιας και των Κοινωνικών Υπηρεσιών, γνωρίζουμε, από πρώτο χέρι, πως η υπονόμευση των κοινωνικών υπηρεσιών πλήττει αποκλειστικά και καίρια την ευημερία της εργατικής τάξης. Παράλληλα, η υπονόμευση της συνδικαλιστικής οργάνωσης στόχο έχει να εξουδετερώσει τη δυνατότητα και την προοπτική της εργατικής τάξης να επαναδιεκδικήσει τις ιστορικές κατακτήσεις της, να επαναδιαμορφώσει το πλαίσιο αλληλεγγύης και να διευρύνει τα δικαιώματα που βίαια απεμπολήθηκαν.

Η βελτίωση λοιπόν των συνθηκών διαβίωσης και η περιφρούρηση της αξιοπρέπειας της εργατικής τάξης δεν προκύπτει ούτε μέσα από την κοινωνική πολιτική των vouchers, ούτε όμως και από τα ευχολόγια των θεωρητικών της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».

Σε αυτές τις εκλογές είναι σημαντικό να υποστηριχθεί το ΚΚΕ ακριβώς επειδή αποτελεί το μοναδικό κόμμα που όχι μόνο αντιλαμβάνεται τη σύνδεση της χειραφετητικής συνδικαλιστικής δράσης με την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού και καθολικού κοινωνικού κράτους, αλλά κυρίως γιατί αναπτύσσει πλούσια θεωρία και συστηματική δράση σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το σύνθημα του ΚΚΕ «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό» συμπυκνώνει πάρα πολύ εύστοχα το διακύβευμα αυτών των εκλογών: Αν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν κινητοποιηθούν αυτόνομα ώστε να αναπτύξουν δράσεις ταξικής αλληλεγγύης, αλληλοϋποστήριξης και διεκδίκησης, τότε κανείς δεν θα το πράξει στο όνομά τους.

Σε μια εποχή σημαντικών αλλαγών και πιεστικών διλημμάτων το ΚΚΕ αποτελεί μια σταθερά για την εργατική τάξη. Και ως σταθερά, στην παρούσα ιστορική συγκυρία εννοούμε την ικανότητα του Κόμματος να αναπτύσσει και να επικαιροποιεί τη θεωρητική ανάλυση, τη στρατηγική και τη δράση του, χωρίς όμως να απεμπολεί την ιδεολογική του πυξίδα, που αδιαπραγμάτευτα δείχνει την πορεία προς την κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.