Κατά τα λοιπά, η συνέντευξη ήταν -σε τελική ανάλυση- μια έντονη και αγωνιώδης προσπάθεια του Κ. Σημίτη, από τη μια, να εξωραΐσει και να «στρογγυλέψει» την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και από την άλλη, να αναδείξει τις δήθεν μεγάλες και αγεφύρωτες διαφορές της, με αυτή της ΝΔ και της συντηρητικής παράταξης γενικότερα.

Τι κατάφερε τελικά; Νομίζουμε, πως ακόμη και οι εργαζόμενοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πρέπει να πείστηκαν -στον ένα ή άλλο βαθμό- ότι δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από το κόμμα και την κυβέρνηση, που ανέδειξαν με την ψήφο τους. Αυτό ήταν και το βασικό πολιτικό συμπέρασμα, που έβγαζε ο όποιος καλόπιστος τηλεθεατής. Μαζί με το γεγονός, πως η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι το ποιος κάθεται στις καρέκλες της εξουσίας. Τίποτε άλλο. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού, όλοι όσοι συμμετείχαν στο προχθεσινό σόου (πρωθυπουργός και δημοσιογράφοι) είναι θερμοί θιασώτες και οπαδοί του αντιλαϊκού «μονόδρομου», που βαδίζει τόσα χρόνια η χώρα, και του δικομματικού πολιτικού σκηνικού, που τον συντηρεί και τον υπηρετεί. Οι αγωνίες και τα προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, οι ριζικά διαφορετικές πολιτικές, που μπορούν και δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις, είχαν εκ των προτέρων αποκλειστεί έξω από την αίθουσα της συνέντευξης.