Εισηγητικά ο Νίκος Εξαρχος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και βουλευτής Ιωαννίνων του ΚΚΕ, στάθηκε στο περιεχόμενο της απεργίας, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε αυτή να γίνει «εφαλτήριο για νέους, πιο μαζικούς αγώνες για τις λαϊκές ανάγκες», αρκεί - όπως είπε - να οργανωθεί συγκεκριμένα, σε κάθε ξεχωριστό κλάδο και χώρο δουλειάς.

Ως παράδειγμα έφερε τους οικοδόμους, για τους οποίους η απεργία αποτελεί τον τρίτο απεργιακό σταθμό το τελευταίο εξάμηνο στη μάχη τους ώστε να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις του υπουργείου Εργασίας να κηρυχθεί υποχρεωτική η κλαδική ΣΣΕ και να αποδοθούν τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα, διεκδικώντας παράλληλα το σύνολο των αιτημάτων τους.

Αντίστοιχα για τους εργάτες στο «Ζαγόρι», μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες στην Ηπειρο, τόνισε ότι αν η μαζική συμμετοχή τους στην πανεργατική απεργία του Σεπτέμβρη ακύρωσε στην πράξη τον αντεργατικό νόμο Γεωργιάδη για την επιβολή 7ήμερης εργασίας στα εργοστάσια του ομίλου, σήμερα η μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 28 Φλεβάρη μπορεί να αποτελέσει σταθμό για την υπογραφή της επιχειρησιακής ΣΣΕ που διεκδικούν.

«Η απεργία γίνεται με δική μας ευθύνη», υπογράμμισε σε άλλο σημείο, αναφερόμενος στον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που όπως στη ΓΣΕΕ, έτσι και στα Γιάννενα αρνήθηκε την άμεση κήρυξη απεργίας, επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο για το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης.

Παράλληλα αναφέρθηκε στη σημαντική πρωτοβουλία της διοργάνωσης «Αγώνα δρόμου - Αγώνα ζωής - Τρέχουμε για την Παλαιστίνη» στις 25 Φλεβάρη, τονίζοντας ότι οι Γιαννιώτες δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, την ώρα μάλιστα που δυναμώνει η εμπλοκή της χώρας και σε αυτό το ιμπεριαλιστικό μακελειό.

Αντίστοιχα, επεσήμανε ότι η επιτυχία της μεγάλης εκδήλωσης - συγκέντρωσης στις 6 Μάρτη ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις μπορεί να δυναμώσει το κοινό μέτωπο των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους και όλο τον λαό για την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας από τα «κοράκια» των τραπεζών.

Στις παρεμβάσεις τους οι συνδικαλιστές ανέδειξαν πτυχές της εργοδοτικής επίθεσης στους χώρους δουλειάς. Συγκεκριμένα, στάθηκαν στο σχέδιο παρεμβάσεων που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες από τα σωματεία και στην πείρα από τους αγώνες που έχουν γίνει.

Η Χριστίνα Τουλκιαρίδου αναφέρθηκε στην αλλαγή των συμβάσεων στους εργαζόμενους της «Metro», που η εργοδοσία επιδιώκει να τους μεταφέρει από κατάστημα σε κατάστημα με στόχο να αυξήσει τον βαθμό εκμετάλλευσής τους, την ώρα που μετρά εκατομμύρια κέρδη από τις αυξήσεις των τιμών σε όλα τα προϊόντα.

Ο Αντώνης Πετράκης επεσήμανε ότι η συμμετοχή 718 ιδιωτικών υπαλλήλων στις πρόσφατες εκλογές του Σωματείου αυξάνει τις δυνατότητες παρέμβασης μπροστά στην απεργία, με ιεράρχηση στις εταιρείες μεταφορών, στα τηλεφωνικά κέντρα και στα λογιστικά γραφεία.

Η Δήμητρα Ηλία στάθηκε στους αγώνες των σχολικών καθαριστριών για μόνιμη και σταθερή δουλειά, που είχαν ως αποτέλεσμα να εμποδίσουν την είσοδο εργολάβου στα σχολεία του δήμου Ζίτσας.

Τέλος, ο Σπύρος Ματσάγκας τόνισε ότι η απεργία στις 28 Φλεβάρη αποτελεί για τους φαρμακοϋπαλλήλους έναν ακόμα σημαντικό σταθμό για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, επισημαίνοντας ότι η πείρα του Σωματείου δείχνει τη σημασία των συσκέψεων ανά φαρμακαποθήκη για τη μαζική απεργιακή συμμετοχή των εργαζομένων.