Από το 1918 έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις για το σε ποια διεθνή συνδικαλιστική οργάνωση θα είναι μέλος η ΓΣΕΕ.

Ανάλογα με την πλειοψηφία που καθόριζε τη γραμμή πλεύσης της Συνομοσπονδίας, άλλοτε η ΓΣΕΕ πορευόταν με τη λογική της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) κι άλλοτε με τις εντολές της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Εργατικών Συνδικάτων (ΔΣΕΕΣ). Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 που ιδρύθηκε η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) η ΓΣΕΕ ανήκει σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο στη ΣΕΣ και σε παγκόσμιο επίπεδο στη Δ.ΣΕΕΣ. Αλήθεια, ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των «συνδικαλιστικών οργανώσεων»; Τι σημαίνει για τη ΓΣΕΕ να παραμένει μέλος τους;

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν καλά ότι η ΣΕΣ μονάχα στο τίτλο είναι συνδικάτο. Πρόκειται για μια γραφειοκρατική ελίτ που λειτουργεί σαν εμπροσθοφυλακή της Κομισιόν. Αγωνίζεται για να προλειαίνει και να εξυπηρετεί την προώθηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα ούτε μια 24ωρη απεργία δεν έχει εξαγγείλει. Την τελευταία πενταετία, με την καθοδήγηση της κεντροαριστεράς η ηγεσία της ΣΕΣ ελίσσεται περισσότερο. Εξήγγειλε τρεις φορές Πανευρωπαϊκά Συλλαλητήρια που στη συνέχεια τα υπονόμευσε αν και εξαρχής τα είχε υπονομεύσει με το περιεχόμενο που καθόριζε.

Τελευταία πρωτοστατεί στη «δράση» του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ για τον εξωραϊσμό του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η ΣΕΣ είχε ταχθεί υπέρ του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και μάλιστα είχε απαγορέψει στη ΓΣΕΕ να πραγματοποιήσει προγραμματισμένη σύσκεψη Βαλκανικών Συνδικάτων για την Ειρήνη στα Βαλκάνια. Αυτή είναι η ΣΕΣ και η γραμμή της.

Για τη Δ.ΣΕΕΣ, λόγω χώρου, περιοριζόμαστε να πούμε ότι κάθε χρόνο κατέχει ξεχωριστή θέση στο οικονομικό προϋπολογισμό της Αμερικάνικης CIA αφού η CIA τη χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα.

Να γιατί το ΠΑΜΕ προτείνει την απεξάρτηση της ΓΣΕΕ από αυτούς τους λύκους! Σήμερα που η ανάγκη του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς αγωνιστικού συντονισμού είναι μονόδρομος για το κίνημα, επιβάλλεται η κοινή πορεία με όσες δυνάμεις στην Ευρώπη και στον κόσμο σέβονται τον εαυτό τους, δείχνουν ανυπακοή στους ιμπεριαλιστές και αντιπαλεύουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.