Ενας ακόμα αντιλαϊκός προϋπολογισμός, ο οποίος, όπως αναδείχθηκε και από τις παρεμβάσεις των κυβερνητικών στελεχών, θα φορτώσει με νέα πρόσθετα βάρη τα λαϊκά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι «η δημοσιονομική σταθερότητα, η προώθηση των επενδύσεων και της υγιούς επιχειρηματικότητας και η πολιτική της κοινωνικής συνοχής». Δηλαδή, συνέχιση και κλιμάκωση της φορομπηξίας και των «ματωμένων πλεονασμάτων» για αθρόα χρηματοδότηση στους επιχειρηματικούς ομίλους, και ψίχουλα μόνο στους πλέον εξαθλιωμένους.

Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να καλλιεργήσει μια επίπλαστη ευφορία για δήθεν καλύτερες μέρες, δείχνει τις προβλέψεις του προϋπολογισμού για το 2024 που κάνουν λόγο για ρυθμό ανάπτυξης 2,9%, αύξηση επενδύσεων κατά 15,1% για να ισχυριστεί πως δήθεν αυτά διασφαλίζουν και τις λαϊκές ανάγκες.

Στο μεταξύ, τα ίδια πάνω - κάτω έλεγαν και πέρυσι, με τη γνωστή συνέχεια για τον λαό, τις τιμές στο ηλεκτρικό ρεύμα να προκαλούν ηλεκτροσόκ και αυτές στο ράφι σε όλα τα είδη πλατιάς κατανάλωσης να εκτοξεύονται, με νέα αντεργατικά «προαπαιτούμενα» όπως τον κατάπτυστο νόμο Γεωργιάδη δείχνοντας στην πράξη ποιον αφορούν τέτοιοι πανηγυρισμοί και επιδόσεις.

Σε αυτή την «πεπατημένη» συνεχίζει και του χρόνου η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό να προβλέπει 6,2 δισ. ευρώ παραπάνω φόρους - συνολικά 62,9 δισ. - σε σχέση με όσα προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2023 (56,7 δισ.), εκτίναξη των εσόδων από τον ΦΠΑ στα 24,3 δισ., από 22,1 δισ., γιγάντωση και των άμεσων φόρων, όπως οι φόροι εισοδήματος φυσικών προσώπων που προβλέπεται να φτάσουν τα 13 δισ., αυξημένοι κατά 1,7 δισ. σε σχέση με φέτος, και λόγω του νέου πογκρόμ σε επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους. Κι όλα αυτά ως προϋπόθεση για να ενισχυθεί το πλέγμα των νέων επενδυτικών και φορολογικών κινήτρων - ελαφρύνσεων στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως με την μείωση του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίων από 0,5% σε 0,2%, τη μείωση κατά 50% του φόρου χρηματιστηριακών συναλλαγών, τη κατάργηση του φόρου τόκων ομολόγων σε κρατικά και επιχειρηματικά ομόλογα.

Την αντιλαϊκή αυτή στρατηγική προσυπέγραψαν στη συζήτηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η «Νέα Αριστερά» οι οποίοι αναλώθηκαν σε μια διαχειριστικού τύπου κριτική προς την κυβέρνηση, με αιχμή το πόσο γρήγορα προχωρά τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, την ώρα που αθρόα ξεφούρνιζαν τα παραμύθια της δικής τους εκδοχής «ανάπτυξης για όλους».