Το μαύρο άσπρο προσπαθεί να παρουσιάσει η κυβέρνηση σχετικά με το νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, η διαβούλευση για το οποίο ολοκληρώθηκε χτες και προγραμματίζεται να τεθεί προς ψήφιση εντός της επόμενης βδομάδας.

Χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης ισχυριζόταν ξανά ότι το νομοσχέδιο «δεν διευρύνει το δικαίωμα ψήφου. Απλώς αίρει τους περιορισμούς που είχαν τεθεί το 2019, για να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε όσες Ελληνίδες και όσοι Ελληνες μένουν στο εξωτερικό και είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους να μπορούν να ψηφίζουν από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, με το νομοσχέδιο διευρύνεται ανυπολόγιστα το εκλογικό σώμα και διαμορφώνονται προϋποθέσεις για καταλυτική αλλοίωση του εκλογικού σώματος και για αντίστοιχη επίδραση στο εκλογικό αποτέλεσμα, με την κυβέρνηση να επιδιώκει να αξιοποιήσει τη μάζα των απόδημων ψηφοθηρικά ως πολιτική εφεδρεία και με την ενεργή παρέμβαση των οικονομικών λόμπι - εφοπλιστών και άλλων σχετικών μηχανισμών.

Αλλωστε, τα περί «διευκόλυνσης μόνο όσων είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους» επιχειρούν να κρύψουν πως σύμφωνα με το ίδιο το σχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, κάποιος με πρόγονο που ήταν ομογενής ή με πρόγονο που είχε την ελληνική ιθαγένεια μπορεί οποτεδήποτε να κάνει αίτηση για να γίνει Ελληνας πολίτης και να εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους, αρκεί να περιμένει έναν χρόνο...

Ετσι ανοίγει ο δρόμος ώστε να ψηφίζουν Ελληνες 2ης και 3ης γενιάς, χωρίς κανέναν οικονομικό και κοινωνικό δεσμό με την Ελλάδα, χωρίς να υφίστανται καμία συνέπεια από τις πολιτικές που εφαρμόζονται (π.χ. θα μπορεί να ψηφίσει κάποιος αλλά δεν θα επηρεάζεται από τη φορολογική πολιτική, αφού δεν πληρώνει φόρους).

Αλλωστε και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στηρίζεται στην αντιδραστική θέση για το δίκαιο του αίματος, δημιουργώντας επιπλέον δικαιώματα με μόνη προϋπόθεση την ύπαρξη της ιθαγένειας. Ενισχύεται έτσι η βαθιά αντιδραστική αντίληψη ότι ο Ελληνας πολίτης δεν προσδιορίζεται από τους κοινωνικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη χώρα του, αλλά από τα γονίδιά του.

Αλλωστε, ενώ τάχα κόπτεται για την ψήφο των αποδήμων, η κυβέρνηση εσκεμμένα δεν πήρε κανένα μέτρο για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους από το 2019. Είναι χαρακτηριστικό ότι έξι μήνες πριν τις εκλογές οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους ήταν περίπου 10.000, πριν τις εκλογές του Μάη έφτασαν τους 22.856, στις εκλογές του Ιούνη τους 25.611 και τελικά ψήφισαν 17.370.

Επιπλέον, δεν πήρε κανένα μέτρο για να μπορέσουν να ψηφίσουν αυτοί που εγγράφηκαν τελικά, αφού, με τη δικαιολογία της υποχρεωτικής συγκρότησης τμημάτων άνω των 40 ατόμων, τους ανάγκαζε να αλλάξουν δυο και τρεις χώρες για να ψηφίσουν, π.χ. από τη Βραζιλία ή την Αργεντινή έπρεπε να πάνε στις ΗΠΑ και από την Κίνα στη Νότια Κορέα.

Αποσιωπώντας τα παραπάνω, ο Μαρινάκης καλούσε χτες τις «πολιτικές δυνάμεις που είχαν στηρίξει ακριβώς την ίδια διάταξη και το 2021» να «δείξουν συνέπεια» και «να ανταποκριθούν σε ένα πάγιο αίτημα όλων των Ελλήνων του εξωτερικού».