Το αντιλαϊκό της στίγμα σε μία σειρά από κρίσιμους τομείς έδωσε η κυβέρνηση και στη σύνοδο της Βουλής που πέρασε. Από τον Οκτώβρη του 2001 μέχρι και τον Ιούνη 2002 προώθησε νομοσχέδια διάφορων υπουργείων, με κορυφαία περίπτωση το αντιασφαλιστικό, το οποίο ήταν και το τελευταίο που συζητήθηκε τον Ιούνη, πριν η Ολομέλεια διακόψει για τα θερινά τμήματα.

Αναμφίβολα το κορυφαίο αντιλαϊκό νομοσχέδιο ήταν το αντιασφαλιστικό, που η κυβέρνηση έσπευσε να καταθέσει νύχτα και στην προσπάθειά της να το ψηφίσει άρον άρον, φοβούμενη τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, επιχείρησε ακόμα και αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις αφού θέλησε να το ψηφίσει χωρίς την απαραίτητη από το Σύνταγμα έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Το νομοσχέδιο, που, ακολουθώντας τις γενικότερες επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, αυξάνει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μειώνει τις συντάξεις, βρέθηκε στο στόχαστρο των βουλευτών του ΚΚΕ, οι οποίοι, μάλιστα, θέλοντας να εκφράσουν την έντονη διαμαρτυρία τους για το αντιασφαλιστικό τερατούργημα, αποχώρησαν από τη συζήτηση των άρθρων του νομοσχεδίου, όπου έμειναν οι βουλευτές του ΣΥΝ δίνοντας άλλοθι στην κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο τελικά ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ με την παρουσία λιγότερων των δέκα βουλευτών.

Στη φορομπηχτική πολιτική επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων κινούνταν το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για την «Κωδικοποίηση των διατάξεων φορολογίας κληρονομιών, δωρεών», όπου η κυβέρνηση, αφού αύξησε κατακόρυφα τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων προκαλώντας σοβαρότατη επιβάρυνση στους ιδιοκτήτες, προσπάθησε να απαλύνει το βάρος με τα ψίχουλα του νομοσχεδίου που βαφτίστηκαν «ελαφρύνσεις».

Με το νομοσχέδιο για τον «Αιγιαλό και τις παραλίες» η κυβέρνηση έκανε ξεκάθαρη την αντιπεριβαλλοντική πρόθεσή της αφού οι διατάξεις του παραδίνουν στην ιδιωτική κερδοσκοπία και εκμετάλλευση τις παραλίες της χώρας. Οι αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν ακόμα και από κυβερνητικούς βουλευτές ήταν μεγάλες αλλά τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε αφού έγιναν ορισμένες δευτερεύουσες αλλαγές, που δεν έθιγαν όμως την ουσία.

Στην αποδοχή του ρόλου του εκπροσώπου των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην περιοχή μας αποσκοπούσε το νομοσχέδιο «Για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων». Με πρόσχημα τη βοήθεια στις γειτονικές χώρες η κυβέρνηση - που είναι συνυπεύθυνη για την καταστροφή τους αφού συμφώνησε με τις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις - θα προχωρήσει σε χορήγηση «οικονομικής βοήθειας» προκειμένου οι γειτονικοί λαοί να εμπεδώσουν το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς».

Στην περασμένη σύνοδο της Βουλής η κυβέρνηση έφερε για κύρωση τη Συνθήκη της Νίκαιας της ΕΕ. Πρόκειται για μια συνθήκη που ενισχύει περαιτέρω την κυριαρχία των μεγάλων χωρών της ΕΕ και περιορίζει τα δικαιώματα μικρότερων χωρών όπως η Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά η συνθήκη υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενώ δεν καταψηφίστηκε από τον ΣΥΝ.

Την εμμονή της κυβέρνησης στην κλοπή της λαϊκής ψήφου και στα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα έδειξε και η απόρριψη της πρότασης νόμου του ΚΚΕ και του ΣΥΝ για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μετά τις δημοτικές εκλογές θα αρχίσει ο διάλογος για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, στην ίδια όμως καλπονοθευτική κατεύθυνση και μακριά από την απλή αναλογική, που είναι το μόνο δίκαιο εκλογικό σύστημα.

Στη θεσμοθέτηση της λεγόμενης διαπλοκής κινήθηκε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την «απαγόρευση» των ιδιοκτητών ΜΜΕ να συνάπτουν συμβάσεις με το δημόσιο. Ο νόμος ήταν εκτελεστικός του Συντάγματος και με την ανακάλυψη της έννοιας του «βασικού μετόχου» - όποιος κατέχει το 5% των μετοχών εταιρίας - άνοιξε διάπλατα η «κερκόπορτα» για τη νομοθετική κατοχύρωση της «διαπλοκής». Αλλωστε, οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ καθόλου δε διαφώνησαν με το συγκεκριμένο νόμο.

Ενας άλλος εκτελεστικός νόμος του Συντάγματος ήταν αυτός «Για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων και τις δαπάνες των βουλευτών». Το νομοσχέδιο περιέχει διατάξεις για τη διαιώνιση της κυριαρχίας του δικομματισμού αφού τα δύο μεγαλύτερα κόμματα μοιράζονται τη μερίδα του λέοντος και στην κρατική χρηματοδότηση αλλά και στην προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μάλιστα, χτυπιέται και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών αφού διώκεται η αφισοκόλληση και τα πανό, ενώ επικίνδυνες και αντιδημοκρατικές είναι οι προβλέψεις για «φακέλωμα» όσων ενισχύουν οικονομικά τα κόμματα.