Το τελευταίο «αντίο» είπαν αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ αποτελούμενη από τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και τον Γιάννη Μανουσογιαννάκη, μέλος της ΚΕ, καθώς και αντιπροσωπεία του ΔΣ της ΠΕΜΕΝ.

Εκ μέρους του ΔΣ, των εργαζομένων, αλλά και των συντρόφων φιλοξενούμενων στο «Σπίτι του Αγωνιστή» αποχαιρετιστήρια ομιλία έγινε από την Στέλλα Βαλαβάνη, μέλος της ΤΕ Νότιων Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ και του ΔΣ του Ιδρύματος.

Μεταξύ άλλων ανέφερε για τον σύντροφο Γιάννη: «Ολη σου η ζωή ήταν ένας συνεχής αγώνας για τα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού από τις γραμμές του ΚΚΕ. Πριν από 1,5 περίπου χρόνο, μετά από αίτημα της ΚΟ Γερμανίας, είχαμε τη χαρά να σε φιλοξενήσουμε στο "Σπίτι του Αγωνιστή" μαζί με την επί 61 χρόνια συντρόφισσα στη ζωή και στον αγώνα Ντίνα, όπου και από κοντά γνωρίσαμε τον δυναμικό χαρακτήρα σου, την αποφασιστικότητά σου, το χαμόγελο, τη ζωντάνια σου και τη λεβεντοσύνη σου ως κομμουνιστή, παρ' όλα τα προβλήματα της υγείας που αντιμετώπισες τα τελευταία χρόνια. Γέμισες το "Σπίτι του Αγωνιστή" με ζωντάνια και ιστορίες τόσο από την Πόλη, από τα βαπόρια που τόσο αγαπούσες αλλά και με τα ποδοσφαιρικά πειράγματα. Κρατάμε την εικόνα με τη γιορτή επετείου με την πολυαγαπημένη σου Ντίνα και τα κεράκια που μαζί σβήσατε».

Εκ μέρους των ΚΟ Ναυτεργατών του ΚΚΕ, ο Θανάσης Ευαγγελάκης σημείωσε: «Οι Κομματικές Οργανώσεις Ναυτεργατών του ΚΚΕ, με βαθιά θλίψη αποχαιρετάμε τον σύντροφο ναυτεργάτη Γιάννη Σαργολόγο».

Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο σύντροφος Γιάννης, που από μικρός ήταν στη βιοπάλη και στον αγώνα για την επιβίωση.

«Σε αυτές τις συνθήκες αναπτύσσει από μικρός ταξική συνείδηση και ως ναυτεργάτης πλέον, γρήγορα εντάσσεται στο ναυτεργατικό ταξικό κίνημα και γίνεται μέλος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων (ΟΕΝΟ) και του ΚΚΕ», επισήμανε.

Αναφέρθηκε επίσης στη στοχοποίησή του από το αστικό κράτος και τους εφοπλιστές, με χαρακτηριστικό ότι σε μπροσούρα που μοιράστηκε προς τους Ελληνες ναυτεργάτες για την «επικίνδυνη» δράση της ΟΕΝΟ υπήρχε φωτογραφία του σ. Γιάννη Σαργολόγου μαζί με άλλους που έπρεπε τάχα να απομονώσουν οι ναυτεργάτες.

Αντίστοιχα και για τη δράση του στη Γερμανία, όπου «εγκαθίσταται στο Αμβούργο, εκπρόσωπος της ΚΟΝ και για στήριξη στους αγώνες των ναυτεργατών. Εκεί το ελληνικό αστικό κράτος τον κυνηγά, τον επικηρύσσει, του στερεί το διαβατήριο, τον καταδίδει στις γερμανικές αρχές, συχνά κάνουν έρευνες στο σπίτι του για να τον τρομοκρατήσουν».

«Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα αγωνίζεται μαζί με τους Ελληνες ναυτεργάτες ενάντια στο καθεστώς», πρόσθεσε.

Ο Θ. Ευαγγελάκης στάθηκε επίσης στη συμβολή του σ. Γιάννη στην πρώτη παγκόσμια απεργία, σε κάθε ελληνικό ποντοπόρο - μεσογειακό πλοίο που προκήρυξε η ΠΕΜΕΝ την 1η Ιούλη του 1980.

Ολοκληρώνοντας τον επικήδειο λόγο του τόνισε για τον αποθανόντα:

«Σε όλη του τη ζωή υπήρξε αφοσιωμένος στο ΚΚΕ. Εναντιώθηκε στη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων μετά την 6η Ολομέλεια και πάλεψε για τη διατήρηση των μαρξιστικών - λενινιστικών χαρακτηριστικών του Κόμματος μετά τη 12η Ολομέλεια το 1968. Αντίστοιχα και στη σύγκρουση με τον οπορτουνισμό το 1991, στο 13ο Συνέδριο και έως το τέλος της ζωής του, συνέχισε να αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, του οποίου μέλος υπήρξε για πάνω από 70 χρόνια.

Οι ναυτεργάτες θα τον θυμόμαστε ως έναν συνεπή, αταλάντευτο αγωνιστή ναυτεργάτη, που το αστικό κράτος κυνήγησε σκληρά, τον ανάγκασε σε ξενιτιά, από τα πρώτα του βήματα στη θάλασσα, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να τον παροπλίσει».