Associated Press

Μπορεί να ματαιωθεί τελικά η ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά του Ιράκ; Η πρόσφατη κίνηση της ιρακινής κυβέρνησης, να αποδεχτεί χωρίς όρους την επιστροφή των επιθεωρητών του ΟΗΕ στο έδαφός της, για το σχετικό έλεγχο του οπλοστασίου της, έδωσε την ευκαιρία σε ορισμένους αστούς αναλυτές και διπλωμάτες να εκφράσουν δηλώσεις συγκρατημένης αισιοδοξίας. Η συμφωνία μεταξύ του επικεφαλής των επιθεωρητών Χανς Μπλιξ και του ιρακινού πρέσβη Σαιντ Χασάν για τη ρύθμιση των λεπτομερειών έναρξης επιθεωρήσεων σε συνάντηση στη Βιέννη τις επόμενες μέρες, καθώς και η υποτονική γερμανική, γαλλική και ρωσική αντίδραση στο αμερικανικό σχέδιο άμεσης επέμβασης, συνέβαλαν στη δημιουργία κλίματος αμφιβολίας για τις εξελίξεις στην περιοχή.

Ωστόσο η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ έχει ήδη δρομολογηθεί πολιτικά και στρατιωτικά. Υπαγορεύεται από σημαντικά οικονομικά συμφέροντα της αμερικανικής άρχουσας τάξης. Η άμεση συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος είναι πολιτικά αναγκαία για την αναβάθμιση της δράσης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην περιοχή μας.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει θεωρητικά τη δυνατότητα κάποιου εντυπωσιακού διπλωματικού ελιγμού το επόμενο διάστημα. Ωστόσο τα γεγονότα, τα οικονομικά και γεωπολιτικά δεδομένα, προσδιορίζουν τη δεσπόζουσα κατεύθυνση των εξελίξεων, στην πιο εκρηκτική σήμερα περιοχή του πλανήτη.

`Ηδη από τις 21 Αυγούστου, ο αρχηγός των κεντρικών στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, στρατηγός Τόμι Φρανκς, ανακοίνωσε ότι το επιτελείο του στο Αφγανιστάν ανέλαβε το σχεδιασμό της στρατιωτικής εκστρατείας κατά του Ιράκ. Το τελικό σχέδιο επίθεσης σύμφωνα με το Λευκό Οίκο, εγκρίθηκε δυο μέρες πριν μιλήσει ο Πρόεδρος Μπους στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 12 Σεπτέμβρη. Την ίδια μέρα η «Γουόλ στριτ τζέρναλ» σημείωνε χωρίς περιστροφές ότι «ο εσωτερικός χαρακτήρας μακρινών καθεστώτων έχει γίνει υπόθεση ζωής και θανάτου για τους Αμερικανούς πολίτες». Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε και η μετακίνηση 600 επιτελικών Αμερικανών αξιωματικών από την κεντρική διοίκηση στη Φλόριντα προς τη βάση Al Udeid του Κατάρ, στο πλαίσιο της άσκησης «Εσωτερική Ματιά 2003», αλλά και η πρόθεση της Στρατιωτικής Διοίκησης Θαλασσίων Μεταφορών (MSC) του αμερικανικού ναυτικού, να πραγματοποιήσει την τέταρτη αποστολή όπλων από τον Αύγουστο στην περιοχή του Κόλπου (μεταφορά 3.000 τόνων στρατιωτικού εξοπλισμού).

Απ' τον Αύγουστο επίσης ο ειδικός αναλυτής του Βασιλικού Ινστιτούτου Εν. Δυνάμεων (RUSI) Νταν Πλες, δήλωνε στο BBC ότι «βρισκόμαστε ήδη σε πόλεμο με το Ιράκ». Ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπους, μετά την ανακοίνωση της πρόσκλησης των επιθεωρητών από την κυβέρνηση της Βαγδάτης ξεκαθάρισε χωρίς περιστροφές ότι «η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του Ιράκ». Κάλεσε επίσης τον ΟΗΕ να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιδιώξεις της αμερικανικής κυβέρνησης ώστε «να μην καταντήσει μια ατελέσφορη λέσχη ανταλλαγής απόψεων». Στη συνέχεια ζήτησε από το Κογκρέσο το πράσινο φως για την επίθεση, μόλις το κρίνει αναγκαίο.

Η ώρα μιας εκτεταμένης πολεμικής αναμέτρησης στην ευρύτερη περιοχή, η οποία είναι δύσκολο να περιοριστεί μόνο στο Ιράκ, πλησιάζει λοιπόν επικίνδυνα. Ποια είναι όμως τα πραγματικά κίνητρα χάραξης του δολοφονικού ιμπεριαλιστικού σχεδίου;

Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής προσπάθειας της αμερικανικής κυβέρνησης που στοχεύει:

(α) Στον αποφασιστικό έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς στην περιοχή της Μέσης ανατολής αλλά και της Κασπίας.

(β) Στην ουσιαστική έξοδο της αμερικανικής και της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας από τον αστερισμό της ύφεσης.

(γ) Στον περιορισμό της γεωπολιτικής και οικονομικής ισχύος της Γερμανίας, της Ρωσίας και της Κίνας, ιδιαίτερα στην Ασία και γενικότερα στον πλανήτη.