Από την πρώτη στιγμή ήταν παραπάνω από ξεκάθαρο ότι στο όνομα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας έμελλε -και μέλλει- να ξεδιπλωθεί μια ολόκληρη προσπάθεια κατατρομοκράτησης του λαού. Μια επιχείρηση αμφισβήτησης θεμελιωδών -και ταυτόχρονα στοιχειωδών- δικαιωμάτων που με αγώνες και αίμα καταχτήθηκαν εδώ και δεκαετίες. Ομως, ότι θα έφταναν στο σημείο να στήσουν ολόκληρο μηχανισμό για τη δημιουργία μιας κοινωνίας «κουκουλοφόρων», ήταν δύσκολο να το φανταστεί κανείς.
Οι οδηγίες των διωκτικών αρχών προς τους πολίτες να έχουν το νου τους, για να ανακαλύψουν τον Κουφοντίνα της «17Ν», με βάση το πόσες πίτσες και σουβλάκια παραγγέλνει ο γείτονας, ή ποιος φιλοξενεί σπίτι του αγνώστους, ούτε φαιδρές είναι, ούτε είναι δυνατόν να προσπερνούνται με τον (απαραίτητο κατά τ' άλλα) απλό μας χλευασμό. Γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, παραμονεύει ο κίνδυνος να πληγούν οι ιστοί της κοινωνίας από το δηλητήριο του γενικευμένου χαφιεδισμού και όλοι αυτοί οι άθλιοι που απεργάζονται παρόμοια σχέδια να καταφέρουν στις μέρες της «νέας τάξης», ό,τι δεν κατάφεραν επί δεκαετίες οι πλέον σκοτεινές δυνάμεις της σύγχρονης ιστορίας αυτού του τόπου...