Eurokinissi

Στην εκδήλωση του Ινστιτούτου του και στη βάση της παραδοχής ότι η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, επιχειρήθηκε απ' τους ομιλητές, μεταξύ των οποίων ο Γ. Χουλιαράκης, ο Γ. Δραγασάκης, η Λ. Κατσέλη, ο Ν. Χριστοδουλάκης και βεβαίως ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, να υποστηριχθεί η ψευδαίσθηση ότι υπάρχει μείγμα διαχείρισης ή «άλλο παραγωγικό μοντέλο» που μπορεί μαγικά να συγκεράσει αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα έτσι ώστε να ευημερούν και τα καπιταλιστικά κέρδη και ο λαός.

Στην ανάγκη «να ανοίξει η συζήτηση πάνω σε αναγκαία πολιτικά προτάγματα» αναφέρθηκε ο Αλ. Τσίπρας. Ποια είναι αυτά; Η θωράκιση της καπιταλιστικής οικονομίας, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας της και η χειραγώγηση του λαού, με προμετωπίδα και τον εξωραϊσμό της ΕΕ, με τον πρ. πρωθυπουργό να υποστηρίζει ότι «η πρόκληση της τρέχουσας δεκαετίας δεν μπορεί να είναι άλλη από τον τερματισμό της διαρκούς πορείας απόκλισής μας από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ», χαρακτηρίζοντας μάλιστα τη σύγκλιση τον νέο εθνικό στόχο, ακριβώς δηλαδή ό,τι λέει και η κυβέρνηση της ΝΔ.

Ευλόγησε τα γένια της κυβέρνησής του υποστηρίζοντας, χωρίς ντροπή, ότι πέτυχε «σταθεροποίηση με δικαιοσύνη, ανάκτηση αξιοπιστίας με συμπερίληψη», ενώ έκλεισε το μάτι στο κεφάλαιο λέγοντας πως αν δεν υπήρχε η πολιτική που εφάρμοσε «καμία προϋπόθεση ανάκαμψης δεν θα υπήρχε μετά το 2019».

Κατηγόρησε τη ΝΔ ότι δεν αξιοποίησε το Ταμείο Ανάκαμψης για να αναμορφώσει την οικονομική δομή της χώρας και ανέφερε ότι η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και του real estate συνιστούν «αυτό που ο κ. Σημίτης χαρακτήρισε ως "κερδοσκοπικό οπορτουνισμό"».

Κι αφού ανησύχησε για την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας ο Αλ. Τσίπρας πέταξε στον αέρα και δήθεν φιλολαϊκές προτάσεις που ο λαός θα πληρώνει από την άλλη τσέπη διπλά. Κάπως έτσι ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης που ήρε την όποια προστασία υπήρχε για τη λαϊκή κατοικία και ενσωμάτωσε το Χρηματιστήριο Ενέργειας στην εθνική νομοθεσία, ζήτησε θεσμοθέτηση της κοινωνικής κατοικίας και τη δημιουργία εξωχρηματιστηριακής αγοράς Ενέργειας, όπου οι τιμές θα διαμορφώνονται με βάση διμερή συμβόλαια.

Για να ολοκληρώσει με προτάσεις βγαλμένες από τα κιτάπια του κεφαλαίου που με το νι και με το σίγμα υλοποιεί και η κυβέρνηση, όπως «καλύτερη αξιοποίηση» του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «προχειρότητα», «βαθιά μεταρρύθμιση» της δημόσιας διοίκησης και του κράτους, «ώστε να αναλάβει τον ρόλο του στρατηγικού συντονιστή της αναπτυξιακής διαδικασίας (...) Φέρνοντας μαζί δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις», «μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια» στο σύνολο των θεσμών όπως στη Δικαιοσύνη, «χρόνιο εμπόδιο στην προσέλκυση σοβαρών μακροχρόνιων επενδύσεων», και «μεγάλο εθνικό σχέδιο», που θα ανοίξει νέα πεδία εφόρμησης του κεφαλαίου όπως στην «πράσινη μετάβαση» και την Υγεία, προϋποθέσεις, όπως είπε, «προσέλκυσης κεφαλαίων σε νέες παραγωγικές δραστηριότητες».

«Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ, εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου, για να μη χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης», ανέφερε, περιγράφοντας ένα νέο αντιλαϊκό «σοκ» και πρόσθεσε ότι η υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα με ορίζοντα το 2030.

Καταλήγοντας, δεν παρέλειψε να αναφερθεί εμμέσως στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας και ότι το επίδικο για τις διεργασίες αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας είναι η χειραγώγηση λαϊκών στρωμάτων και η απρόσκοπτη «σκυταλοδρομία» υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής, λέγοντας πως «το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης προκειμένου να υλοποιηθεί απαιτεί μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα το στηρίζει. Και που θα αποτυπώνεται και στους πολιτικούς συσχετισμούς. Γιατί η σημερινή ανισορροπία του πολιτικού συστήματος, αν δεν αποκατασταθεί από τα αριστερά, ο κίνδυνος είναι να αποκατασταθεί ακόμη δεξιότερα».

Με τέτοια κάλπικα διλήμματα σκέφτεται ακριβώς να σύρει τον λαό και τους αγώνες του στο μαντρί του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την «κοινωνική αντιπολίτευση» και για την ανάγκη να υπάρξει ο φορέας που θα την χειραγωγήσει: «Το μόνο παρήγορο και ουσιαστικά ελπιδοφόρο είναι ότι κάτι αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. Οχι σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης (...) Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης (...) που αργά ή γρήγορα θα αποκτήσει την πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει».

Στις υπόλοιπες χτεσινές παρεμβάσεις ο Γ. Χουλιαράκης υποστήριξε πως «αν δεν μεγεθυνθεί η ελληνική οικονομία με ταχύτερους ρυθμούς κινδυνεύει να βαλκανοποιηθεί». Η Λούκα Κατσέλη μίλησε για ανάγκη διεύρυνσης των παραγωγικών επενδύσεων και κάλεσε τα Ινστιτούτα που πρόσκεινται σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξουν για την εκπόνηση 3 επιχειρησιακών σχεδίων για την προοδευτική διακυβέρνηση. Ο Γ. Δραγασάκης ισχυρίστηκε ότι η λύση διά πάσαν νόσον είναι οι επενδύσεις. «Ευτυχώς η κυβέρνηση δεν διέλυσε την αναπτυξιακή τράπεζα που ιδρύσαμε», ανέφερε. Ο Ν. Χριστοδουλάκης ζήτησε ενίσχυση της βιομηχανίας και των υποδομών, μαζί με τους άλλους κλάδους όπως ο τουρισμός, προκειμένου να οικοδομηθεί μια πιο ανταγωνιστική οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό διαμαρτυρήθηκε ότι κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης αντί να κατευθύνονται σε σοβαρές επενδύσεις χρηματοδοτούν αναπλάσεις πλατειών.