Το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη στην ταξική κοινωνία άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα, τις βουλήσεις, σκοπιμότητες και επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, το έχουν διεκτραγωδήσει από αρχαιοτάτων χρόνων οι ποιητές της, λίαν ταξικής, δουλοκτητικής, Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Στις «Ευμενίδες» (της αισχυλικής τριλογικής «Ορέστειας») δικάζεται ο μητροκτόνος Ορέστης. Πρόκειται για δίκη - σύγκρουση δύο αντιμαχόμενων συμφερόντων, το τελικό αποτέλεσμα της οποίας ορίζει η παρέμβαση και ο συσχετισμός δύναμης της άρχουσας τάξης (των θεών). Ο Αριστοφάνης σάρκαζε λογής - λογής δικαστικές ασχημονίες. Παρεμβάσεις της εξουσίας, νομικά και θεσμικά παράλογα, μίσθαρνους χαφιέδες - συκοφάντες - μάρτυρες και ενόρκους. Το πόσο ταξική, πόσο άδικη απέναντι στις εκμεταλλευόμενες λαϊκές μάζες, υπήρξε η Δικαιοσύνη σε όλες τις εκδοχές της ταξικής κοινωνίας, αλλά και πόσο ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές μάζες είναι η κοινωνικά ισότιμη και δίκαιη Δικαιοσύνη, το είπε και ο μαρξιστής Μπρεχτ στον «Κύκλο με την κιμωλία».

Τα παραπάνω θέλουν να υπογραμμίσουν την επιστημονική σοβαρότητα, την επίκαιρη σημασία και χρησιμότητα του βιβλίου του Δημήτρη Καλτσώνη «Το Δικαστήριο από την πρωτόγονη κοινωνία στην αταξική» («Σύγχρονη Εποχή»). Την πολύπλευρη αξία και τη μαρξιστική - λενινιστική θεώρηση του βιβλίου, αναδεικνύει ο πρόλογος του Αντώνη Σκυλλάκου. Πρόλογος, που συνοπτικά επισημαίνει όλες τις πτυχές της παραιτέρω, σε βάρος των κατακτημένων με πολύχρονους αγώνες δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, «αντιδραστικοποίησης της Δικαιοσύνης» στη χώρα μας. Αντιδραστικοποίηση με το αναθεωρημένο Σύνταγμα, το νομοθετικό πλαίσιο, τη λειτουργία του συστήματος, τον ασφυκτικό «εναγκαλισμό» από την εκτελεστική εξουσία, την κυβερνητικά διορισμένη, ελεγχόμενη και εντελλόμενη ηγεσία της Δικαιοσύνης, τη «Σχολή Δικαστών», τις αντιλαϊκές και αντεργατικές αποφάσεις. Και σα να μην έφθαναν αυτά και πολλά άλλα εγχώρια δεινά της, η ελληνική Δικαιοσύνη γίνεται υποχείριο των νεοταξικών εντολών: Συρρίκνωση των ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, νομιμοποίηση της καταγραφής των προσωπικών δεδομένων, εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν για πλήρες ηλεκτρονικό φακέλωμα (ακόμα και του DNA μας), νομιμοποίηση των χαφιέδων και προβοκατόρων της αστυνομίας, απαγόρευση των διαδηλώσεων, δήθεν «αντιτρομοκρατική» τρομοκράτηση του λαού και των εργαζομένων, υπέρβαση της σχετικής εθνικής νομοθεσίας σε εφαρμογή του «ευρωτρομονόμου» με έκδοση ευρωπαϊκών ενταλμάτων σύλληψης. Λίαν προσεχώς και με τον ευρωστρατό. Τα έξι κεφάλαια του βιβλίου, οι εκτενείς σημειώσεις και η ελληνική και ξένη βιβλιογραφία τεκμηριώνουν ότι κάθε κοινωνικο-οικονομικός σχηματισμός επιδρά ανάλογα στο πολιτικό, νομικό, ιδεολογικό εποικοδόμημα, άρα και στους θεσμούς της Δικαιοσύνης.