«

Πιστεύω ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος της σημερινής παράλυσης της κυβέρνησης και της αποδιοργάνωσής της. Η κυβέρνηση ούτε βλέπει ούτε ακούει την πραγματικότητα. Ζει στον κόσμο της...», σχολίασε χτες ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Ν. Κωνσταντόπουλος, αναφερόμενος στη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη.

Η «κριτική» του παραπέμπει στα όσα ανεκδιήγητα ο ΣΥΝ είχε ισχυριστεί προ μηνών περί ακυβερνησίας της χώρας. Κατά τον Ν. Κωνσταντόπουλο η χώρα (δε) διαθέτει κυβέρνηση με σοβαρό βαθμό αναπηρίας (και παράλυτη και τυφλή και κουφή), που πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, στα τυφλά, χωρίς κατεύθυνση και σχεδιασμό. «Ζει στον κόσμο της» λέει ο Ν. Κωνσταντόπουλος! Η πραγματικότητα είναι βέβαια λίγο διαφορετική. Η κυβέρνηση ζει και εργάζεται άοκνα, συνειδητά και με σχέδιο, για τη μακροημέρευση του δικού της κόσμου και επιφέρει συντριπτικές ανατροπές στα κεκτημένα του κόσμου της εργασίας και του μόχθου.

Μια τέτοια προσέγγιση της κυβέρνησης και του έργου της - πέραν του ότι στερείται σοβαρότητας - συνιστά συγκάλυψη ενός πολύ σημαντικού ζητήματος: Του ότι αυτή η κυβέρνηση κυβερνά και κυβερνά καλά και κατά πώς πρέπει για τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί και ως εκ τούτου μόνο για παραλυσία και αποδιοργάνωση δεν μπορεί κανείς να την κατηγορήσει. Θα αρκούσε να απαριθμήσουμε ορισμένα από τα «έργα» της, για να πειστεί ο καθένας πως η χώρα έχει κυβέρνηση και μάλιστα ικανότατη προς όφελος της εγχώριας και όχι μόνο πλουτοκρατίας.

Συν τοις άλλοις απόψεις περί ακυβερνησίας αντικειμενικά αποπροσανατολίζουν το λαό και δεν τον βοηθούν στην κατανόηση του πραγματικού ρόλου των πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Είναι δε εξαιρετικά βολικές για όσους τις εκφράζουν, αλλά και για τους ίδιους τους κυβερνώντες. Γιατί, πώς να το κάνουμε, άλλο πράγμα να σε κατηγορούν για ανικανότητα και άλλο πράγμα για συνειδητές επιλογές και πρακτικές, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Οσο για τον ΣΥΝ, η κριτική του αποτελεί φυσική προέκταση των ισχυρισμών του πως όλα εξαρτώνται από την ύπαρξη ή μη διαχειριστικών ικανοτήτων, αν αυτές υπάρξουν μέχρι και ο καπιταλισμός μπορεί να καλυτερέψει, πόσο μάλλον η κυβέρνηση Σημίτη...