INTIME NEWS

Χαρακτηριστικά όσα είπε ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτης, στην «Καθημερινή», τονίζοντας ότι η συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο «έγινε σε ατμόσφαιρα επιθυμίας για αμοιβαία κατανόηση. Ξεκινούμε μία διαδικασία διαλόγου με καλή προδιάθεση», πρόσθεσε ο Γεραπετρίτης, υπογραμμίζοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί κλίμα συνεργασίας και διαλόγου». Σημείωσε, άλλωστε, ότι ο ίδιος έχει κάνει «πρώτα βήματα για έναν απευθείας ουσιαστικό δίαυλο επικοινωνίας» με τον Τούρκο ομόλογό του.

Χαρακτηριστικός και ο τρόπος που πέταξε την μπάλα στην εξέδρα, ερωτηθείς αν βλέπει «προοπτικές κοινών πρωτοβουλιών για εκμετάλλευση κοιτασμάτων κ.λπ.» (σε συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση): «Η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει πρωτοφανή ενεργειακή αυτονομία και έχει εξελιχθεί σε κόμβο που συμβάλλει καθοριστικά στην ενεργειακή διαφοροποίηση και ανεξαρτησία της Ευρώπης. Ενδεικτικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι τον περασμένο Μάιο εξασφαλίσαμε το 50% των ενεργειακών αναγκών μας από ΑΠΕ, γεγονός που αποτελεί τεράστιο βήμα απεξάρτησης της χώρας μας από τα ορυκτά καύσιμα. Θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε αυτοδύναμα με γνώμονα την ενεργειακή αυτονομία της χώρας», είπε αποφεύγοντας ουσιαστικά να απαντήσει, με ό,τι αυτό σημαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, επέμεινε ότι οι δυο κυβερνήσεις πρέπει να προχωρήσουν «σε μία διαδικασία επαναπροσέγγισης» «υπό την εποπτεία και ευθύνη των δύο υπουργών Εξωτερικών». «Η διαδικασία αυτή θα περιλαμβάνει τρεις πυλώνες: τον πολιτικό διάλογο, τη θετική ατζέντα συνεργασίας σε επιμέρους πεδία και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Σημαντικά ορόσημα αυτού του οδικού χάρτη θα είναι η διεξαγωγή του 4ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη εντός του έτους και οι περιοδικές επαφές μου με τον Τούρκο ομόλογό μου. Στο πλαίσιο αυτό, οι δύο ηγέτες ενδέχεται να συναντηθούν και στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τον προσεχή Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη», είπε δίνοντας γενικά ένα χρονοδιάγραμμα.

Εβαλε, δε, ως «καθήκον» των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας «να διερευνήσουμε τις δυνατότητες εδραίωσης και εξέλιξης αυτής της καλής ατμόσφαιρας, προώθησης του οδικού χάρτη αλλά και ευρύτερα ανάπτυξης πολυεπίπεδων σχέσεων διμερούς συνεργασίας. Οι καλές σχέσεις θα ανοίξουν τον δρόμο για ουσιαστικές συζητήσεις», «με ισχυρή πολιτική εντολή», πάνω σε μια «τολμηρή ατζέντα» όπως είπε.

Ατζέντα δηλαδή που χωράει τα πάντα. Θυμίζουμε, την προηγούμενη βδομάδα, ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης έλεγε σε συνέντευξή του στον «ΣΚΑΪ» ότι «ο μεγάλος στόχος είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς», προσδιορίζοντας με αυτή τη νεόκοπη έκφραση, που παραπέμπει ευθέως σε ζητήματα κυριαρχίας, ότι «η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας δηλαδή, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Θέμα που, όπως είπε, εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν, θα παραπεμφθεί στη Χάγη, «ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας».

