Το θέμα της εκδήλωσης ήταν «1943 - πογκρόμ των αναπήρων στα νοσοκομεία της Αθήνας, 2023 - πογκρόμ των αμάχων στα νοσοκομεία της Γάζας. Τα διαχρονικά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού», ενώ την παρακολούθησε πολύς κόσμος που παρευρέθηκε στο Πολυδύναμο Κέντρο του δήμου Αθηναίων.

Παρευρέθηκε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Επίσης, ο Μοχάμεντ Εκναΐμπι, εκπρόσωπος της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών, ο οποίος μάλιστα είπε ότι «η αλληλεγγύη σας μας δίνει δύναμη να αγωνιστούμε έως τη νίκη». Επιπλέον, διαβάστηκε μήνυμα που έστειλε ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Γιουσέφ Ντορχόμ.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Στρατής Δουνιάς, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ. Ανάμεσα σε άλλα είπε:

«Η εκδήλωση πραγματοποιείται 70 χρόνια από το πογκρόμ των Ταγμάτων Ασφαλείας σε βάρος των ανάπηρων αγωνιστών στα νοσοκομεία της Αθήνας, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται το συνεχιζόμενο έγκλημα με θύμα τον παλαιστινιακό λαό από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Το κοινό νήμα που συνδέει τα δύο εγκλήματα δεν είναι απλά ο τόπος τέλεσής τους, δηλαδή τα νοσοκομεία, αλλά ο ένοχος, ο δράστης, που δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό, που μακελεύει, δολοφονεί τους λαούς για τα κέρδη, εξαναγκάζει σε προσφυγιά και μετανάστευση.

Με αυτήν την έννοια, η σημερινή μας εκδήλωση έχει διπλό χαρακτήρα: Αποτελεί τιμή για όλους εκείνους τους ανάπηρους αγωνιστές και τις ανάπηρες αγωνίστριες που πάλεψαν ενάντια στον φασισμό - ναζισμό, για την απελευθέρωση, έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα για τη λευτεριά του λαού στα χρόνια της Κατοχής, του ΕΑΜικού απελευθερωτικού αγώνα.

Στη συνέχεια έθεσε το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου του Β' Παγκοσμίου στην Ελλάδα, με την επιβολή της τριπλής κατοχής και την ΕΑΜική Αντίσταση, με ψυχή και μπροστάρη το ΚΚΕ. Στάθηκε ιδιαίτερα στον μεγάλο αριθμό αναπήρων που συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα μετά την κάθοδο των Γερμανών και στους αγώνες τους, που ξεκίνησαν ήδη από τον πρώτο χρόνο της Κατοχής, και περιέγραψε το πώς ο αγώνας τους άρχισε να παίρνει πιο οργανωμένα χαρακτηριστικά με τη συμβολή των κομμουνιστών.

Φτάνοντας στο πογκρόμ, σημείωσε πως «ο ΕΣΑΠ, οι αγωνιστές ανάπηροι αποτελούσαν "καρφί στο μάτι" των κατοχικών αρχών, ντόπιων και ξένων. Τα νοσοκομεία είχαν μετατραπεί σε εστίες αντιστασιακής δράσης, καταφύγια καταδιωκόμενων αγωνιστών, ενώ χρησίμευαν επίσης ως κέντρα αποθήκευσης και διανομής εφοδίων που προορίζονταν για τους καταδιωκόμενους ή τους αντάρτες. Είχαν γίνει, όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά, "βάσεις ΕΑΜικής δύναμης".

Ολα αυτά τα γνώριζαν καλά οι κατοχικές αρχές, καθώς η Ειδική Ασφάλεια παρακολουθούσε τις κινήσεις των ΕΑΜιτών και ειδικά των μελών των Νοσοκομειακών Επιτροπών.

Στο μεταξύ είχε σχηματιστεί η δοσιλογική κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη, εις γνώσιν των Βρετανών και με τη στήριξη των βασικών αστικών πολιτικών δυνάμεων, και είχαν δημιουργηθεί τα Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία συγκροτήθηκαν για να χτυπήσουν το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, που μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας απέκτησε μεγάλες ποσότητες οπλισμού και είχε αναπτύξει τη δράση του σε όλη τη χώρα.

Τα νοσοκομεία θα χρησίμευαν ως σημεία στήριξης για τη μάχη για την απελευθέρωση της Αθήνας - υπήρχε μάλιστα και σχετικός καταμερισμός για κάθε νοσοκομείο.

Ολα τα παραπάνω συντέλεσαν στην απόφαση των κατοχικών αρχών να χτυπήσουν τα νοσοκομεία».

«Το μεγάλο έγκλημα, το πογκρόμ σε βάρος των αναπήρων, το διέπραξαν τα Τάγματα Ασφαλείας τη νύχτα της 29ης προς 30ή Νοέμβρη 1943. Η επίθεση στους αναπήρους ήταν η πρώτη επιχείρηση των ταγματασφαλιτών σε βάρος του ΕΑΜ, του λαού μας», συνέχισε, και παρέθεσε συγκλονιστικές περιγραφές από τις φρικαλεότητες.

«Οσοι επιβίωσαν συνέχισαν τον αγώνα, δεν λύγισαν», τόνισε και αναφέρθηκε σε χαρακτηριστική μαρτυρία ενός αγωνιστή που έπαθε κρυοπαγήματα στον ιταλοελληνικό πόλεμο και νοσηλευόταν τότε στο 3ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο: «Θέλανε να μας ακρωτηριάσουν το ηθικό, μα δεν τα κατάφεραν...».

Κλείνοντας υπογράμμισε πως «οι αγωνιστές που σήμερα τιμήσαμε με την εκδήλωση μας δεν γεννήθηκαν ήρωες. Ισα ίσα, για να δανειστούμε έναν στίχο του ποιητή μας, ήταν "απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στον ήλιο", απόλυτα συνηθισμένοι άνθρωποι.

Η ορμή, η δύναμη, τα "φτερά" τους, πήγαζαν από την αφοσίωσή τους στον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή, από τη συντροφικότητα, από τη συνείδηση και βαθιά πίστη στον σκοπό της πάλης τους, στο ιδανικό για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για μια δίκαιη κοινωνία, για την κοινωνική απελευθέρωση».

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο Γιάννης Παπαζαχαρίας, γιατρός χειρουργός, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Υγείας - Πρόνοιας του ΚΚΕ. Με τη βοήθεια διαφανειών, μετέφερε την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη Λωρίδα της Γάζας και ιδιαίτερα στα νοσοκομεία.

Αναφέρθηκε στους βομβαρδισμούς σε όλα τα νοσοκομεία - με χιλιάδες θύματα, όπως στο «Αλ Σίφα» - που σταμάτησαν πλέον τη λειτουργία τους. Επίσης, στις συνθήκες υπό τις οποίες έπρεπε να γίνει η περίθαλψη τραυματιών, άλλων ασθενών, χειρουργεία σε ερείπια κ.ά. Επισήμανε ότι έχουν σκοτωθεί 250 υγειονομικοί, ενώ έχουν γίνει 400 επιθέσεις σε υγειονομικές δομές.

Μετά τις ομιλίες διαβάστηκε το χρονικό του πογκρόμ κατά των αναπήρων το 1943, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα.