Για να κερδίσει το κεφάλαιο βάζουν τους εργάτες να φαγωθούν! | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Για να κερδίσει το κεφάλαιο βάζουν τους εργάτες να φαγωθούν!

Εργάτες χωρίς σταθερή δουλιά και δικαιώματα, ακόμα πιο φτηνοί και στο καθαρό μεροκάματο και στο τμήμα του μισθού που αφορά στην ασφαλιστική τους κάλυψη. Εργάτες στους οποίους όχι μόνο απαγορεύεται όποια νέα κατάκτηση αλλά και θα εκπαιδευτούν έτσι που να ορμάνε σ' όποιον συνάδελφό τους τολμήσει να διεκδικεί. Εργάτες που θα κοιμούνται και θα ξυπνάνε με μία μόνο αγωνία: Πώς -- για να επιβιώσουν ατομικά -- θα υπερασπίζουν με νύχια και με δόντια τα κέρδη του αφεντικού τους. Εργάτες που θα εκλιπαρούν για ένα μεροκάματο έως τα βαθιά τους γηρατειά με την ελπίδα ότι έτσι μόνο ίσως και να μπορέσουν να βγάλουν μία σύνταξη που να ξεχωρίζει στα ψίχουλα από τις συντάξεις του πτωχοκομείου.

Σ' αυτό το φόντο: Ασφαλιστικά ταμεία που δε θα στηρίζονται στις εισφορές κράτους- εργοδοτών, αλλά θα ρίχνουν στον τζόγο τις εισφορές των εργαζομένων για να εξασφαλίσουν πρόσθετα έσοδα. Ασφαλιστικά ταμεία ιδιωτικά κατά κύριο λόγο που το -- προερχόμενο από τις εισφορές -- χρήμα τους, στην κυκλοφορία του, θα έχει πρώτη αποστολή να εξασφαλίζει κέρδη στους μεγαλομετόχους και, παρεμπιπτόντως, να δίνει σαν μέρισμα κάποια στιγμή, αν υπάρχει μέχρι τότε το Ταμείο, και κάποιες συντάξεις πείνας.

Αυτό είναι το όραμα του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό το όραμα περιγράφει η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Βουλή. Αυτό είναι το όραμα για το οποίο χτες ο Πολυζωγόπουλος είχε το θράσος να καλέσει την εργατική τάξη να το υπερασπίσει!

Να ζητήσουν συγνώμη όσοι αγωνίστηκαν!

Η εισηγητική έκθεση που συνοδεύει το νομοσχέδιο δεν κρύβει λόγια. Οσο κι αν είναι γραμμένη με «παπανδρεϊκό» ύφος, όπου λέξεις φορτισμένες αριστερά μέσα από τους αγώνες, χρησιμοποιούνται για να καλύψουν μια καραμπινάτη δεξιά πολιτική, η ουσία των στόχων που θέτει η κυβέρνηση δεν κρύβεται. Σ' ορισμένες περιπτώσεις η αντιγραφή από κείμενα που επεξεργάστηκαν τα «think tank» του μεγάλου κεφαλαίου είναι και εξόφθαλμη. Οπως όταν οι ασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων καταγγέλλονται ανοιχτά ότι «επιδρούν αρνητικά στην αγορά εργασίας και δυσκολεύουν την κινητικότητα των εργαζομένων». Δηλαδή, μας λένε ότι όσοι από τους εργαζόμενους έχουν κατακτήσεις πρέπει να τις χάσουν για να γίνουν πιο φτηνοί, και όχι μόνον αυτό, αλλά πρέπει να μην έχουν κατακτήσεις ανά κατηγορία, για να μπορούν οι εργοδότες να χρησιμοποιούν όπου και όποιον θέλουν, χωρίς αντίσταση από τον εργαζόμενο που θα σκέφτεται τι θα χάσει μετακινούμενος.

Για να προωθήσει το στόχο το ΠΑΣΟΚ προχωρά μέσα από την εισηγητική έκθεση σε ευθεία παραχάραξη της ιστορίας των αγώνων του εργατικού κινήματος. Ετσι, τα ρήγματα που προκαλούσαν οι εργατικοί αγώνες και οδηγούσαν σε επιμέρους κατακτήσεις διαφόρων κλάδων περιγράφονται ως «ανάπτυξη μιας συντεχνιακής αντίληψης». Ετσι καταγγέλλονται τα κλαδικά Ταμεία μισθωτών, ενώ οι εργαζόμενοι που κατακτούν χαρακτηρίζονται «ομάδες πίεσης με συντεχνιακή λογική». «Παγιώθηκαν και βαθμιαία εντάθηκαν σημαντικές ανισότητες ανάμεσα σε ομάδες εργαζομένων», αναφέρει καταγγελτικά η έκθεση, σαν να είναι έγκλημα το γεγονός ότι ορισμένοι κλάδοι κατόρθωσαν να έχουν ισχυρότερα Ταμεία. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλονται ακόμα και για το ότι «σε μια προσπάθεια παράκαμψης του εισοδηματικού περιορισμού» δημιούργησαν «μία πληθώρα ανεξάρτητων Ταμείων».

Ολα αυτά είναι που κατά το ΠΑΣΟΚ «επιδρούν αρνητικά στην αγορά εργασίας και δυσκολεύουν την κινητικότητα των εργαζομένων», και γι' αυτό έρχεται η κυβέρνηση «να αποκαταστήσει τις ανισότητες», οδηγώντας όλους τους εργαζόμενους στον πάτο!

Προσδιορίζοντας τους στόχους, με μία λεκτική λαθροχειρία, το ΠΑΣΟΚ απαντά στο αίτημα των εργαζομένων για «δημόσια καθολική υποχρεωτική για όλους Κοινωνική Ασφάλιση», με τη φράση «καθολικότητα και υποχρεωτικότητα των ασφαλιστικών εισφορών». Δηλαδή, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνουν. Ποιοι, πώς και τι θα εισπράττουν καθορίζεται παρακάτω, όπου τίθεται σαν ένας από τους πέντε βασικούς στόχους η λειτουργία νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Δηλαδή, ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών που θα λειτουργούν μέσα στο σύστημα της Ασφάλισης. Αυτό είναι το ζουμί. Η εισαγωγή των ιδιωτών στο σύστημα.

Ο τζόγος ως κύρια πηγή εσόδων

Στο θέμα των εσόδων του συστήματος καθορίζονται οι «επενδύσεις», δηλαδή το τζογάρισμα των εισφορών στο χρηματιστήριο ως βασική πηγή. Τίθεται, πρόσθετα, ως βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει το σύστημα, η ισορροπία εισροών-εκροών, έτσι που «να μην αντιστρατεύεται την πορεία της εθνικής οικονομίας σε συνθήκες ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ανταγωνισμού». Σε άλλα -- από αυτά του ΠΑΣΟΚ -- ελληνικά, αυτό σημαίνει πως οι εργάτες πρέπει να πληρώνουν και να τζογάρουν το χρήμα τους με την ελπίδα ότι ίσως αυγατίσει, οι εργοδότες να απαλλάσσονται, το κράτος των εργοδοτών να πληρώνει όσο το δυνατόν λιγότερα, για να διασφαλίζεται στο τέλος αυτό που ονομάζουν «εθνική οικονομία», δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες θα μπορούν να ανταγωνίζονται τους άλλους της τάξης τους με καλύτερους όρους.

Το αποκαλυπτικότερο, ίσως, όλων όσων αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση, είναι η φράση: «Οι παραπάνω αρχές είναι αποτέλεσμα της ευρύτατης συμφωνίας, που επιτεύχθηκε στη διαδικασία του κοινωνικού διαλόγου, ανάμεσα στην κυβέρνηση, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργοδοτικούς φορείς».

Για να λέμε του στραβού το δίκιο, η κυβέρνηση δεν εκθέτει μόνο τον Πολυζωγόπουλο αλλά και όσους αρνούνται σήμερα να συνεχίσουν μαζί της τον κατήφορο, αφού όμως μέχρι τώρα τη βοήθησαν να στήσει σκηνικό «κοινωνικού διαλόγου»...

Είναι επικίνδυνοι

Με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, το ΠΑΣΟΚ δεν επιχειρεί μόνο να ντύσει με αριστερό μανδύα μια επιχείρηση άμεσης αρπαγής αμύθητων χρηματικών ποσών, που αντί να πηγαίνουν στην τσέπη του εργάτη, πάνε στο πουγκί του κάθε Λάτση, αλλά θέλει και να μπολιάσει την εργατική τάξη με την ιδέα ότι το κέρδος του κάθε Λάτση είναι προϋπόθεση για να επιβιώσει ο εργάτης. Δεν επιχειρείται μόνο μία άμεση διάσπαση των εργαζομένων ανάμεσα σ' αυτούς που αγωνίζονται και κατακτούν και αυτούς που μοιρολατρικά υπομένουν, αλλά θέλουν να πάρει αυτή η διάσπαση και χαρακτηριστικά ανοιχτού ενδοταξικού πολέμου.

Θ. Λ.