Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής βρίσκεται κάθε τόσο κοντά στους κατατρεγμένους και οικονομικά ασθενέστερους, είναι «κοντά» στη νεολαία, επιθεωρεί νοσοκομεία, σχολεία, πετάγεται συχνά στην επαρχία, είναι «δίπλα» στους αγρότες... Αν έμενε κανείς σ' αυτήν την εικονική πραγματικότητα, προϊόν της επικοινωνιακής (προπαγανδιστικής) τακτικής, τότε θα μπορούσε χωρίς αμφιβολία να πιστέψει ότι ίσως δεν υπάρχει πιο φιλολαϊκό κόμμα από τη ΝΔ!

Τι συμβαίνει; Απλά, η ηγεσία της ΝΔ «τα δίνει όλα» για την εξουσία. Τα πάντα υποτάσσονται στο στόχο της ανόδου στην κυβέρνηση: Και τα «αριστερά» ανοίγματα και η ασύστολη δημαγωγία και η επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και ό,τι άλλο χρειαστεί. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει «άλλη ευκαιρία» και κανένα περιθώριο να αποτύχει στις επόμενες εκλογές. Και προκειμένου να πετύχει, «όλα επιτρέπονται»...

Δεν κάνει βέβαια καμία υποχώρηση από τις αρχές και την πολιτική της η ηγεσία της ΝΔ. Ομως δε δίνει βέβαια έμφαση στην προβολή των μη δημοφιλών (διάβαζε σκληρών αντιλαϊκών μέτρων) πολιτικών της. Σε κάθε ομιλία του ο Κ. Καραμανλής επαναλαμβάνει με κουραστικό τρόπο την προσήλωσή του στο νεοφιλελευθερισμό, αλλά δε δίνεται εκεί η έμφαση. Απλούστατα γιατί είναι «δεδομένη» και «μονόδρομος» η πολιτική που θα εφαρμόσει όταν γίνει κυβέρνηση. Ολο το ζήτημα, λοιπόν, είναι να γίνει.

Τα δήθεν «αριστερά» ανοίγματα εξυπηρετούν ένα βασικό στόχο: Να αποκρύψουν από τις λαϊκές μάζες το αποκρουστικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της. Να την καταστήσουν πιο ανθρώπινη, πιο ανεκτή, να μην προκαλεί τρόμο και αποτροπιασμό. «Ορίστε, είμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε αριστερούς υπουργούς στην κυβέρνησή μας ή να ψηφίσουμε αριστερό για πρόεδρο της Δημοκρατίας», λένε τα ηγετικά στελέχη του κόμματος και θέλουν να πουν: «Τι άλλο θέλετε για να πιστέψετε ότι δεν είμαστε τόσο κακοί;» Φυσικά, έχουν ξεκαθαρίσει ότι η πολιτική που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη και, άρα, είναι ευπρόσδεκτος κάθε «δημιουργικός» διαχειριστής της, έστω και «αριστερός».

Βραχυπρόθεσμος στόχος είναι ο δεύτερος γύρος των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Οι επιτελείς της Ρηγίλλης γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς να υπάρχει «επαφή» με τη «δεξαμενή» των αριστερών ψηφοφόρων, ενισχύοντας τη στείρα αντιΠΑΣΟΚ ταχτική της, δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι μεγαλεπήβολοι στόχοι τους για 35 «γαλάζιες» νομαρχίες και βαριά ήττα των «πράσινων» (να πέσουν κάτω από τις 18-15 νομαρχίες), που θέτει ως στόχο, ώστε να δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις, όπου η Ρηγίλλης θα έχει το... πάνω χέρι.

Οι εκλογικοί στόχοι και επιδιώξεις της ηγεσίας της ΝΔ υπηρετούνται περίφημα από την εφαρμοζόμενη από το «εκσυγχρονισμένο» ΠΑΣΟΚ πολιτική. Η ΝΔ θρέφεται από τον ανταγωνισμό με την κυβέρνηση για το ποιος θα εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενώ ταυτόχρονα η ίδια διατηρεί το δικαίωμα, ως κατ' ευφημισμόν αντιπολίτευση, να «αποστασιοποιείται» από αυτές αποφεύγοντας να πληρώνει, όσο της αναλογεί, το πολιτικό κόστος.

Από αυτή τη σκοπιά ασκεί κριτική και πίεση στην κυβέρνηση. Ευαγγέλιό της οι εκθέσεις των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΕΕ) και του ΙΟΒΕ (ΣΕΒ), μέσα από τις οποίες αντλεί επιχειρήματα και «δικαίωση». Εχει ταυτιστεί μαζί τους σε τέτοιο σημείο, που είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς αν μιλάει ο υπεύθυνος επί της οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης ή ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος.

Κοντολογίς, η ηγεσία της ΝΔ ψάχνει για θύματα που θα πιστέψουν τα προεκλογικά παραμύθια της. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολη υπόθεση, πολύ περισσότερο που δεν είναι η εναλλακτική λύση στην κυβερνητική πολιτική, αλλά βασικός πυλώνας και στήριγμά της.