Πληθαίνουν τα κρούσματα αστυνομικών αυθαιρεσιών, ενώ καθημερινά αμφισβητούνται από «Οργανα της Τάξης» τα δημοκρατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με θυσίες και αγώνες. Ιδιαίτερα, μετά τις συλλήψεις για την υπόθεση της «17 Νοέμβρη» τέτοια περιστατικά με πρωταγωνιστές αστυνομικούς έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.

Σε μερικές περιοχές και κυρίως στα Εξάρχεια το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, με αποτέλεσμα να ασχοληθεί και η Επιτροπή Δεοντολογίας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας (ΔΣΑ) που απαρτίζεται από τον πρόεδρο του ΔΣΑ, Δ. Παξινό, Ν. Αλεβιζάτο, καθηγητή συνταγματικού δικαίου, Χρ. Αργυρόπουλο, πρόεδρο της Ενωσης Ποινικολόγων, Γ. Κομίνη, επίκουρο καθηγητή του συνταγματικού δικαίου και το δικηγόρο Γ. Στεφανάκη.

Η Επιτροπή Δεοντολογίας σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει καταγγελίες «για περιστατικά αθρόων συλλήψεων και προσαγωγών πολιτών σε αστυνομικά τμήματα, προκειμένου να διενεργηθεί ο συνήθης "έλεγχος ταυτότητας"».

Να σημειωθεί ότι αυτά τα κρούσματα με πρωταγωνιστές αστυνομικά όργανα απασχόλησαν και τη «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», η οποία εξέδωσε και ειδικό φυλλάδιο, προκειμένου να βοηθήσει τους πολίτες σε περιπτώσεις αστυνομικών ελέγχων, συλλήψεις διαδηλωτών κλπ.

Στο μεταξύ η Επιτροπή Δεοντολογίας του ΔΣΑ, σχολιάζοντας τις αθρόες προσαγωγές πολιτών σε αστυνομικά τμήματα επισημαίνει τα εξής:

-- Στο αστυνομικό τμήμα οδηγούνται μόνο άτομα που δεν έχουν μαζί τους αποδεικτικά στοιχεία (ταυτότητα κλπ), εφόσον δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας. Η επίδειξη της δελτίου αστυνομικής ταυτότητας απαλλάσσει την προσαγωγή τους σε αστυνομικό τμήμα για την εξακρίβωση της λεγόμενης «δικαστικής ταυτότητας».

-- Η προσαγωγή με χειροπέδες περιορίζει αθέμιτα την προσωπική ελευθερία του πολίτη και συνιστά προσβολή της προσωπικότητάς του. Η προσαγωγή με χειροπέδες επιτρέπεται σε σπάνιες περιπτώσεις και μόνο όταν υπάρχει υπόνοια φυγής, λόγω προηγούμενης διαγωγής που δείχνει το πρόσωπο, το οποίο συλλαμβάνεται.

-- Ο υψηλός βαθμός εγκληματικότητας σε ορισμένες περιοχές δικαιολογεί την πύκνωση της αστυνόμευσή τους, όχι όμως και την αντιμετώπιση των παρατυχόντων πολιτών εξ ορισμού ως υπόπτων.