Πρόσθεσε βέβαια και άλλα ζητήματα, όπως το Κυπριακό, τη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού και την «οικονομική συνεργασία» μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών, δείχνοντας ότι πάνε για διάλογο εφ' όλης της ύλης και ότι εξετάζουν λύσεις - «πακέτο». Το επιβεβαίωσε άλλωστε και ο ίδιος, λέγοντας ότι υπάρχει «μια μεγάλη ατζέντα, τολμηρή ατζέντα», την οποία δήλωσε «διατεθειμένος» να «διερευνήσει».

Το στίγμα όμως των κυβερνητικών προθέσεων δόθηκε καθαρά όταν ο πρωθυπουργός απάντησε στην ερώτηση των δημοσιογράφων για το αν μια συμφωνία μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη κυριαρχία. Επικαλούμενος τον «πατριωτισμό της ευθύνης» «σε αντίθεση με τον πατριωτισμό που εξαντλείται σε εύκολες κορόνες», σχολίασε επί λέξη για το ενδεχόμενο «απομείωσης της κυριαρχίας»:

«Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».

Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης έλεγε, χτες στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, ότι «η Ελλάδα εισέρχεται σε αυτή τη διαδικασία, στο πλαίσιο των τριών αξόνων, όπως τους περιέγραψε ο πρωθυπουργός, πιο ισχυρή από ποτέ». Τονίζοντας ωστόσο ότι «η διαφορά μας, η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία και η οποία θέλουμε να διευθετηθεί, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, είναι ο καθορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας», πρόσθεσε ότι «εφόσον, λοιπόν, φθάσουμε εκεί, γιατί δεν είμαστε ακόμα εκεί - γιατί για να φθάσουμε στο σημείο αυτό, πρέπει η Τουρκία να κάνει σημαντικά βήματα - τότε, ναι, ελπίζουμε να υπάρχει μία απόφαση, η οποία θα συνεπάγεται εκατέρωθεν υποχωρήσεις από τις αρχικές θέσεις της διαπραγμάτευσης».

Στο μεταξύ, τα ζητήματα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας εμπεριέχουν κι άλλα εξίσου σημαντικά, τα οποία βάζει η Αγκυρα όλα αυτά τα χρόνια, με τις πλάτες των ευρωατλαντικών «συμμάχων» στο τραπέζι, όπως:

-- Το εύρος των χωρικών υδάτων, σήμερα στα 6 ν.μ., δυνητικά έως 12, ενώ όλα αυτά τα χρόνια, στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών, έχουν πέσει στο τραπέζι προτάσεις για κλιμακωτή επέκτασή τους σε 8, 10, κάπου έως 12, κάπου παραμένοντα στα 6, προκειμένου να ικανοποιηθούν απαιτήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Το εύρος τους συμπαρασύρει και αυτό του εναέριου χώρου, σήμερα στα 10 ν.μ., με την Τουρκία να το αμφισβητεί θέλοντας περιορισμό του στα 6.

-- Το αν τα νησιά έχουν δικαιώματα πέραν των χωρικών τους υδάτων στις θαλάσσιες ζώνες ή απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, όπως υποστηρίζει η Αγκυρα. Κάτι που δεν αφορά μόνο το Καστελόριζο, όπως διαχέουν «φωτογραφίζοντας» το «ξεγράψιμο» της επήρειάς του για τον καθορισμό ΑΟΖ, αλλά όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία η Αγκυρα παρουσιάζει στους χάρτες της περικυκλωμένα από τη «Γαλάζια Πατρίδα».

-- Την κυριαρχία επί δεκάδων νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που αμφισβητεί η Τουρκία από τα Ιμια και μετά, με πατήματα στις Συμφωνίες Ελσίνκι και Μαδρίτης. Επίσης, το δικαίωμα των νησιών του Ανατ. Αιγαίου στην άμυνα, κόντρα στις οι τουρκικές απαιτήσεις για την αποστρατιωτικοποίησή τους.

-- Τέλος, στο τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού μπαίνουν και επιχειρησιακά δικαιώματα, όπως αυτό του συντονισμού επιχειρήσεων Ερευνας και Διάσωσης, το οποίο η γείτονα θέλει να ασκεί στο μισό Αιγαίο.